ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, είναι από τους ανθρώπους με τους οποίους αν συνομιλήσεις μαζί τους για τα ντέρμπι ανάμεσα στον ΑΠΟΕΛ και την Ομόνοια, αλλά και γενικά για το κυπριακό ποδόσφαιρο, θα χρειαστούν πάρα πολλά μερόνυχτα για να πει όλα όσα θυμάται.
Ο κυρ Ανδρέας κατά τον ποδοσφαιρικό κόσμο, εργάστηκε στο «τριφύλλι» (1997-99) και στους γαλαζοκίτρινους (1999-2000) ως προπονητής και με αφορμή το εξ αναβολής «αιώνιο» ντέρμπι της δεύτερης αγωνιστικής την Τετάρτη 31/10 στο ΓΣΠ, συνομιλήσαμε μαζί του για να μας μεταφέρει κάποιες στιγμές του παρελθόντος οι οποίες παραμένουν χαραγμένες βαθιά στο μυαλό και την ψυχή του.
Η ιστοσελίδα μας Goal.com.cy, το πήγε αλλιώς. Ακολούθησε διαφορετικό δρομολόγιο και δεν «ανέκρινε» τον κ. Μιχαηλίδη, ζητώντας του να μας μεταφέρει τις προβλέψεις του και τι πιστεύει για το παιχνίδι βάσει της κατάστασης των δύο ομάδων. Ακολουθήσαμε ένα μονοπάτι κάπως… ρομαντικό!
Αρχικά, ο κ. Μιχαηλίδης, αναφέρθηκε στις στιγμές που έβλεπε μαζί κόσμο της Ομόνοιας και του ΑΠΟΕΛ να πηγαίνει μαζί και αγαπημένα στο γήπεδο, παρόλο που κρούσματα βίας υπήρχαν και στα τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν έκατσε στον πάγκο και των δύο ομάδων. «Εγώ θυμάμαι πάρα πολύ χαρακτηριστικά επειδή είχα τη χαρά, την τύχη και την ευλογία να δουλέψω και στις δύο ομάδες ως προπονητής και να είμαι στους πάγκους σε τέτοια ντέρμπι. Όταν πηγαίναμε με το λεωφορείο, είτε αυτό ήταν “πράσινο” είτε “γαλαζοκίτρινο” στο γήπεδο, βλέπαμε τον κόσμο και των δύο ομάδων μαζικά να πηγαίνει στο γήπεδο σε μεγάλες πορείες», είπε.
Και πρόσθεσε: «Βλέπαμε μοτοσυκλέτες και μπροστά καθόταν Ομονοιάτης και πίσω ΑΠΟΕΛίστας ή το αντίστροφο και ήταν ντυμένοι με τη φανέλα της ομάδας του το κασκόλ και τις σημαίες. Κόσμος και των δύο ομάδων περπατούσε μαζί, πολλοί αγκαλιασμένοι κιόλας και πείραζαν ο ένας τον άλλο. Γίνονταν και τότε έκτροπα και βλακείες από τους οπαδούς και των δύο ομάδων, ωστόσο υπήρχαν στιγμές όμορφες όπως αυτές που ανέφερα. Σήμερα δεν υπάρχει αυτό διότι καλλιεργήθηκε το μίσος και μία κουλτούρα χουλιγκανισμού και άσχημη οπαδική νοοτροπία».
Αν θυμάται κάποια ιστορία ωραία που δεν θα ξεχάσει ποτέ από «αιώνιο» ντέρμπι, ο κ. Μιχαηλίδης μίλησε για το 1-0 με το οποίο κέρδισε στο Μακάρειο η Ομόνοια τη σεζόν 1998-99, σε ένα ματς στο οποίο ο ΑΠΟΕΛ ήταν καλύτερος, όπως είπε, και παρακαλούσε να τελειώσει όσο το ματς ήταν 0-0.
