Μέσω ανακοίνωσης που εξέδωσαν, οι οργανωμένοι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ (ΠΑΝ.ΣΥ.ΦΙ.) εξηγούν την απόφαση τους για να επιστρέψουν στα γήπεδα, μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια αποχής, λόγω της Κάρτας Φιλάθλου.
Η ανακοίνωση των οργανωμένων του ΑΠΟΕΛ:
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
Πέρασαν 4 χρόνια από την ημέρα που αποχωρήσαμε από τα γήπεδα, λόγω του εκτρώματος που λέγεται κάρτα φιλάθλου. Πέρασαν 4 χρόνια από την μέρα που κάποιοι ετσιθελικά αποφάσισαν να μας χωρίσουν από την μεγαλύτερη ιδέα και εξάρτηση της ζωής μας, που λέγεται ΑΠΟΕΛ. Με βαριά καρδιά τότε, αφήσαμε την ομάδα μόνη της. Την αφήσαμε με 6 συνεχόμενα πρωταθλήματα, με συμμετοχές κάθε χρόνο σε ευρωπαικούς ομίλους. Θυσιάσαμε ευρωπαικές προκρίσεις, μεγάλες εκδρομές εντός και εκτός Κύπρου, πρωταθλήματα, κύπελλα και κυρίως αντέξαμε στην ιδέα ότι με την απουσία μας την αποδυναμώσαμε. Είχαμε πιέσεις τεράστιες από την πρώτη μέρα που φύγαμε από τα γήπεδα για να επιστρέψουμε. Από διοικήσεις, από τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ, από τις ίδιες μας τις βιολογικές μας οικογένειες. Παρ΄ όλα αυτά, η αποχή ήταν μια πλήρως συνειδητοποιημένη απόφαση από μας και δεν το μετανιώνουμε .Έπρεπε να αντιδράσουμε, ελπίζοντας ταυτόχρονα πως η αποχή της μάζας του κόσμου από τα γήπεδα και το ξεγύμνωμα των «εγκεφάλων» της κάρτας, θα έφερναν σταδιακά την κατάργηση του συγκεκριμένου νόμου.
Μέσα σε αυτά τα 4 χρόνια, η κάρτα φιλάθλου ξεφτιλίστηκε στα μάτια όλης της κοινής γνώμης. Λανθασμένες συλλήψεις, εφαρμογή του νόμου αλά καρτ, διαρροή προσωπικών δεδομένων, απουσία μεγάλης μερίδας του κόσμου από τα γήπεδα και τόσα πολλά, που τα αναλύσαμε πολλάκις στο παρελθόν. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ζούμε σε έναν τόπο που κανείς δε μπορεί να βρει το δίκιο του. Ζούμε στη διεφθαρμένη χώρα των κουμπαροεισαγγελέων, μιας αχυράνθρωπου-επιτρόπου προσωπικών δεδομένων, των εντεταλμένων δημοσιογράφων, των κομματικών διορισμένων σε θέσεις-κλειδιά, τη χώρα της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ. Ζούμε σε μια χώρα που τα σκάνδαλα και η ατιμωρησία μας έχουν δώσει παγκόσμια φήμη και εμείς περιμέναμε να δικαιωθούμε για την κάρτα… Δε φτάνει που είχαμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά, είχαμε και το παράδοξο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των διοικήσεων των ομάδων στα τέσσερα χρόνια, υποστήριξε άμεσα ή έμμεσα τη κάρτα. Το πώς και το γιατί ας το αναλογιστεί ο καθένας. Είναι έκδηλο πως σε αυτή την κοινωνία μάθαμε να εκμεταλλευόμαστε τους αγώνες και τις θυσίες των άλλων, αντί να τους υποστηρίζουμε.
Όλα αυτά τα βλέπαμε, αλλά θεωρήσαμε πως ΔΕΝ αποτελούσαν δικαιολογία για να επιστρέψουμε. Από την πρώτη στιγμή εφαρμογής της κάρτας, ο ΠΑΝ.ΣΥ.ΦΙ ΑΠΟΕΛ έκανε τις ενέργειες που έπρεπε για να πέσει ο νόμος. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και με κινήσεις ουσίας, εμάς ουδέποτε μας ενδιέφερε η αυτοπροβολή. Μάλιστα, το καλοκαίρι του ΄19 φτάσαμε πιο κοντά από ποτέ στο να ανασταλεί η κάρτα. Δυστυχώς, το θέμα αυτό περιπλέχτηκε με πολιτικές σκοπιμότητες και τις φιλοδοξίες κάποιων, με αποτέλεσμα η κάρτα να παραμείνει ως έχει.
