Υπηρέτησε τον ΑΠΟΕΛ για 19 συναπτά έτη, τα δέκα φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού και ευτύχησε να πανηγυρίσει μαζί με την ομάδα της Λευκωσίας πολλούς τίτλους και διακρίσεις, μπαίνοντας στο «πάνθεον» των κορυφαίων ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν ποτέ με τη γαλαζοκίτρινη φανέλα. Ο λόγος φυσικά για τον Μαρίνο Σατσιά. Οκτώ κατακτήσεις πρωταθλημάτων, έξι κύπελλα, οκτώ ασπίδες, δυο παρουσίες σε ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, μία σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και μπόλικη προσφορά στην εθνική μας ομάδα «στολίζουν» το ποδοσφαιρικό του κάδρο.
Ο παλαίμαχος άσος του ΑΠΟΕΛ ήταν καλεσμένος στον Active (107.4 & 102.5) και στην εκπομπή «Βάλε Ένα Γκολ» με τους Ιάκωβο Κακουρή και Πανίκο Θεοδοσίου, με τους οποίους συνομίλησε για την καριέρα του ως παίκτης και τη μετάβαση του από τα γήπεδα στους πάγκους, όπου σήμερα κατέχει το πόστο του Ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής Κ16. Μεταξύ άλλων, μίλησε και για το «καψόνι» όταν πρωτοπήγε στον ΑΠΟΕΛ από τους παλαιότερους παίκτες της ομάδας, κάτι όπως είπε που το έκανε και δεν το θεωρούσα μειονεκτικά και ήταν τιμή του γιατί τους είχε ινδάλματα.
Διαβάστε επίσης:
- Σατσιάς: «Με είχε απορρίψει ο ΑΠΟΕΛ, από την Ομόνοια δεν πήρα απάντηση»
- Σατσιάς: «Πραγματικά με θλίβει, παράδειγμα προς μίμηση ο Θεοδώρου»
«Στις προπονήσεις εμείς οι μικροί φέρναμε τις μπάλες στους μεγαλύτερους. Στα παλιά τα χρόνια υπήρχαν και άλλα πράγματα. Δηλαδή να καθαρίσουμε τα παπούτσια των παλαιότερων, να μαζέψουμε τις μπάλες μετά το τέλος της προπόνησης, να καθαρίσουμε ότι υπήρχε μέσα στο γήπεδο και μας ήθελε ο κ. Αντωνάκης να κάνουμε τους επιδέσμους και άλλα. Όμως η αλήθεια είναι πως το τύλιγμα των επιδέσμων ήταν έναν μαρτύριο. Όλοι στην ηλικία μου το περάσαμε τότε. Νια, γυάλιζα παπούτσια των συμπαικτών μου και δεν έχω κανένα κόμπλεξ να το πω. Υπήρχε ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους και ήταν τιμή μου γιατί τους είχα ινδάλματα. Δεν το θεωρούσα μειονεκτικά. Γιάννος Ιωάννου, Λούκας Χατζηλούκας, Γιόζεφ Κίπριχ, Ιστβάν Κοζμά, Κάλμαν Κόβατς, Γιώργος Χριστοδούλου («Ράμπο»)…», είπε.
Και συνέχισε: Μιλάμε για μεγάλες προσωπικότητες, εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές και πάνω απ’ όλα άνθρωποι σαν χαρακτήρες. Εγώ θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Γιώργο Χριστοδούλου που μου είπε “θα είσαι κοντά μου και θα σε μάθω να τρέχεις”. Ήταν γρήγορος, είχε τρομερές φυσικές ικανότητες. Φορούσε πάντα ένα ρολόι και μου έλεγε να κάνουμε δύο λεπτά την στροφή και κάναμε τη στροφή και ήταν δύο λεπτά και πέντε δευτερόλεπτα. Ήμουν μαζί του τουλάχιστον έξι μήνες, γιατί μετά σταμάτησε το ποδόσφαιρο, και έμαθα πολλά από αυτόν, όπως έμαθα και από τους άλλους».