Στην Ελλάδα, πολλοί θα έχουν να θυμούνται αποκλεισμούς ελληνικών ομάδων από κυπριακές τις οποίες κόσμος και δημοσιογράφοι θεωρούσαν μεγάλα αουτσάιντερ. Πολλοί κλαίνε μέχρι σήμερα και πολλοί (οπαδοί άλλων ομάδων) γελάνε.
Η ιστοσελίδα «Cult24.gr», μέσω ενός αφιερώματός της, αναφέρεται με ωραίο και χιουμοριστικό τρόπο στους αποκλεισμούς ελληνικών ομάδων από κυπριακές και όχι μόνο. Μάλιστα, δημιουργήθηκε και γκάλοπ μέσω του οποίου ο κόσμος πατούσε στο ματς με το οποίο γέλασε περισσότερο και με το πέρας κάποιων ημερών, το Ολυμπιακός – Ανόρθωση το 2008 έχει την… πρωτιά κι ακολουθεί το ΠΑΟ – Καμπάλα.
Αναλυτικά:
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΝΟΡΘΩΣΗ
Καλοκαίρι 2008, και ο Ολυμπιακός κατέβαινε Κύπρο να παίξει με την Ανόρθωση με τουπέ που στεκόταν επάξια δίπλα σε αυτό ενός μέσου μιξόλοτζιστ. Είχε ρόστερ δυνατό, Γκαλέτι, Κοβάσεβιτς, Μήτρογλου, Στολτίδαρο, Νικοπολίδη, Αβράμη και είχε φέρει και τον Λέτο να μάθει την δουλειά δίπλα στον Τζόλε. Ο Σωκράτης τα είχε χώσει χοντρά για να φέρει τον Βαλβέρδε και τον Ντιόγκο μετά από ένα σίριαλ που θύμιζε τους Φρουρούς της Αχαϊας. Και πήγε Κύπρο με τον αέρα που πας στην δικιά σου να της πεις ότι τα κανόνισες όλα για διακοπές Σαντορίνη αλλά σου λέει ότι της τελείωσε και thank you next και ξαφνικά χάνεις 2-0 στο 20’. Και προσπαθείς να την πείσεις ότι αξίζεις κάτι παραπάνω όμως εκείνη αποκρούει όλα σου τα επιχειρήματα σαν τον Μπεκιάι και ακόμα και όταν σε κάποια φάση λυγάει απ’ το συναίσθημα και πάει να βάλει αυτογκόλ το σώζει κι αυτό ο Μπεκιάι.
Και συνεχίζεις να πιέζεις, προσπαθείς να μπεις πάλι στην καρδιά της κυρίως με σέντρες απ’ τα πλάγια γιατί στον άξονα βρίσκεις μπετόν και τις φίλες της που στηρίζουν αυτό τον χωρισμό και βάζεις μέσα λουλούδια, σοκολατάκια, αρκουδάκια μέχρι και κάτι σαν ποίημα έγραψες πανάθεμα σε και βλέπεις Λέτο και Μήτρογλου να πιέζουν και νιώθεις ότι είσαι κοντά, μια καλή ευκαιρία θέλεις και θα το κάνεις το γκολάκι που θα σου δώσει ελπίδες. Και σε μια φάση, έχεις διαβάσει καλά το ζώδιο της και την πετυχαίνεις ανοχύρωτη στην άμυνα και βγαίνεις στην κόντρα και την ψήνεις να πάτε για έναν καφέ να τα πείτε. Πιστεύεις ότι το έχεις, την ξέρεις καλά, σαν πέναλτυ θα είναι για σένα. Και λίγο αργότερα πετυχαίνεις στον δρόμο μια καβάτζα σου και κάθεστε για ένα καφέ και της κλαίγεσαι και εκείνη την ώρα περνάνε δυο κολλητές της πρώην και το βλέμμα σου γίνεται Μήτρογλου μόλις έχασε το πέναλτυ και γύρισε να κοιτάξει τον Βαλβέρδε. Εκεί σου κόπηκαν τα γόνατα, πήγες να εξηγήσεις αλλά ήξερες ότι σε γλεντούσε ο Κοέλιο και το μόνο που έμενε ήταν το κερασάκι στην τούρτα, ένα στόρι της στο ινστα με κάποιον που δεν ξέρεις, κάτι σαν γκολ στις καθυστερήσεις, κάτι σαν το επόμενο στόρι με τον ίδιο τύπο μπροστά απ’ το ηλιοβασίλεμα στην Καλντέρα. Θα την ξαναέβλεπες δυο βδομάδες μετά, θα είχες την ευκαιρία σου, θα πίεζες, θα το πίστευες για μια στιγμή αλλά τελικά κατάλαβες ότι η καρδιά της ήταν πιο παγωμένη και από Μύθο σε μπιτσόμπαρο. και θα βολευόσουν με την λίγο πιο άσχημη ξαδέρφη της και θα έπαιζες στο Γιουρόπα.
