ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Στον ΑΠΟΕΛ «τέλειωσαν» τον Πάουλο Σέρζιο, γιατί κυρίως δεν τα κατάφερε η ομάδα στην Ευρώπη και είχε μέτριο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα. Απολύθηκε ο Γιώργος Δώνης με βασική δικαιολογία ότι το σύνολο δεν έπαιζε καλή μπαλίτσα. Ίδια ιστορία με τον Τόρστεν Φινκ, ίδιο το περιεχόμενο με τον Τιμούρ Κετσπάγια, ξανά επανάληψη του έργου με τον Τόμας Κρίστιανσεν. Σε αυτό το περίγραμμα προστέθηκε και η σάλτσα των αποτυχημένων μετεγγραφών. Δηλαδή, κανένας εκ των άνωθεν δεν κατάφερε να δομήσει κανονική ομάδα, ένα σύνολο που θα είχε την κατοχή της μπάλας και θα προσέφερε θέαμα με βάση το βεληνεκές του ρόστερ.
Στον ΑΠΟΕΛ, άραγε, λειτουργούν με βάση τη λογική και τα δεδομένα της κάθε σεζόν; Ξέρουν ποια είναι η βάση του συλλόγου, ποιες κινήσεις για την ενίσχυση έγιναν και πώς (τέλος πάντων) έγιναν; Εκτιμούν αυτούς που έχουν και όσα μπορούν να πετύχουν; Τους δίνουν το χρόνο να δουλέψουν όπως πρέπει; Κινήθηκε ποτέ ο σύλλογος με συγκεκριμένα και προσεκτικά βήματα για να βρει τουλάχιστον 5-6 παίκτες που θα έκαναν την ποιοτική διαφορά; Και εάν δεν έγιναν, ποιος φταίει; Πάντοτε φταίει ο προπονητής ή τα ρίχνουμε σε αυτόν για να αποφύγουν τα πυρά άλλοι;
Στον ΑΠΟΕΛ προσδοκούν, λοιπόν, πως στο πρόσωπο του Μάριο Μπέιν βρήκαν έναν «κανονικό» προπονητή και όλα θα πάρουν (επιτέλους) τον δρόμο τους. Φτάνει να επιδείξουν άπαντες εμπιστοσύνη, σε ένα κόουτς που τα μάτια του είδαν πολλά σε πολύ πιο προηγμένα πρωταθλήματα από το δικό μας. Ο Ολλανδός καλείται να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του υλικού και να πείσει με τη δουλειά του.
Εν ολίγοις, ο Θρύλος ν’ αρχίσει να μυρίζει κάτι από την ομαδάρα που είχε προ πενταετίας. Ψηλά μπήκε ο πήχης; Εκεί ήταν πάντοτε, απαντώ. Ήδη, όπως γνωρίζει κι ο Μπέιν, όλα δείχνουν πως η επίτευξη της πρόκρισης σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, θα σημάνει αυτόματα και την επικύρωση τής (ήδη υπάρχουσας) συμφωνίας για παραμονή μέχρι πιο κάτω. Άσχετο εάν κατά την άποψή μου κρίνεις έναν τεχνικό και τον σταθμίζεις με βάση την καθημερινή δουλειά του, τη βελτίωση παικτών, την αξιοποίηση του υλικού και την ανάγνωση των αντιπάλων.
Στον ΑΠΟΕΛ επιβάλλεται να προσμετρούν και την πίεση που υπάρχει για τη νέα σεζόν. Η χρονιά έκλεισε τέλη Μαΐου, λίγες εβδομάδες έπειτα θα πρέπει να συγκεντρωθεί η ομάδα για την έναρξη της προετοιμασίας, με τα πρώτα ματς για την Ευρώπη να είναι στα μέσα Ιουλίου. Άρα, είναι ακόμα πιο σημαντικό να λείψουν οι πειραματισμοί. Οι απαιτήσεις έρχονται γρήγορα λόγω του ότι η Ευρώπη έρχεται νωρίς. Σε ενάμιση μήνα ζητάς από ένα νέο προπονητή να σε βάλει σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης και εκεί τον κρίνεις.
Επιτέλους, λέω εγώ, ας αφήσουν έναν κόουτς στον ΑΠΟΕΛ να δουλέψει απερίσπαστος, χωρίς να έχει το πιστόλι στον κρόταφο. Η διοίκηση οφείλει να τον περιβάλει με εμπιστοσύνη. Να στηρίξει τις επιλογές του, να βάλει πλάτη σε στραβές μέρες που θα έρθουν. Να πάψει η αναζήτηση του νέου Γιοβάνοβιτς. Δεν μπορεί να υπάρξει επιτυχημένος προπονητής με δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του. Να μην ψάχνει ο σύλλογος θαυματοποιό και όχι προπονητή. Γιατί και ο Ζοζέ Μουρίνιο να έλθει υπό αυτό το καθεστώς, στο επιθυμητό επίπεδο δεν θα φτάσει ποτέ η ομάδα.