ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΑΡΓΥΡΟΥ
Είναι αναμφίβολα ένας από τους πιο πετυχημένους τερματοφύλακες στην ιστορία του κυπριακού ποδοσφαίρου. Ένας άνθρωπος που αγαπήθηκε όσο λίγοι και πρόσφερε πολλά. Ένας τερματοφύλακας που συνέδεσε το όνομά του με την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία τόσο του ΑΠΟΕΛ, όσο και του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Ο Διονύσης Χιώτης πριν από λίγες μέρες, πήρε την απόφαση να κρεμάσει τα γάντια και να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του, αυτό του βοηθού προπονητή. Ο Ελλαδίτης, πρώην τερματοφύλακας του ΑΠΟΕΛ, μίλησε στον Active και στην εκπομπή «Τα Λέμε Όλα», για την απόφασή του να κρεμάσει τα γάντια, για το νέο κεφάλαιο που ανοίγει στην καριέρα του ως προπονητής τερματοφυλάκων, εξήγησε και το λόγο για τον οποίο θεωρεί τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, πατέρα του και αποκάλυψε αν θα ήθελε κάποια στιγμή να επιστρέψει στους «γαλαζοκίτρινους», από το ρόλο του βοηθού προπονητή.
-Πώς νιώθεις μετά από τη μεγάλη απόφαση;
«Περίεργα, είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα. Είναι κάπως παράξενο ξαφνικά να μη βρίσκεσαι στη φυσική σου θέση, στο τέρμα, γιατί στο γήπεδο θα είμαι. Από την άλλη νιώθω χαρούμενος που κάνω αυτό το νέο ξεκίνημα και θα μπορώ να προσφέρω και να μεταδώσω τις γνώσεις μου και στα νεαρά παιδιά, αλλά και σε μεγάλους».
-Γάντια όμως πάλι θα φοράς…
«Ναι αλλά τα γάντια του προπονητή».
-Τα γάντια δεν θα τα αποχωριστείς ποτέ.
«Ναι, για εκεί πάει!»
-Έχεις κάνει μια μεγάλη καριέρα στον χώρο του ελληνικού και κυπριακού ποδοσφαίρου. Τι κρατάς από αυτή την πορεία, τι θα ήθελες να ξεχάσεις, τι θα ήθελες να αφήσεις πίσω σου και τι θα ήθελες να θυμάσαι πολύ έντονα;
«Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα. Και τα καλά και τα άσχημα ήταν εμπειρίες και στιγμές που με βοήθησαν. Μόνο καλό μου έκαναν, ακόμα και τα άσχημα. Ίσως μάλιστα τα άσχημα να κάνουν περισσότερο καλό, γιατί καταλαβαίνεις πού βρίσκεσαι, συνειδητοποιείς τι έχεις γύρω σου και σε κάνουν καλύτερο. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι ό,τι πέτυχα στην καριέρα μου, τις διακρίσεις, τις επιτυχίες, όμως πάνω από όλα δεν θα ξεχάσω την αγάπη που μου έδειξε ο κόσμος και της ΑΕΚ και του ΑΠΟΕΛ. Όμως θα τολμήσω να πω, ειδικά του ΑΠΟΕΛ».
-Επειδή με τον ΑΠΟΕΛ κατάφερες να πετύχεις πολλά περισσότερα πράγματα…
«Πήρα τίτλους, πέτυχα τη μεγαλύτερη διάκριση στην καριέρα μου, αλλά δεν παίζουν τόσο ρόλο τα υλικά αγαθά, όσο η αγάπη που μου έδειξαν στη φιέστα όταν με τίμησε η ομάδα του ΑΠΟΕΛ. Μου έχει μείνει αξέχαστο και μετά από αυτό που έζησα, λέω μακάρι όλοι οι αθλητές να νιώσουν αυτό το πράγμα».
-Πώς νιώθεις που το όνομά σου είναι συνδεδεμένο με την πιο χρυσή σελίδα στην ιστορία τόσο του ΑΠΟΕΛ όσο και του κυπριακού ποδοσφαίρου;
«Μόνο χαρά που πραγματικά κατάφερα να είμαι κι εγώ εκεί και να είμαι ο πρωταγωνιστής. Αυτό, μόνο χαρά, τίποτα άλλο!»