ΠΑΟΚ – ΜΑΚΑΜΠΙ ΤΕΛ ΑΒΙΒ
Καλοκαίρι 2004, η Ελλάδα σε ένα ατελείωτο γλέντι, κατάκτηση Euro, Ολυμπιακοί Αγώνες, δωρεάν ξαπλώστρες (ακόμα) στις παραλίες και μέσα σε αυτό το κλίμα ο ΠΑΟΚ θα αντιμετώπιζε την Μακάμπι Τελ Αβίβ για τα προκριματικά του τσουλού. Πρώτο ματς στην Τούμπα, θα τους πατήσουμε, άσε βρε τώρα βρε ποια Μακάμπι, έχουμε την Παναγία μαζί μας, Αγγελάρας στον πάγκο, χαμός στα ραδιόφωνα, ήρθε η ώρα του ΠΑΟΚ και τέτοια. Σκάνε οι Εβραίοι και κάπου μπερδεύεται η βοηθός του Άγγελου, δεν ξέρει που να δώσει αγάπη και που την πρόκριση. Ξεκινάει ο αγώνας και στο ημίχρονο είναι 0-2, το σεντόνι δείχνει να απομακρύνεται, κάνει ένα ώπα ο Γιασεμάκης με την μύτη στο 49’ και κάνει το 1-2 και πάμε αμπαλέα ΠΑΟΚ είσαι και πιέζουμε να ισοφαρίσουμε και σηκώνεται ο Άγγελος και κοιτάει τον πάγκο και λέει ποιον να βάλω να το γυρίσω το ματσάκι, κοιτάει μια τον ουρανό μια τον πάγκο και βάζει τον Κύπριο Λιάση Λουκά λες και ήθελε να κερδίσει το Ελλάδα έχεις ταλέντο και όχι την πρόκριση. Και εκεί τελειώνει η ιστορία καθώς ο Λουκά κουβαλούσε τιμωρία μιας αγωνιστικής από την προηγούμενη ομάδα του. Το βλέπει η Ουεφα, λέει τι κάνετε μωρέ και κατακυρώνει το ματς με 0-3 στην Μακάμπι. Αυτό που κάνει την ιστορία πιο καλτ είναι ότι ο Κύπριος είχε τιμωρηθεί σε αγώνα Ιντερτότο. Ο υπεύθυνος για το μπέρδεμα (στενός συνεργάτης του Άγγελου) παραιτήθηκε, η λέξη τρύπημα άρχισε να παίζει στα ραδιόφωνα της πόλης, Αρειανοί κλαίγανε απ’ τα γέλια, τον Λουκά δεν τον ξανακούσαμε ποτέ, ο Άγγελος ζήτησε συγγνώμη από όλους για τα τερτίπια της βοηθού του και περίμενε υπομονετικά να αναλάβει την Εθνική. Για την ιστορία ο ΠΑΟΚ έχασε 1-0 και στην ρεβάνς που είχε λιγότερη σημασία και από ηλιοβασίλεμα στο ινστα.
