ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Ποιο ήταν το πρώτο ζητούμενο για τον ΑΠΟΕΛ στην ψεσινή ευρωπαϊκή του πρεμιέρα; Ασφαλώς, να πάρει εκείνο το αποτέλεσμα απέναντι στην Ντουντελάνζ που θα έδινε το προβάδισμα για την πρόκριση στον 3ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Και τα κατάφερε, χάρη στο γκολ του Φακούντο Μπερτόλιο στο 71ο λεπτό με διαγώνιο σουτ, οπότε στον επαναληπτικό αγώνα της ερχόμενης Τετάρτης καλείται να διαχειριστεί καταλλήλως το 1-0 ώστε να ολοκληρώσει την πρόκριση.
Διαφορετικά, θα τα βρει μπαστούνια… Γιατί εκείνο που δεν άρεσε, ήταν ο τρόπος με τον οποίο ήλθε η νίκη, η πρώτη παρεμπιπτόντως για την ομάδα μετά από τέσσερις σερί αποτυχημένες προσπάθειες σε ευρωπρεμιέρα. Η ομάδα του Μάριου Μπέιν δεν έφτασε στο ύψος εκείνης της εμφάνισης που θα ικανοποιούσε. Είχε «νεκρά» διαστήματα στο παιχνίδι της, με μεγαλύτερο αυτό στο πρώτο 20λεπτο, κατά το οποίο παρέπαιε αγωνιστικά και ο κόσμος στην εξέδρα αντιδρούσε.
Επιπρόσθετα, φάνηκαν τα αμυντικά κενά του συνόλου καθώς η αντίπαλος ανίχνευσε τους διαδρόμους που οδηγούσαν προς την εστία του Βάτερμαν και εάν ο Τούρπελ (έχασε τέσσερις καλές φάσεις) ήταν σε καλή μέρα, τώρα θα είχαμε άλλα… Γενικώς, μπορεί ο ΑΠΟΕΛ να πήρε ένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά έχει πολλά πράγματα να βελτιώσει ώστε να βρει τον δρόμο του. Διότι είναι βέβαιο πως με παρόμοιες εμφανίσεις στο μέλλον, θα κινδυνεύσει να τεθεί εκτός τροχιάς των στόχων του.
Πάμε πιο κάτω: Όποιος υπολόγιζε πως ο ΑΠΟΕΛ θα έμπαινε αποφασιστικά στα πρώτα λεπτά ώστε να εκμεταλλευτεί τον παράγοντα έδρα, βάζοντας και τους οπαδούς στην εξίσωση, έσφαλε! Η ομάδα του Μπέιν πελαγοδρομούσε. Έμοιαζε… χαμένη στον αγωνιστικό χώρο στα πρώτα 20 λεπτά, ήταν νευρική, υπέπεσε σε πολλά λάθη, έχασε αρκετές μάχες και από τύχη δεν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Ήταν ένα διάστημα όπου η Ντουντελάνζ κυριάρχησε, ανανέωσε επιθέσεις, «παγώνοντας» εν τέλει το ΓΣΠ με την παρουσία της!
Έφτανε και περίσσευε ένα μακρινό δυνατό σουτ του Οάρ στο 22ο λεπτό όπου η μπάλα τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι για να αρχίσει ο ΑΠΟΕΛ να ανεβάζει ρυθμό, ισορροπώντας το ματς. Το εν λόγω σουτ έμοιαζε σαν τη σπίθα που άναψε το φυτίλι της… αντεπίθεσης. Οι γαλαζοκίτρινοι περιορίζοντας τα λάθη, άρχισαν να αναπτύσσονται πιο ορθολογικά, έχοντας τον δαιμόνιο Οάρ ως κύριο εκφραστή των επιθέσεων. Κράτησαν περισσότερο την μπάλα στην κατοχή τους και αναζήτησαν τους διαδρόμους προς την αντίπαλη εστία, χωρίς όμως να βρουν την ξεκάθαρη φάση για γκολ. Παρατηρήθηκε, δηλαδή, δυσκολία στη διάσπαση της άμυνας της ομάδας του Λουξεμβούργου.
Στο δεύτερο μισό του 90λέπτου, ο ΑΠΟΕΛ ήταν καλύτερος και πιο δραστήριος, είχε περισσότερη ώρα την κατοχή της μπάλας, ωστόσο και πάλι δυσκολευόταν να γίνει δημιουργικός. Το καλό για τον Μπέιν ήταν πως μπορεί να έχασε τον Οάρ λόγω τραυματισμού, αλλά στη θέση του πέρασε ο ορεξάτος και γεμάτος ενέργεια Βάντερ, δίνοντας λύσεις. Ο ΑΠΟΕΛ πέτυχε το γκολ της νίκης, αφού προηγουμένως κινδύνεψε σε δύο φάσεις άμεσα να μείνει… τέζα από την Ντουντελάνζ.