ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Άγγελος-εξάγγελος πήγε τον ΑΠΟΕΛ μακριά, πολύ μακριά. Ένα μόλις βήμα πριν από τ’ αστέρια! Οι γαλαζοκίτρινοι, έστω και αν βρέθηκαν προ του αποκλεισμού στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν σάστισαν και για τέταρτη σερί σεζόν σφράγισαν τη συμμετοχή τους σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης και συνολικά έκτη τα τελευταία οκτώ χρόνια. Πόσο ωραίο ακούγεται… Ο Τόμας Κρίστιανσεν και τα παλικάρια του άνοιξαν άλλο ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία του συλλόγου.
Η Ρόζενμποργκ δεν μπορούσε να σταματήσει χθες βράδυ το γαλαζοκίτρινο τρένο, σε ένα ματς για γερά, πολύ γερά νεύρα. Και ας το πετύχαινε η πρωταθλήτρια Νορβηγίας για 90 λεπτά. Για να ακριβολογούμε μέχρι ο Γιάννης Γιαννιώτας, αλλά και ο Βάντερ Βιέρα ρίξουν μπόλικο κάρβουνο και το τρένο αναπτύξει μια τρελή πορεία σε χρόνο καθυστερήσεων.
Οι δύο παίκτες συνεργάστηκαν στα δύο πρώτα γκολ και σκόραραν από μία φορά, ενώ το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο Ντε Βινσέντι. Ο ΑΠΟΕΛ επιβλήθηκε της μαχητικής Ρόζενμποργκ με 3-0 στο ΓΣΠ, ανέτρεψε την ήττα στο Τρόντχαϊμ με 1-2, έκλεισε θέση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και πλέον αναμένει τη μεθαυριανή κλήρωση για τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή βρήκε τους «κομάντο» της Λευκωσίας να πανηγυρίζουν, να χορεύουν και να φωνάζουν «Θρύλε, πού το πας, τρέλανες κι εμάς». Μέσα σε μια εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν χιλιάδες οπαδοί, η ομάδα του Κρίστιανσεν είχε και τους τρόπους και τις λύσεις που έβγαζαν στο «χρυσό» μονοπάτι της πρόκρισης. Με υπομονή, πείσμα, συγκέντρωση και απαράμιλλο πάθος σκόραρε τρεις φορές στο φινάλε, αφήνοντας «τέζα» τους Νορβηγούς.
Η νευρικότητα των παικτών της Ρόζενμποργκ στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου μέρους ήταν εμφανής. Την «πάτησε» στην κυριολεξία η ορμή με την οποία μπήκε ο ΑΠΟΕΛ και ο κόσμος που κατέκλεισε τις τρεις από τις τέσσερις εξέδρες! Τα λάθη αρκετά, καθώς το πρέσινγκ ήταν αδιάκοπο από τους πρωταθλητές μας. Οι ατομικές ενέργειες των Νορβηγών δεν έφερναν αποτελέσματα, αφού η αλληλοκάλυψη των γαλαζοκιτρίνων ήταν σχεδόν άριστη. Κι αν ακόμα η μπάλα περνούσε, υπήρχαν πίσω οι Αστίθ-Καρλάο για να «σκουπίσουν».
Στο πρώτο μισό ο ΑΠΟΕΛ μαγνήτισε την μπάλα στα πόδια, άσκησε ασφυκτική πίεση και με έξυπνες επινοήσεις, κυρίως από τις πτέρυγες, αναστάτωσε τους Βίκινγκ, που ήταν ξεκάθαρο ότι δυσλειτουργούσαν στο κέντρο. Πρόβλημα που αντιμετώπισε, δηλαδή, στο πρώτο ματς. Σε αρκετές περιπτώσεις η ομάδα του Κρίστιανσεν κατάφερε να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις, «εκκόλαψε» καλές φάσεις και έχασε την πιο κραυγαλέα ευκαιρία για να σκοράρει στο 12ο λεπτό, αλλά ο Εφραίμ ενήργησε βεβιασμένα.
Το βασικό ζητούμενο που ήταν το γκολ μπορεί να μην ήλθε, απόρροια πρωτίστως της συγκέντρωσης, αλλά η εικόνα που έβγαλαν στον αγωνιστικό χώρο οι γαλαζοκίτρινοι (ήταν σαφώς υπέρτεροι των Νορβηγών) ήταν τέτοια που «όπλιζε» άπαντες στον σύλλογο ότι η… δουλειά θα γινόταν στο δεύτερο μέρος. Και αυτή έγινε έστω και σε χρόνο καθυστερήσεων. Γιατί ο ΑΠΟΕΛ δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να πιστεύει στην πρόκριση και στο τέλος δικαιώθηκε.