«Ήμουν προπονητής στην Ομόνοια τη σεζόν 1998-99. Ο ΑΠΟΕΛ ήταν καλύτερος και κυλούσε το ματς και πλησίαζε στο τέλος και παρέμενε 0-0 και παρακαλούσα να τελειώσει το ματς ισόπαλο επειδή όπως σου είπα ο αντίπαλος ήταν καλύτερος. Ο παιδικός μου φίλος Δήμος Διαμαντής που είναι και «αιώνιος» φίλος μου και συνεργάτης μου είπε “βαλε μέσα τον Λευτέρη Κοντολεύτερο”, και του λέω “τι να τον βάλω, αφού πιέζουν μας”. Και αυτός επέμενε. “Βάρτον”, μου έλεγε με αφορμή μία έμπνευση που είχε στο ξενοδοχείο που βρισκόταν η αποστολή πριν από το ματς, ότι αν θα μπει μέσα και θα σκοράρει», ανέφερε ο κ. Μιχαηλίδης και η συνέχεια των δηλώσεών του περί αυτής της ιστορίας, ήταν ακόμη πιο ωραία:
«Τον βάλαμε στο 85’ και ο Διαμαντής έλεγε στον Κοντολεύτερο “μπες μέσα και βάλε γκολ” και εγώ αστειευόμενος του έλεγα “παρέτα ρε που εννά βάλει γκολ εν θωρείς ότι εν καλύτεροι;”. Εγώ το είπα αυτό για να πεισμώσει ο Κοντολεύτερος, να τον πικάρω και να τον αππώσω λίγο μπας και γίνει κανένα θαύμα. Μπαίνει μέσα και σε τέσσερα λεπτά, στο 89’ αν θυμάμαι καλά βάζει το γκολ και σαν πανηγύριζε τρέχοντας απέφυγε τους πάντες που έσπευσαν να τον αγκαλιάσουν και ήλθε στον πάγκο και μου είπε “ναι ρε, το έβαλα, εγώ το έβαλα”. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και τολμώ να σου πω πως μέχρι σήμερα το σκέφτομαι και λέω είναι απίστευτο αυτό που έγινε σε εκείνο το ματς».
Για τον κόσμο που πλέον απαξιώνει τέτοιου είδους παιχνίδια και δεν πάει στο γήπεδο στον βαθμό που το έκανε στο παρελθόν, είπε: «Εγώ θυμάμαι από τον καιρό που γίνονταν στο Μακάρειο τα ντέρμπι αυτά και θεωρώ ευλογημένο τον εαυτό μου έζησα τέτοιες στιγμές με γεμάτα γήπεδα από κόσμο και πολλούς που σκαρφάλωναν στα κάγκελα και στους προβολείς. Οι στιγμές από γεμάτα γήπεδα, είναι το αλάτι, το πιπέρι και το λεμόνι στο φαγητό. Χωρίς αυτό τον κόσμο, είναι “ανάλατο” το πρωτάθλημα χωρίς γεύση. Χάσαμε τον κόσμο και έχουμε υποχρέωση να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για τον κάνουμε να επιστρέψει».
Αν η κάρτα φιλάθλου επηρεάζει και σε πόσο βαθμό, είπε πως άλλα αίτια είναι τα κυριότερα που ο κόσμος έπαψε να πηγαίνει στο γήπεδο: «Δεν πιστεύω πως χάσαμε τον κόσμο λόγω κάρτας. Αρχίσαμε να χάνουμε τον κόσμο πολύ πριν από την κάρτα. Ναι, επηρέασε σε μεγάλο βαθμό η κάρτα οπαδού, ειδικά με τους οργανωμένους που για τους δικούς τους λόγους εναντιώθηκαν, άλλα δεν ήταν όλα ρόδινα και ξαφνικά ήρθε η κάρτα και τα τίναξε όλα. Η ΚΟΠ δεν έκανε αυτά που έρεπε για να σταματήσει η πτωτική τάση με τη μείωση του κόσμου στα γήπεδα. Έγιναν πανεπιστημιακές έρευνες και δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο και από την ΚΟΠ, και φάνηκαν οι λόγοι που έφευγε ο κόσμος. Η Ομοσπονδία δεν αντέδρασε για να κτυπήσει έγκαιρα το κακό στη ρίζα του και φτάσαμε σήμερα σε αυτή την τραγική κατάσταση».
Και ισχυροποίησε την άποψή του λέγοντας τα εξής: «Μερικοί από τους λόγους που ο κόσμος άρχισε από λίγα χρόνια προηγούμενος να μην πατά πλέον στα γήπεδα, είναι η διαφθορά που υπάρχει στο κυπριακό πρωτάθλημα, η βία, τα στημένα ή συμφωνημένα παιχνίδια, τα ακριβά εισιτήρια και άλλα… Το θέμα με τα τηλεοπτικά δεν θεωρώ πως είναι πρόβλημα. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν τα τηλεοπτικά και σε άλλες χώρες μια χαρά γεμίζουν τα γήπεδα. Δεν μπορείς να αφήσεις πίσω μία τέτοια μεγάλη πηγή εσόδων και να μην την αξιοποιείς επειδή είναι ίσως ένας από τους λόγους που φεύγει μεγάλο ποσοστό κόσμου από τα γήπεδα. Από αυτά τα λεφτά μπορούν να στηριχθούν περισσότερο τα σωματεία και να μπορούν με τη σειρά τους βρουν τρόπους και να αποκτήσουν κίνητρα να φέρουν τον κόσμο πίσω».
«Ένας άλλος λόγος και πολύ σημαντικός, είναι η εξαφάνιση Κυπρίων, δεν ταυτίζεται και τόσο ο κόσμος με τους ξένους παίκτες και όλη αυτή η ξενομανία αλλά και την μιζομάνια θα τολμούσα να πω με τις μίζες που υπάρχουν από τις μετεγγραφές, ξενερώνει τον κόσμο», κατέληξε ο κ. Μιχαηλίδης.