-Εκείνη τη μέρα που σε βράβευσε ο ΑΠΟΕΛ, ένιωσαν όσοι σε είδαν ότι κάπου τα έχασες, ότι κλονίστηκες.
«Ήταν τόσο έντονο το συναίσθημα που μπήκα μέσα και ξέχασα τι ήθελα να πω. Ήμουν τρομερά συγκινημένος, με το ζόρι κράτησα τα δάκρυα μου. Ήταν μοναδικό αυτό που έγινε. Μου δόθηκε η ευκαιρία να χαιρετίσω τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ. Είχα πραγματικά ανάγκη να ανταποδώσω την αγάπη που μου έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια».
-Τώρα ο Θεός σου δίνει μια ευκαιρία να ανοίξεις ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή σου, αυτό του προπονητή τερματοφυλάκων. Στόχος σου είναι να επιστρέψεις στον ΑΠΟΕΛ, αυτή τη φορά ως βοηθός προπονητή;
«Ναι είναι και αυτός ο στόχος μου! Θέλω να ξεκινήσω, να μάθω πράγματα, να αποκτήσω εμπειρίες και θέλω να έρθω κάποια στιγμή στην ομάδα του ΑΠΟΕΛ, έτοιμος να προσφέρω. Όχι απλά επειδή είμαι ο Χιώτης και πέτυχα κάποια πράγματα με τον ΑΠΟΕΛ και με αγάπησε ο κόσμος. Αν θέλει ο Θεός, θέλω να έρθω για να δουλέψω, να προσφέρω και να πετύχω ξανά περισσότερα πράγματα, από άλλο πόστο. Πιστεύω πως αυτό θα γίνει κάποια στιγμή».
Η ΦΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΝΤΗ ΚΑΙ 28 ΧΡΟΝΙΑ
-Σε αυτά τα χρόνια που ήσουν στον ΑΠΟΕΛ, «κόλλησες» με τον Χρίστο Κόντη. Θέλεις να μας πεις για ποιο λόγο;
«Με τον Χρίστο γνωριζόμασταν στο ξεκίνημά μας από τον Εθνικό, που πήγα δανεικός από την ΑΕΚ. Μετά αναπτύξαμε μια σχέση, γίναμε κουμπάροι και μετά ξανά συναντηθήκαμε στην Κύπρο. Ο λόγος είναι επειδή είναι σωστός άνθρωπος, είναι κύριος και ταιριάξαμε».
-28 χρόνια είναι πολλά, είναι μια ολόκληρη ζωή…
«Είναι όντως αρκετά… τώρα που το διαβάζω κι εγώ το συνειδητοποιώ».
«ΝΙΩΘΩ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΟΣΑ ΠΕΤΥΧΑ»
-Στην ανακοίνωσή σου έχεις αναφέρει πολύ μεγάλες μορφές από τον χώρο του κυπριακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου που έχουν γράψει ιστορία. (Στέλιο Σεραφίδη, Λάκη Στεργιούδα, Αντώνη Μήνου, Γιόβαν Μιχαήλοβιτς, Σλόμπονταν Σούιτσα, Φώτη Στρακόσια, Γκόραν Τσούμιτς, Παναγιώτη Μαλιαρίτση, Γιόζεφ Βάντσικ, Θανάση Κοή).
«Ήμουν τυχερός που δούλεψα μαζί τους, μου μετέδωσαν τις γνώσεις τους και το πώς πρέπει να δουλεύω. Ειδικά ο κύριος Σεραφίδης που ήταν ο πρώτος μου προπονητής τερματοφυλάκων στην ΑΕΚ, μου δίδαξε πολλά. Από όλους πήρα πολλά πράγματα. Αυτό που μου μετέδωσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι τους οποίους ευχαριστώ γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχα κάνει τίποτα, αυτό το πράγμα θέλω κι εγώ να κάνω τώρα, να μεταδώσω αυτές τις γνώσεις που έχω αποκτήσει σε νέους ανθρώπους».