ΑΡΗΣ – ΣΛΑΒΕΝ ΚΟΠΡΙΒΙΝΤΣΑ
Καλοκαίρι 2008, και στον Άρη γκουγκλάρουν να δουν ποια είναι αυτή η Σλάβεν Κοπρίβνιτσα που τους κέρασε η Ουέφα. Κάτι Κροάτες, δεν μασάμε, θεός του πολέμου είσαι, σε μιλούσαμε κι έτρεμες, Κόκε έχεις να τραβάει από 18 και να κοιτάει τον γκρουπιέρη στα μάτια, Νέτο δαντελένιο έχεις με τις εφορμήσεις του, Βλόνταρτσικ θωρηκτό Ποτέμκιν φοβερός. Έρχονται αυτοί Θεσσαλονίκη, πίνουν τα παγωμένα μπυρόνια τους, ζούνε τον μύθο τους, πίνουν τα φραπόγαλα τους, γλείφουν και το καλαμάκι, λίγο ο ερωτισμός της πόλης, λίγο η μπόχα του λιμανιού, λίγο η ζέστη, λίγο τα λόγια του παπά, μπαίνουν στο πρώτο ημίχρονο και αλλού πατάνε και αλλού βρίσκονται, ο Άρης παίζει λες και είναι στην Τροία, στο πόδι ο Super 3 αλλά γκολ δεν μπαίνει, δεν πειράζει θα τους πατήσουμε στο δεύτερο. Στρώνουν λίγο οι Κροάτες, αλλά ο Κόκε με μια κίνηση μεγάλου παίκτου τραβάει άσσο και κάνει το 1-0 στέλνοντας τον Άρη στην Κροατία τουλάχιστον όχι με άδεια χέρια. Και πάει στραβά το ματς εκεί στην αφιλόξενη Κοπρίβνιτσα και ξεκινάμε με αυτογκόλ και δεν είμαστε πουθενά και τρώμε και δεύτερο και δεν βάζουμε μέσα Βλόνταρτσικ αλλά ούτε και Παπάζογλου Μεγαλέξανδρο και δεν κάνουμε το γκολ πρόκρισης. Βγαίνει μετά ο Ερνάντεθ και λέει αναλαμβάνω την ευθύνη αλλά τι να το κάνω ρε Κίκε που ανέλαβες την ευθύνη όταν θα κατέβεις Λευκό Πύργο και κανείς δεν θα σε χαιρετήσει; Γιατί κανείς δεν συγχωρεί αυτούς που από την Κοπρίβνιτσα αποκλειστήκανε.
ΑΕΚ – ΟΜΟΝΟΙΑ
Να είσαι ΑΕΚ, να έχεις τον Ριβάλντο των πολύ φτωχών aka Παντελή Καφέ, να έχεις τον κανονικό Ριβάλντο, Σκόκο, Μπλάνκο, Μπασινά, Κυριάκο, Γιώργο τρένο Δώνη στον πάγκο και να παίζεις με την Ομόνοια από την Κύπρο ένα καλοκαιρινό βράδυ του 08. Ε λίγο σοβαροί να είμαστε να περάσει ο επόμενος. Έλα όμως που δεν ήμασταν, κόσμος ανέβηκε Μαρούσι να μας δει να κεντάμε αλλά μέσα στο γήπεδο περπατούσαμε σαν να είχαμε φάει μισό καρπούζι μεθανιώτικο με ένα κιλό φέτα. Το ματς δεν πήγαινε καλά, είχε και ζέστη, τα σημάδια ήταν όλα εκεί. Γκρίνια στις κερκίδες, φτάνουμε στο 40’ και κάνει ένα τσαφ η μπάλα πάνω στον διαιτητή και στρώνεται σ’ έναν τριτοξάδερφο του Καφού που παστελώνει τον Σάχα και νάτα μας. Βγαίνουμε στο δεύτερο, τίποτα, εγώ σου λέω τίποτα, πονέσανε τα μάτια μας, συνεχίζονται οι προμενάδες, ο Παναγούλιας να φωνάζει σουτάρετε, γκολ δεν μπαίνει, παραλίγο να φάμε και δεύτερο στο τέλος, πάλι καλά να λες, πάμε να το παλέψουμε στην Κύπρο λέει ο Δώνης, δεν ήμασταν καλοί σήμερα. Στα εξήγησε ωραία; Πάμε Κύπρο λοιπόν, μπαίνουν μέσα Μπασινάς και Κυριάκος πάμε γερά, προσοχή στο πρώτο εικοσάλεπτο, τρώμε γκολ στο 11’ ισοφαρίζουμε στο 16’, έλα μωρή ΑΕΚΑΡΑ με 1-2 περνάς ασούμε, σφίξου λίγο. Το παλεύουμε, δεν μας συμπαθεί ο διαιτητής που έχει βγάλει κίτρινη μέχρι και στον Αρδίζογλου που έβλεπε το ματς στο σπίτι του, βγάζει δεύτερη κίτρινη στον Σκόκο και τον στέλνει να κάνει μπάνιο στα άδεια αποδυτήρια. Μπαίνει ο Οκκάς, μας πιάνει στον ύπνο σε μια κόντρα και δίνει έτοιμο γκολ σε κάποιον που θα λέει στα εγγόνια του ότι ήταν συμπαίκτης του και 2-1 έτσι απλά. Ντέμης να τρώει τα νύχια του από το άγχος, βγάζουμε λίγη ψυχούλα στο 89 και κάνουμε το 2-2. Ρε λες να αποδράσουμε; Δεύτερη κόκκινη στον Χουανφράν και αντίο ζωή. Γυρνάμε Αθήνα, τάζουμε μεταγραφές και προχωράμε δίνοντας βάρος στις εγχώριες διοργανώσεις.
