Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι ο εκλεκτός του Γιάννη Αλαφούζου για τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ προχώρησε μόνος του στην διαδικασία πρόσληψης τεχνικού για δεύτερη συνεχόμενη φορά μετά το… φιάσκο με τον Λάζλο Μπόλονι όπου αποτέλεσε καθαρά προσωπική του επιλογή. Με δικά του κριτήρια και προϋποθέσεις έφτασε στο να θεωρήσει ιδανικότερο για τον πάγκο του συλλόγου τούτη την στιγμή, τον Σέρβο προπονητή, μετά από την πιο αποτυχημένη σεζόν των τελευταίων 25 ετών!
Τελικά, αν και προέκυπτε διάθεση για το αντίθετο, για ακόμη μία φορά επί των ημερών του καταργήθηκε κάθε έννοια σωστής διαδικασίας και αξιολόγησης σε ένα ποδοσφαιρικό κλαμπ, αλλά επειδή εδώ και χρόνια, τσάμπα καίει η λάμπα, πάμε παρακάτω για να μην χαλάμε και τις καρδιές μας. Το mode ‘’εγώ πληρώνω, εγώ αποφασίζω᾽᾽ βρίσκεται πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στο on!
Σημαντικότερο ρόλο στην απόφαση του, έπαιξε το γεγονός πως ο Γιοβάνοβιτς είναι γνώστης της… περιβόητης ελληνικής πραγματικότητας και έχει κάνει πρωταθλητισμό ενώ αρκετούς πόντους στην εκτίμηση του κέρδισε τον περασμένο Οκτώβριο, όταν αρνήθηκε να έρθει στα μέσα της χρονιάς για να προπονήσει μία ομάδα που δεν ήταν δική του. Τότε έγινε το πρώτο κλικ.
Την ταπεινή μου άποψη για το πως έπρεπε να κινηθεί για την πρόσληψη προπονητή ο Παναθηναϊκός, ποια κριτήρια έπρεπε να θέσει και πως είναι ο σωστός ποδοσφαιρικός δρόμος για να πάρεις μία απόφαση με την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, την εξέφρασα στο πιο πρόσφατο σημείωμα. Οπότε, δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνουμε τα ίδια, τώρα που έχουμε… φρέσκα κουλούρια. Εκτός από ένα πράγμα. Ποδοσφαιρική λογική και ΠΑΕ Παναθηναϊκός επί Γιάννη Αλαφούζου δεν πρόκειται να συναντηθούν ποτέ. Μόνο κατά λάθος, εντελώς τυχαία.Όταν μπορείς να διαθέσεις ένα εκατομμύριο στο συμβόλαιο του νέου προπονητή και υπάρχουν στην αγορά, τεχνικοί που γεμίζουν όλα τα σημαντικά κουτάκια(πρόσφατο έργο σε υψηλό επίπεδο, μεγάλο κίνητρο, ταιριαστή φιλοσοφία με το κλαμπ, επικοινωνιακό γκελ) και εσύ ως σύλλογος κλείνεις μάτια και αυτιά μαζί, δεν γίνεται να μιλάμε για ποδοσφαιρική λογική. Τελεία και παύλα.
Ο χρόνος και τα παιχνίδια θα δείξουν το επίπεδο του προπονητή το 2021
Το 2012 ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν ένας πολύ καλός προπονητής. Δίχως καμία αμφιβολία. Το ΑΠΟΕΛ υπό την καθοδήγηση του κατέκτησε πρωταθλήματα, έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Champions League, έπαιξε αξιόλογο ποδόσφαιρο. Αν η σεζόν που ξεκινά τον Αύγουστο ήταν εκείνη του 2012-2013, ο Παναθηναϊκός θα είχε επιλέξει έναν πολλά υποσχόμενο, ανερχόμενο και γεμάτο φιλοδοξίες προπονητή, με επαρκές δείγμα πολύ καλής δουλειάς. Βρισκόμαστε, όμως, εννιά χρόνια μετά.
