ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Το παραδέχεται και ο ίδιος ο Ράφικ Τζιμπούρ. Πως, δηλαδή, μια τρέλα την κουβαλά. Και δεν τη βγάζει μονάχα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά σε πολλές άλλες εκφάνσεις των (καθημερινών) δραστηριοτήτων του. Όσοι τον γνωρίζουν πολύ καλά, αυτά ένα περίπου λένε για τον (σχεδόν πάντοτε ευδιάθετο) Αλγερινό επιθετικό, ο οποίος κατάφερε να έχει στην έως τώρα καριέρα του φανατικούς οπαδούς και… ορκισμένους εχθρούς!
Για δώστε, τώρα, λίγη προσοχή: Ο πρώτος σκόρερ του ΑΠΟΕΛ πριν από δύο σεζόν, γνώριζε από τις 24 Ιουνίου πως θα έπρεπε να βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του καθώς οι ιθύνοντες στην ΑΕΚ Αθηνών τού είχαν ξεκαθαριστεί ότι δεν θα ενεργοποιηθεί η οψιόν ανανέωσης του συμβολαίου του (1+1+1 χρόνια). Από τότε είχε προταθεί σε δεκάδες ομάδες, εκ των οποίων και σε όλες τις κυπριακές που έχουν ως στόχο την κατάκτηση του τίτλου. Ζητούσε ετησίως περίπου 350.000 ευρώ, «πατώντας» προφανώς στην καριέρα του και τα γκολ που φόρτωσε έως τώρα τις εστίες! Δεν βιάστηκε, έκανε τις διακοπές του, κάνοντας το δικό του «παιχνίδι»…
Στα 32 του προς τα 33 χρόνια και προερχόμενος από μετριότατη σεζόν, οι απαντήσεις που λάμβανε όλο αυτό το διάστημα ήταν ένα περίπου οι ίδιες: «Είναι πολλά τα λεφτά Ράφικ». Δεν αγχωνόταν, όμως. Αυτός τον χαβά του! Τόση τρέλα κουβαλά που έφτασε στο σημείο να απορρίψει ακόμη και προτάσεις λίγο πιο κάτω από τα λεφτά που αξίωνε, παίρνοντας παραλλήλως το τεράστιο ρίσκο να περιμένει μέχρι και την προχθεσινή τελευταία ημέρα εγγραφής άνεργων παικτών στην Ελλάδα.
Ήταν, εν πολλοίς, ορατό το ενδεχόμενο να μείνει χωρίς ομάδα. Εκεί στο ράφι, τουλάχιστον μέχρι τον ερχόμενο Ιανουάριο. Είναι τρελός ο «Τρομοκράτης»; Τι λέτε; Δεν ίδρωσε το αφτί του και ας γνώριζε πως επρόκειτο για μια… τρελή απόφαση ή, αν το προτιμάτε, κίνηση. Όπως γράφτηκε, είχε ρίξει προσφάτως «άκυρο» στην προσφορά του Αστέρα Τρίπολης καθώς ήθελε ακατέβατες 350.000 ευρώ! Σύλλογο που αγωνίζεται στη Σούπερ Λιγκ…
Το deal με τον Άρη Θεσσαλονίκης που θα δώσει της μάχη της ανόδου στη «μεγάλη» κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου έκλεισε προχθές, με τις υπογραφές να πέφτουν σε συμβόλαιο τριετούς διάρκειας που προβλέπει κλιμακωτές αποδοχές, οι οποίες συνολικά θα φτάσουν, σύμφωνα με δημοσιεύματα (εφόσον το εξαντλήσει), στις 700.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των μπόνους.
Δηλαδή, μπορεί να πει κάποιος πως την… πάτησε ο Αλγερινός αυτή τη φορά, βάζοντας στο παρά πέντε την ουρά στα σκέλια, πέφτοντας από τις αρχικές απαιτήσεις του. Θα πάρει για τρία χρόνια, δηλαδή, ένα ποσό κατά περίπου 200.000 ευρώ (είχε καλά μπόνους) πιο κάτω από αυτό που πίστωσε για ένα χρόνο στον τραπεζικό λογαριασμό αγωνιζόμενος στον ΑΠΟΕΛ. «Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», θα έλεγε κάποιος. Έτσι δεν είναι Ράφικ;
Το ρίσκο μόνο σε καλό δεν βγήκε, εν κατακλείδι, στον κατά τ’ άλλα έμπειρο σε τέτοια ζητήματα Τζιμπούρ. Εκεί που στις πλείστες μετεγγραφές κατά έναν «παράξενο» τρόπο έχανε το βασικό της προετοιμασίας (το ίδιο είχε συμβεί και στον ΑΠΟΕΛ), αλλά ανίχνευε στο φινάλε τον τρόπο να πάρει τα λεφτά που ζητούσε, φέτος πέτυχε (τουλάχιστον) κατά το ήμισυ τον στόχο του. Δηλαδή, απέφυγε τη βάσανο των πολλών και επίπονων προπονήσεων του καλοκαιριού.
«Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μέρα», θα λέγαμε για έναν παίκτη που φροντίζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο να στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Και να το θυμάστε: Εκεί στον Άρη, θα… προκαλέσει το ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της σεζόν…