ΠΑΟ – ΚΑΜΠΑΛΑ
Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ και Πανατινάικος και κλείνουμε εισιτήρια για Καμπάλα με σκοπό αν όχι να τους διαδάξουμε τι σημαίνει μπάλα αλλά τουλάχιστον να πάρουμε ένα θετικό αποτέλεσμα και να τους πατήσουμε στη Λεωφόρο. Και πάμε εκεί και η φάση είναι χάλια, φαντάσου ότι δεν είχαν ούτε καν Μύθο στο ψυγείο κι έπρεπε να περιμένουμε να κρυώσουν, μιλάμε για βαρβαρότητες, δεν μπορούμε να αλλάξουμε δεύτερη πάσα όσο περνάει η ώρα και έχουμε αφήσει και τον Μπεργκ στον πάγκο, δεν θυμάμαι γιατί. Και οι άλλοι τρέχουν, δεν ξέρουν μπάλα αλλά τρέχουν πολύ και εμείς λέμε άσ’το μωρέ τους νικάμε σπίτι μας, θα λιώσουν απ’ την ζέστη στην Αθήνα και περνάμε και κοιτάμε να μην φάμε κάνα γκολ απ’ το πουθενά. Γυρνάμε με ένα βαρετό 0-0 και αν προσέξει περνάει να γράφουν οι εφημερίδες και ευρωπαικό κοστούμι και πρέσβης και μας κακομαθαίνετε και τέτοια. Και πάμε Λεωφόρο, έχει βάλει το άσπρο του πουκάμισο ο Αναστασίου, ευθυτενής, ωραίος, τσολιάς και κάνει δοκάρι ο Νίνης στο 3’, έλα δεν μπορούν, χωριό είναι μωρέ και έρχεται ο κύριος Ντοντό να κάνει το 0-1 στο 6’ και να μας κάνει τα αυτιά του έτσι, ανηφορίζει λίγο ο δρόμος, πιέζουμε, έχουμε αγχωθεί, το κολλάει ο Μπεργκ στο 35’ αλλά πού πας με Κουτρουμπάουερ αμυντικό χαφ Γιάννη μου; Ξαναχτυπάει ο Ντοντό στο 60’ απέναντι σε μια άμυνα ανέκδοτο και κάνει το 1-2, έχουμε τρελαθεί τελείως, είμαι σε μια ταβέρνα στον Αη Στράτη, κάτι τύποι αρχίζουν χοντρή καζούρα στο γκολ, ένα πιάτο με καλαμαράκια πέφτει στο έδαφος (ριπ), τρέχω σώζω τις πατάτες, ρε ηρεμήστε ρε να φωνάζω, μην μαλώνετε για τα ποδόσφαιρα, ο κόσμος έχει προβλήματα. Στο γήπεδο οι αποδοκιμασίες είναι έντονες, ο Αναστασίου έχει ιδρώσει, βλέπει την καταστροφή να έρχεται. Ηρεμεί κάπως η φάση στην ταβέρνα, παίρνω μία καλαμαράκια τιμής ένεκεν, κάνουμε το 2-2 με ένα τσαφ και πιέζουμε χωρίς επιτυχία μέχρι το τέλος μήπως και γιατί πρέσβης είσαι. Χάνει ένα καλό στο 89’ ο Μπεργκ και η χρονιά ξεκινάει εντελώς στραβά. Άλλο κακό να μην μας βρει.