Και τα όμορφα χρόνια στην Κύπρο, ακολούθησαν μόνο δουλειές στα ΗΑΕ, δύο παρουσίες στην Αλ Νασρ(στην οποία κατέκτησε το Champions League του αραβικού κόλπου που καταργήθηκε το 2016 και όχι το Ασιατικό όπως λανθασμένα κυκλοφορεί δεξιά και αριστερά) για την ακρίβεια, οι οποίες προφανώς και δεν μπορούν να αποτελούν ασφαλές κριτήριο για έναν προπονητή του επιπέδου του Παναθηναϊκού. Οπότε το Τριφύλλι επέλεξε έναν προπονητή, ο οποίος πριν μια δεκαετία ήταν πραγματικά εξαιρετικός αλλά για το σήμερα, δεν υπάρχει ασφαλές δείγμα δουλειάς παρά μόνο το παρελθόν, τα λόγια του, η φιλοσοφία του, ο τρόπος σκέψης του, εκείνα που έπεισαν τον Αλαφούζο να του δώσει την δουλειά στο τέλος της ημέρας.
Είναι λογικό κι επόμενο ο κόσμος να εκφράζει τις αμφιβολίες, τις αντιρρήσεις, τον προβληματισμό του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Από την άλλη, όμως, ούτε διάθεση για ανθρωποφαγία πρέπει να υπάρξει, ούτε βιαστικά συμπεράσματα. Εξάλλου το μεγάλο πρόβλημα στον Παναθηναϊκό εδώ και χρόνια, μόνο οι προπονητές δεν είναι. Μόνο ο χρόνος, λοιπόν, η εικόνα της ομάδας και τα αποτελέσματα της θα δείξουν αν ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μπορεί να πάει τον Παναθηναϊκό ένα και δύο βήματα παρακάτω, με αυτό το ισορροπημένο ποδόσφαιρο που του αρέσει να παίζει. Τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι φαίνεται να είναι ταιριαστός με τον σύλλογο, καθώς κανείς δεν μπορεί να πει πως είναι ένας αμυντικογενής προπονητής. Αυτό δεν το έδειξε σε καμία ομάδα του μέχρι και σήμερα.
Ο σύλλογος είναι υποχρεωμένος να δημιουργήσει συνθήκες επιτυχίας στον Γιοβάνοβιτς
Από κει και πέρα, όπως έχουμε αναφέρει, κι άλλες φορές, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να λειτουργήσει ως ένας ευρωπαϊκός σύλλογος του 2021 και όχι ως μπακάλικο της γειτονιάς για να έχει πιθανότητες να επιστρέψει άμεσα στο κανονικό του μέγεθος. Η διοίκηση του κλαμπ θα πρέπει να δώσει τα κατάλληλα εργαλεία στον προπονητή για να μπορέσει εκείνος να κάνει την καλύτερη δυνατή δουλειά. Να δημιουργήσει δομές, οργάνωση στο ποδοσφαιρικό τμήμα, μία λειτουργία άρτια, η οποία στο φινάλε μεταξύ άλλων θα μετουσιωθεί και σε καλές μεταγραφικές επιλογές που θα ενισχύσουν το έμψυχο δυναμικό και θα βοηθήσουν τον Σέρβο τεχνικό να δώσει ταυτότητα στην ομάδα και να βάλει την σφραγίδα του.
Προσοχή! Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει ο σύλλογος να την… ξαναπατήσει και να δώσει εν λευκώ τα πάντα σε έναν προπονητή. Να του δώσει τα κλειδιά του μαγαζιού, δηλαδή. Όποιος και αν είναι αυτός, το θέμα δεν είναι ο Γιοβάνοβιτς., μην παρεξηγηθούμε. Επιτέλους ο Παναθηναϊκός πρέπει να μάθει να λειτουργεί με τους κανόνες της διοίκησης του ποδοσφαίρου και όχι με κανόνες και διαδικασίες που συναντάς μόνο σε ερασιτεχνικού επιπέδου συλλόγους.
Ανεξάρτητα από την προπονητική αξία του Γιοβάνοβιτς, ο Παναθηναϊκός πρέπει να του δημιουργήσει συνθήκες επιτυχίας…