aezaekaelanorthosisapoelapollonarisdoksaethnikos achnaskarmiotissasalaminaothelos athienouomonoiapafosSuper LeaguePremier LeagueSerie ALaLiga

Α' ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΑΠΟΕΛΟ Μοράις για το συμβόλαιό του και την παρουσία του στον ΑΠΟΕΛ (συνέντευξη)

Ο Μοράις για το συμβόλαιό του και την παρουσία του στον ΑΠΟΕΛ (συνέντευξη)

TOY ΗΛΙΑ ΠΟΝΗΡΟΥ

Η ιστοσελίδα «maisfutebol.iol.pt» και ο συνάδελφος Ρικάρντο Γκουβέια επιμελήθηκε ένα μεγάλο και ξεχωριστό αφιέρωμα με αφορμή τη συμπλήρωση 100 συμμετοχών του Νούνο Μοράις στα ευρωπαϊκά κύπελλα.

Σε αυτό το αφιέρωμα «φιλοξενούνται» δηλώσεις του Πορτογάλου άσου, ενώ υπάρχουν ανέκδοτες ιστορίες για τη μέχρι τώρα ποδοσφαιρική του διαδρομή. Στα 33 του, τονίζει πως βλέπει το μέλλον και δεν περνάει από τη σκέψη του να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια: «Eίναι ακόμα νωρίς».

«Έγινα ποδοσφαιριστής κυρίως λόγω του αδερφού μου. Μία μέρα ζήτησε  από τη μητέρα μου να πάει να παίξει στις ακαδημίες της Πεναφιέλ και το εκμεταλλεύτηκα και πήγα κι εγώ μαζί του», αναφέρει αρχικά ο αρχηγός του ΑΠΟΕΛ για το ξεκίνημα της καριέρας του και συμπληρώνει: «Πήγα στις ακαδημίες όταν ήμουν 9 χρονών, ήταν όμορφα χρόνια, έμαθα πολλά. Πήγα με τους παιδικούς μου φίλους. Φεύγαμε από το σχολείου και πηγαίναμε κατευθείαν στις προπονήσεις. Κάποτε έπρεπε να περιμένουμε μία ή δύο ώρες γιατί οι προπονήσεις γίνονταν πολύ μακριά από τα σπίτια μας. Μετά οι γονείς μου ή οι γονείς των συμπαικτών μου μας έπαιρναν σπίτι. Είναι όμορφες αναμνήσεις».

Σε ηλικία 17 ετών υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο: «Όταν άρχισα να παίζω στην πρώτη ομάδα, η Πεναφιέλ αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία, αλλά μετά από 2-3 χρόνια ανεβήκαμε στην πρώτη. Εγώ, όμως, δεν πρόλαβα να το πανηγυρίσω» (σ.σ. είχε ταξιδέψει για να συμμετάσχει στο τουρνουά της Τουλόν).

Εκεί ήταν υπό παρακολούθηση των σκάουτερ, με τον ίδιο να σημειώνει: «Στο τέλος του τουρνουά ενδιαφέρονταν πολλές ομάδες, αλλά διάλεξα την Τσέλσι. Ήταν μία πολύ καλή χρονιά, ένας καθοριστικός παράγοντας στην καριέρα μου. Είχα παίξει 32 παιχνίδια με την Πεναφιέλ, στη δεύτερη κατηγορία, πήραμε την άνοδο, πήγα στην Εθνική και στο τέλος βρέθηκα στο Λονδίνο. Μόλις είχα ανανεώσει με την Πεναφιέλ, ο Μουρίνιο ήταν ήδη εκεί και υπήρχε η προοπτική να πάω για δοκιμαστικά. Βρισκόμουν εκεί μία εβδομάδα, πήγαν όλα καλά και υπέγραψα. Ήταν όλα διαφορετικά. Μιλάμε για μία από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο. Τότε υπήρχαν μεγάλα αστέρια στην ομάδα, όπως και σήμερα. Ήταν πολύ καλή εμπειρία για μένα, έμαθα πολλά, ειδικότερα στο ανώτατο επίπεδο. Ήταν δύο χρόνια συνύπαρξης με αστέρια».

