ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Χθες σεργιάνιζα στο διαδίκτυο και έπεσα τυχαία στην είδηση ότι ο Γιάννος Ιωάννου έγινε 51 ετών. Πώς πέρασαν τα χρόνια! Σαν χθες θυμάμαι την τιμητική του στο ΓΣΠ, ανάμεσα σε ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια το καλοκαίρι του 2000.
Τι στιγμή και αυτή! Αγωνίστηκε για 19 λεπτά, όσα και τα χρόνια που φόρεσε τη γαλαζοκίτρινη φανέλα. Το τραγούδι «δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, αρχηγέ» δονούσε την ατμόσφαιρα, ενώ όταν πέρασε από τη βόρεια εξέδρα, η Θύρα 9 χειροκρότησε τον ποδοσφαιριστή που της πρόσφερε τόσες πίκρες στο παρελθόν.
Ακόμα θυμάμαι το παράπονο των φίλων του «τριφυλλιού», τη δεκαετία του ’90: «Αυτός ο Γιάννος, κάθε φορά που θα παίξουμε με τον ΑΠΟΕΛ είναι τραυματίας και δεν θα παίξει, μα πάντα παίζει τελικά και βάζει γκολ». Κάπως έτσι…
Πέρα από την αξία του, όμως, εκείνο που έκανε ξεχωριστό τον παλαίμαχο άσο, ήταν ο σεβασμός που έτρεφαν για αυτόν οι οπαδοί όλων των ομάδων. Δεν υπάρχει χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από την εκπομπή του ΡΙΚ, λίγες ημέρες πριν από την τιμητική του. Τα τηλέφωνα δεν σταματούσαν από οπαδούς όλων των ομάδων. Καθένας τους είχε έναν καλό λόγο να πει για αυτόν.
Ο «Μίστερ Γκολ» των γαλαζοκιτρίνων αποσύρθηκε από το ποδόσφαιρο σε ηλικία 34 ετών λόγω των συχνών τραυματισμών του. Είναι αλήθεια πως κανείς δεν ξέρει μέχρι πού θα έφτανε η καριέρα του, αν δεν του χτυπούσε την πόρτα τόσες φορές η ατυχία.
Ούτε βεβαίως τι ποδοσφαιριστής θα γινόταν αν είχε την τύχη να δουλέψει σε πιο επαγγελματικό επίπεδο. Θυμάμαι στο περιθώριο συνέντευξης που μου παραχώρησε το 2007 για το περιοδικό Sportive, να λέει με δόση παραπόνου ότι δεν πρόλαβε τον πλήρη επαγγελματισμό: «Για να καταλάβεις, σταμάτησα το ποδόσφαιρο και μετά ανακάλυψα τη σημασία της διατροφής στον αθλητισμό».
Εκείνη την ημέρα μού είχε πει και κάτι που αποδείχτηκε προφητικό. Η συνέντευξη δόθηκε λίγα χρόνια μετά την πρώτη θητεία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, του οποίου διετέλεσε βοηθός: «Αυτός ο άνθρωπος δεν έπρεπε να φύγει. Δουλεύει μέρα-νύχτα και έχει πάντοτε πρόγραμμα για την κάθε λεπτομέρεια της προπόνησης. Πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψει».
Λίγους μήνες μετά, ο Σέρβος διαδέχτηκε τον Μαρίνο Ουζουνίδη, πήρε τον Γιάννο ξανά στο πλευρό του και η ιστορία που γράφτηκε είναι γνωστή…