-Ολοκληρώνοντας το μεγάλο κεφάλαιο της ποδοσφαιρικής σου καριέρας, νιώθεις αδικημένος που δεν είχες θέση στην Εθνική;
«Όχι δεν νιώθω αδικημένος, ίσα-ίσα νιώθω ευλογημένος που έστω και μια φορά κατάφερα να παίξω εκεί αλλά και για όλα όσα πέτυχα. Σίγουρα όλα έγιναν για κάποιο λόγο, που πιστεύω μόνο ο Θεός ξέρει γιατί έγιναν και επειδή του έχω εμπιστοσύνη πραγματικά δεν κρατώ κακία, δεν έχω κανένα πρόβλημα».
«ΙΣΩΣ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΙ ΠΕΤΥΧΑΜΕ»
-Τώρα που κάθεσαι και σκέφτεσαι στιγμές, δεν τις συνειδητοποιείς καλύτερα;
«Πιστεύω θα περάσει αρκετός καιρός ακόμα για να συνειδητοποιήσω. Ακόμα καλά-καλά δεν έχω συνειδητοποιήσει αυτό που πετύχαμε με τον ΑΠΟΕΛ. Υπάρχουν παίκτες μεγάλου βεληνεκούς που δεν έχουν φτάσει καν στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ κι εμείς καταφέραμε και πήγαμε στους «8» και αποκλειστήκαμε από τη Ρεάλ. Ίσως ακόμα να μην έχουμε συνειδητοποιήσει τι έχουμε πετύχει. Εμένα προσωπικά έτσι μου φαίνεται».
-Ο Γιοβάνοβιτς κάποτε είχε πει, πως: «Μόνο όταν σταματήσουμε το ποδόσφαιρο, θα καταλάβουμε τι έχουμε πετύχει».
«Όντως έτσι είναι. Για αυτό το λόγο θεωρώ τον Γιοβάνοβιτς πατέρα μου. Μέσα από τέτοιες συζητήσεις καταλαβαίνεις το ποιόν του ανθρώπου. Συν ότι όταν έφυγα από τον ΑΠΟΕΛ, συναντήθηκα μαζί του και του ζήτησα τη συμβουλή του για το τι να κάνω. Για μένα παίζουν μεγάλο ρόλο οι συμβουλές του».
-Έκανες ιδιαίτερο λόγο στην ανακοίνωσή σου στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τον χαρακτήρισες πατέρα σου. Θέλεις να μας αναλύσεις για ποιο λόγο μαζί με τον Φώτη Στρακόσια που σε ανέστησαν ποδοσφαιρικά, όπως αναφέρεις, στον ΑΠΟΕΛ, ένιωσες την ανάγκη να πεις αυτό το πράγμα και για τους δύο;
«Όταν ήρθα στον ΑΠΟΕΛ η καριέρα μου είχε πάρει τον κατήφορο και δεν περίμενα σε καμία περίπτωση ότι θα έβρισκα μια ομάδα όπως είναι ο ΑΠΟΕΛ, που πρωταγωνιστεί και παίρνει τίτλους. Ερχόμενος εκεί και βλέποντας τον κύριο Γιοβάνοβιτς και τον Φώτη άλλαξαν τα πάντα μέσα μου. Ειδικά στην αρχή ο Φώτης μου έκανε το κλικ για να μου αλλάξει την ψυχολογία. Πραγματικά τα λόγια του εκείνη την περίοδο με έκαναν να νιώσω τι πραγματικά είμαι, την αξία μου. Είδα με άλλο μάτι τον εαυτό μου. Με τον κύριο Γιοβάνοβιτς όσο περνούσαν τα χρόνια και γνωριζόμασταν και καλύτερα, είχαμε πάρα πολλά τετ α τετ που με βοηθούσαν και ψυχολογικά αλλά και στο να γίνω καλύτερος άνθρωπος, να βλέπω με διαφορετικό μάτι το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό ένιωσα την ανάγκη να πω αυτά που είπα, αυτή είναι η πραγματικότητα».
