ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Ένα από τα διαχρονικά πιασάρικα θέματα είναι «ο παικταράς που κάνει ”παπάδες”, αλλά προηγουμένως απορρίφθηκε από την ΤΑΔΕ ομάδα». Κοτζάμ Τζέρεμι με σπουδαία καριέρα στη Ρεάλ «κόπηκε» στα δοκιμαστικά από τον ΑΠΟΕΛ πριν από καμιά 20αριά χρόνια και ακόμα έχουν να λένε οι οπαδοί του. Για να το πάμε και πιο μακριά, στην Ελλάδα ακόμα γίνεται θέμα επειδή το 1992 χάλασε η μετεγγραφή του Ρονάλντο («φαινόμενο») στην Καλαμάτα για 10.000 δολάρια! Περιπτώσεις υπάρχουν πολλές στις ημέρες μας, οι οποίοι σκάνε μύτη κατά καιρούς στο διαδίκτυο.
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι φυσικό να είναι επικριτική η αντίδραση. Για τα… σαΐνια του μετεγγραφικού σχεδιασμού που διάλεξαν άλλον από τους παίκτες που προτάθηκαν ή για τον… αχάπαρο προπονητή που απέρριψε το μετέπειτα αστέρι. Ωστόσο, είναι καλό να λαμβάνονται υπόψη κάποιοι παράμετροι, που συνήθως μένουν πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας και τους γνωρίζουν μόνο οι συμμετέχοντες στη λήψη αποφάσεων.
Για παράδειγμα κανείς δεν ξέρει πόσο μισθό ζητά ένας φέρελπις παίκτης από ένα σύλλογο, στον οποίον προτείνεται. Θα αδικούσατε μία διοίκηση, η οποία προσπαθεί να μην πιαστεί κορόιδο του οποιουδήποτε ατζέντη, που πάντοτε προσπαθεί να υπερεκτιμήσει οικονομικά τον πελάτη του;
Είναι γνωστό άλλωστε πως μπορεί να προταθεί ο ίδιος ποδοσφαιριστής στη μία ομάδα με 300.000 ευρώ και στην άλλη με 100.000 ευρώ. Επειδή ξέρει ο εκπρόσωπός του τις οικονομικές δυνατότητες κάθε συλλόγου. Αν τον απορρίψει λοιπόν λόγω του οικονομικού ο πρώτος στόχος και τελικά δεν βρει κάτι καλύτερο, θα καταλήξει στον δεύτερο. Θα «βγάζει μάτια» και στη συνέχεια θα λέει «προτάθηκα εκεί και δεν με ήθελαν», αλλά δεν θα πει ποτέ ότι στους μεν πήγε με το ένα τρίτο του ποσού που ζητούσε από τους δε…
Από εκεί και πέρα, ένας σωρός παράγοντες μπορεί να διαδραματίσουν ρόλο στην απόρριψη ενός παίκτη, πέρα από την αγωνιστική αξία του. Άλλωστε, σε εποχή «νόμου Μπόσμαν», κατά την οποίαν οι ξένοι-κοινοτικοί καταλαμβάνουν 15 θέσεις στον κατάλογο Α και υπάρχει το περιθώριο απόκτησης και κάτω των 22 ετών, οι προτάσεις πέφτουν βροχή στις ομάδες μας. Έτσι, οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για θέματα μετεγγραφών έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε 100άδες ονόματα. Συνήθως, αν το βιογραφικό δεν λέει πολλά, οι ομάδες δεν θα ασχοληθούν και πολύ. Και κάπως έτσι γίνονται τις πλείστες φορές οι… πατάτες που βγαίνουν στη δημοσιότητα. Στην Κύπρο, όμως, το πιο εύκολο είναι να βαφτίσεις «αχάπαρους».