Για τη συνύπαρξή του με το Φιλίπε Ολιβέιρα, με τον οποίο συναντήθηκε και πέρσι στην Κύπρο, ανέφερε: «Ήταν κι αυτός πέρυσι εδώ στην Κύπρο, στην Ανόρθωση, αλλά δεν ήθελε να ανανεώσει και νομίζω πως είναι χωρίς ομάδα αυτή τη στιγμή. Παίξαμε, όμως, μαζί στην Τσέλσι, πήγαμε μαζί στη Μαρίτιμο κι επίσης για ένα διάστημα ήμασταν μαζί και στην Εθνική Ελπίδων (U21). Μετά ήρθα στην Κύπρο, ενώ αυτός έπαιξε στην Μπράγκα και σε άλλες ομάδες. Συναντηθήκαμε μόνο πέρυσι εδώ».

Για την παρουσία άλλων Πορτογάλων στην Τσέλσι: «Το γεγονός ότι υπήρχαν τόσοι πολλοί Πορτογάλοι με βοήθησε πολύ. Πηγαίναμε έξω σχετικά συχνά, όχι μόνο για προπόνηση, αλλά και στην προσωπική μας ζωή. Αυτό με βοήθησε στην προσαρμογή μου».

Στην Τσέλσι πήγε ως κεντρικός αμυντικός, αλλά με τον Μουρίνιο έπαιζε περισσότερο ως μέσος: «Στην Πεναφιέλ είχα παίξει ως κεντρικός αμυντικός στα περισσότερα παιχνίδια, αλλά στους τελευταίους αγώνες της σεζόν είχα παίξει και ως αμυντικός χαφ. Πήγα στην Τσέλσι ως στόπερ, συνέχισα στη Μαρίτιμο ως κεντρικός αμυντικός, ενώ και στην Κύπρο πήγα για την ίδια θέση. Όταν βρισκόμουν στην Τσέλσι ήμουν πολύ μικρός. Αγωνίστηκα σ’ ένα παιχνίδι ως αριστερό μπακ και σ’ ένα άλλο ως αμυντικός χαφ. Νομίζω ότι στην Τσέλσι δεν έπαιξα ποτέ στην πρώτη ομάδα ως στόπερ. Έτσι είναι η ζωή μας και ειδικότερα όταν είμαστε νέοι πρέπει να προσαρμοζόμαστε και να προσπαθούμε να κάνουμε ότι είναι δυνατό και καλύτερο για την ομάδα και τον προπονητή. Ευτυχώς, πήγε έτσι και είμαι σχετικά ικανοποιημένος από την εμπειρία μου».

Για τη συνύπαρξη με Μουρίνιο: «Eίχε μόλις πάει από την Πόρτο στην Τσέλσι και ήταν μία πολύ καλή χρονιά που πέρασαμε εκεί μαζί. Ήταν όλα καινούρια για όλους. Έμαθα πολλά από αυτόν, από την πρώτη μέρα που πήγε εκεί. Εκεί ήταν επίσης και ο κύριος Βίλας Μπόας ως βοηθός και ως υπεύθυνος σκάουτινγκ. Έμαθα αρκετά απ’ όλους στο προπονητικό επιτελείο. Από την αρχή, όταν πήγα στην Τσέλσι, ήξερα ήδη ότι θα ήταν δύσκολο να παίζω, αφού ήταν εκεί οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο κι εγώ ήμουν μικρός. Φυλάω, όμως εκείνες τις στιγμές ως πολύ όμορφες, αφού μπορούσα να ζω με όλους αυτούς τους αστέρες και προσπαθούσα να μάθω όσο περισσότερα μπορούσα απ’ αυτούς».

Για την παρουσία του σε γήπεδα όπως το Ολντ Τράφορντ και το Σεντ Τζέιμς Παρκ: «Αυτές ήταν μοναδικές στιγμές. Για ένα νεαρό, όπως εγώ, ήταν φανταστικές στιγμές. Θυμάμαι ότι είχα μπει στις καθυστερήσεις του αγώνα στο Ολντ Τράφορντ και είχα παίξει λίγο και στο Νιούκαστλ. Στην έδρα μας είχα παίξει μόνο στο Κύπελλο με μία ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας (την Σκάνθορπ). Αυτές ήταν μοναδικές στιγμές που ποτέ δεν θα ξεχάσω».

Η σπουδαιότερη στιγμή, όμως, ήταν το ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λιγκ, με την Μπάγερν στο Μόναχο: «Έγινε στο παλιό Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, για την προημιτελική φάση. Είχαμε κερδίσει εντός έδρας και χάσαμε στο τέλος αυτό το παιχνίδι. Περάσαμε όμως. Ενδιαφέρει το γεγονός πως ο Μουρίνιο ήταν τιμωρημένος και δεν βρισκόταν στον πάγκο, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος μου είχε πει τότε να μπω και να παίξω».

