ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Βιιτόρουλ Κωνστάντσα: Η ομάδα την οποία σέβεται τεράστιο ποσοστό φιλάθλων από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ο προπονητής-ιδιοκτήτης της, και θρύλος του ρουμανικού ποδοσφαίρου Γκέοργκι Χάτζι, βαρέθηκε να βλέπει τις ποδοσφαιρικές υποδομές της χώρας του να καταστρέφονται, ανέλαβε την πιο πάνω ομάδα και σε μερικά χρόνια, με παίκτες νεαρούς και σχεδόν μόνο από την Ακαδημία, την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Βεβαίως, εδώ στην Κύπρο μάθαμε με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία της Βιιτόρουλ λόγω των αναμετρήσεων της με τον ΑΠΟΕΛ στο πλαίσιο του γ’ προκριματικού γύρου του Τσάμπιονς Λιγκ (ηττήθηκαν με 0-1 οι γαλαζοκίτρινοι στη Ρουμανία και στον επαναληπτικό κέρδισαν με 4-0).
Αταλάντα: Πολλές οι διαφορές της με την Βιιτόρουλ, ωστόσο τα κοινά είναι αρκετά και πιο κάτω θα αναλύσουμε σε βάθος την «Θεά» και τις επιτυχίες, τόσο αυτής, όσο και του προπονητή της μιας και πρόκειται για μια εκ των αντιπάλων του Απόλλωνα στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Oμάδα η οποία επίσης σε προκαλεί να τη σεβαστείς. Ειδικά τον προπονητή της Τζιαν Πιέρο Γκασπερίνι, ο οποίος οδήγησε την Αταλάντα σε απίστευτη πορεία, στηριζόμενος κυρίως σε νεαρούς ποδοσφαιριστές.
Η ιταλική ομάδα, προτού αναλάβει τις τύχες της ο Γκασπερίνι, έμοιαζε με κλοτσοσκούφι. Ωστόσο, με μία δική του συνταγή, ο Ιταλός κόουτς όχι μόνο γλύτωσε την Αταλάντα από επικίνδυνες περιπέτειες, αλλά την οδήγησε στην Ευρώπη μετά από 26 χρόνια! Πρόκειται για τον προπονητή τον οποίο «τελείωσε» βιαστικά ο ιδιοκτήτης της Ίντερ το 2011, αλλά εκείνος της Αταλάντα Αντόνιο Περκάσι, τον στήριξε και αυτό απόφερε καρπούς.
«Ο Γκασπερίνι άλλαξε την ομάδα δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ και προώθησε έξι παίκτες από την ακαδημία. Ως διοίκηση σκεφτόμασταν να γίνει πιο μετά αυτό. Αυτός, όμως, αποφάσισε ότι πρέπει να γίνει τώρα», είχε πει παλαιότερα ο Περκάσι του οποίου η υπομονή βοήθησε καθοριστικά τον Γκασπερίνι να ξεδιπλώσει τις προπονητικές του δυνατότητες και να πάρει το μέγιστο δυνατό από ποδοσφαιριστές που δεν είχαν να επιδείξουν κάτι ιδιαίτερο προηγουμένως.
Ο Ιταλός προπονητής άρχισε να δείχνει πίστη σε παιδιά από τα -υψηλού επιπέδου- τμήματα υποδομής της Αταλάντα. «Έπλασε» ένα σύνολο που είναι σε θέση να επιτύχει όχι μόνο παροδικά, αλλά και μακροπρόθεσμα. Ο Γκασπερίνι έχει πει ότι η ομάδα του «πατάει» στα χνάρια της Αθλέτικ Μπιλμπάο, πράγμα που συμβαδίζει και με τη ρομαντική αντίληψη με την οποία αντιμετωπίζει το άθλημα.
Τακτικά, είναι «κολλημένος» στο 3-4-2-1. Απαιτεί από τους παίκτες υπομονετική κυκλοφορία της μπάλας και όχι αμεσότητα στις μεταβιβάσεις. Μεγάλου ατού του, η εκμετάλλευση των «στημένων» φάσεων. Άρα, δουλευταράς ο Ιταλός προπονητής, με μάτι που κόβει ποδοσφαιρικά και τολμηρός. Το όφελος για την Αταλάντα, τεράστιο! Από μαθημένη, λοιπόν, να δίνει την επίπονη μάχη της παραμονής, η Αταλάντα μεταμορφώθηκε σε ομάδα-φόβητρο για τις παραδοσιακές δυνάμεις της Serie A!
Μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία επειδή ακούμε πολλές φορές αρκετούς προπονητές του κυπριακού πρωταθλήματος να αιτιολογούν τις αδυναμίες της ομάδας τους επικαλούμενοι το μικρό ρόστερ και τον χαμηλό προϋπολογισμό σε σχέση με τους αντιπάλους. Κάπου έχουν, όμως, το δίκιο τους -ορισμένοι-, αφού η ξενομανία «καταπίνει» τα όνειρα όσων ταλαντούχων παιδιών έχουν πιθανότητες με σωστή δουλειά να αναδειχθούν μελλοντικά και να κάνουν καριέρα. Αποτέλεσμα; Ελάχιστα κυπριακά αστέρια απομένουν και λάμπουν στον «γαλαξία» του κυπριακού ποδοσφαίρου. Κι αυτό συμβαίνει σπάνια.
Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που δεν δίνουν ευκαιρίες σε νεαρούς Κύπριους, για να τις πάρουν αυτοί οι ξένοι/κοινοτικοί που επέλεξαν οι ίδιοι οι προπονητές να φέρουν στην Κύπρο σε συνεργασία με του ατζέντηδες που εκμεταλλεύονται τη ξενομανία για να πλουτίσουν. Ένας δουλευταράς και τολμηρός προπονητής, σε συνδυασμό με την καλή δουλειά στην ακαδημία μίας ομάδας, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Και αφήνει τις δικαιολογίες για τους άλλους…