Τα χρόνια περνούσαν και κάποιες συγκυρίες βοήθησαν στο να επιστρέψει αρκετός κόσμος στα γήπεδα, από όλες τις ομάδες. Κάτι που σίγουρα δεν βοηθούσε τον αγώνα μας. Βλέποντας και εξετάζοντας όλα τα πιο πάνω, σε συνδυασμό με την πάγια άποψη μας ότι η κάρτα είναι ένα γελοίο μέτρο που έγινε ξεκάθαρα για να «εξαλειφθούν» μια για πάντα οι οργανωμένοι από τα γήπεδα, είχαμε μπροστά μας δύο επιλογές. Βασισμένες στο ότι η κάρτα δεν επρόκειτο να καταργηθεί. Είτε επιστρέφουμε είτε όχι διά παντός. Ζυγίσαμε πολλές φορές τις συνέπειες και των δύο επιλογών, αμέτρητες φορές. Ήταν πράγματι μια δύσκολη απόφαση. Το όχι όμως θα είχε συγκεκριμένες επιπτώσεις, τις οποίες δεν μπορούσαμε να αποδεχτούμε όπως:
α) Όλος ο κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι το ΑΠΟΕΛ είναι ο ίδιος του ο κόσμος. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει η Ζενίτ, η Πόρτο, η Μπιλμπάο, η Λυών και άλλα τόσα τρανά παραδείγματα. Και για να είμαστε και δίκαιοι, από τον καιρό που εφαρμόστηκε η κάρτα, όχι μόνο εμείς, και κάποιες άλλες λίγες μεγάλες ομάδες της Κύπρου εξισώθηκαν με τις μικρές. Διότι οι μεγάλες ομάδες είναι ο ίδιος τους ο κόσμος. Συνεπώς, θεωρούμε πως η εσαεί αποχή μας από τα γήπεδα θα μετέτρεπε το ΑΠΟΕΛ μας σε μια «κοινή» ομάδα, με όλες τις επιπτώσεις. Δεν μπορούσαμε να το αποδεχτούμε αυτό σε καμμία περίπτωση. Θα το είχαμε βάρος στη συνείδηση μας ότι άθελα μας συμβάλαμε στην οριστική αποκαθήλωση του ΑΠΟΕΛ μας. Ότι η αποχή μας θα επέτρεπε στον κάθε ανθρωπάκο να πολεμά και να κατακρεουργεί την ΙΔΕΑ μας, νιώθοντας ασφαλής από την απουσία μας.
β) Το ΑΠΟΕΛ δεν είναι μόνο αθλητισμός. Είναι φορέας εθνικών ιδανικών και αξιών. Η απουσία μας από τα γήπεδα θα αποδυνάμωνε οριστικά τη φωνή μας και σε αυτά τα θέματα. Αυτή η φωνή γιγαντωνόταν μέσα στα γήπεδα και είχε τεράστια απήχηση, κυρίως στη νεολαία του τόπου. Αυτό προβλημάτιζε ανέκαθεν πολλούς «κοστουμάτους», αφού οι κερκίδες των οργανωμένων ήταν πραγματικά ο μόνος χώρος σε αυτόν τον τόπο που δεν μπορούσαν να ελέγξουν οι κομματάρχες. Σκεφτείτε απλά με όσα έγιναν στη Κύπρο τα τελευταία χρόνια, να υπήρχαν οργανωμένες φωνές στα γήπεδα…
γ)Το χρέος μας προς τις επόμενες γενιές. Ναι, σαν οπαδοί και κυρίως σαν Αποελίστες έχουμε χρέος να μεταλαμπαδεύσουμε τον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ και τα όσα πρεσβεύει στις επόμενες γενιές. Χωρίς το γήπεδο, την ουσία ύπαρξης ουσιαστικά ενός συνδέσμου, βλέπαμε τη νεολαία να ξεφεύγει από το οπαδικό κομμάτι, όπως εμείς το γνωρίσαμε και αγαπήσαμε. Έχουμε χρέος προς αυτήν να της αφήσουμε τη σωστή παρακαταθήκη, να ζήσει το γήπεδο όπως το ζήσαμε εμείς. Γιατί κακά τα ψέματα, αν δεν βιώσεις το γήπεδο από την παιδική-εφηβική ηλικία, δεν πρόκειται ποτέ να το νιώσεις όπως πρέπει. Πώς θα γίνεις οπαδός αν δεν πηγαίνεις στο γήπεδο…
Για τους πιο πάνω λόγους, πήραμε την τολμηρή απόφαση πως έπρεπε να επιστρέψουμε. Η πραγματικότητα είναι, πως τους τελευταίους μήνες ήμασταν σε επικοινωνία με άλλους δύο συνδέσμους του τόπου για το πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα της κάρτας. Θεωρούμε πως ήμασταν ευθείς μαζί τους, όσο αφορά τον τρόπο σκέψης μας. Πράγματι, λάβαμε κάποιες δεσμεύσεις από πολιτικά πρόσωπα( η τρίτη-τέταρτη φορά που δεσμεύονται για αυτό το θέμα) ότι θα υπήρχαν τροποποιήσεις στην κάρτα φιλάθλου.
Κάποιος εύλογα θα διερωτηθεί: «Καλά, δεν μπορούσατε να περιμένετε τις τροποποιήσεις;» Σε ένα πόλεμο, ακόμα και αν είσαι στην τελική ευθεία, όταν δεις το σπίτι σου να και την οικογένεια σου να βομβαρδίζονται, επιστρέφεις για να τους βοηθήσεις. Γιατί το ΑΠΟΕΛ για μας είναι η οικογένεια, η υπέρλαμπρη ΙΔΕΑ μας, οι φίλοι μας, η ζωή μας όλη και ακόμα παραπάνω. Και ναι, μετά τα όσα συνέβηκαν στον περιβόητο ημιτελικό, δράσαμε με την καρδιά και μόνον. ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ ΑΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΕΛ ΜΑΣ. Και όσο και αν κάποιοι χάνετε τον ύπνο σας με αυτό, ο ΑΠΟΕΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΖΗΣΕΙ.ΠΡΟΩΡΙΣΘΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ. ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕΙ.ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΡΑΒΑ…
Η επιστροφή μας θεωρούμε πως δεν επηρεάζει τις τροποποιήσεις που τροχοδρομήθηκαν, ελπίζουμε και απαιτούμε να γίνουν αυτή τη φορά. Ας μην ξεχνούν κάποιοι, πως μέσα στο γήπεδο η φωνή μας είναι πολύ ισχυρότερη…..