Για την απόφασή του να αποχωρήσει: «Εγώ το αποφάσισα. Ήθελα να παίζω περισσότερο εκείνο το διάστημα. Υπήρξε η πιθανότητα να παίξω στην Α΄ Κατηγορία με τη Μαρίτιμο, κάτι που ήταν πολύ καλό και αποδείχθηκε στο τέλος ακόμα μία καλή εμπειρία στην καριέρα μου. Είναι η μοναδική μου εμπειρία από την Α΄ Κατηγορία. Ήταν ένας δύσκολος χρόνος για τη Μαρίτιμο, αλλά ήταν πολύ σημαντικός για εμένα σε προσωπικό επίπεδο, γιατί τότε απέκτησα το πρώτο μου παιδί. Ήταν ακόμα μία ανάμνηση που θα παραμείνει χαραγμένη στη μνήμη μου. Πήγα εκεί με τον Φιλίπε (Ολιβέιρα) κι εκεί ήταν που γνώρισα τον Μαντούκα, με τον οποίο συναντηθήκαμε αργότερα στην Κύπρο και κατέληξε να είναι ένας από τους καλύτερούς μου φίλους εδώ».

Ακολούθως επέστρεψε στην Τσέλσι, με την οποία είχε ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο: «Δεν ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα από τον πρώτο χρόνο. Ήταν μια καλή εμπειρία, αλλά επέστρεψα για να παίξω και πάλι πολύ λίγο. Σε γενικές γραμμές, ήταν δύο πολύ καλά χρόνια στα οποία η Τσέλσι πάντοτε κέρδιζε τίτλους».

Σε ηλικία 23 ετών ενημερώθηκε από τον Ζόρζε Μέντες ότι υπήρχε πρόταση από τον «άγνωστο» γι’ αυτόν ΑΠΟΕΛ: «Αισθάνθηκα πως ήταν μία επιλογή με πολύ μεγάλο ρίσκο. Τελικά απάντησα θετικά, αλλά ειλικρινά δεν ήξερα καν πού βρισκόταν η Κύπρος. Μόνο με το πέρασμα του χρόνου μπορώ να πω πως ήταν μία σοφή απόφαση».

Οι απογοητευτικές πρώτες μέρες: «Ήμουν κάπως απογοητευμένος. Ήμουν σχετικά μικρός και το ποδόσφαιρο στην Κύπρο τότε δεν ήταν πολύ επαγγελματικό. Έπρεπε να προσαρμοστούμε με τον καιρό και όπως αποδείχθηκε όλα εξελίχθηκαν πολύ καλά. Τα συναισθήματα ήταν οι αποδείξεις γι’ αυτό. Το Λονδίνο είναι διαφορερικό σε σχέση με οποιαδήποτε πόλη της Πορτογαλίας κι ακόμα περισσότερο και με της Κύπρου. Δεν μπορείς να συγκρίνεις. Η Κύπρος είναι ένα μικρό νησί και η Λευκωσία είναι ακόμα πιο μικρή. Δεν μπορείς να τις συγκρίνεις με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Η προσαρμογή μου ήταν δύσκολη, αλλά τώρα και μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια αισθάνομαι πως βρίσκομαι στο σπίτι μου».

Για την παρουσία του στον ΑΠΟΕΛ: «Τώρα απολαμβάνω περισσότερο την Κύπρο και τη Λευκωσία από το Λονδίνο ή οποιαδήποτε άλλη πόλη. Είμαι σε σπουδαία φόρμα και η οικογένειά μου κι εγώ είμαστε πολύ ευτυχισμένοι όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόμαστε εδώ».

Για τις 100 ευρωπαϊκές του συμμετοχές: «Είναι ένα προσωπικό ιστορικό σημάδι. Δεν είνι εύκολο. Δεν είχα ιδέα, αλλά στην Πορτογαλία δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες με περισσότερες από 100 συμμετοχές στην Ευρώπη».

Κριστιάνο Ρονάλντο, Λουίς Φίγκο, Ζοάο Μουτίνιο, Σιμάο Σαμπρόσα, Ρικάρντο Καρβάλιο, Βίτορ Μπαΐα, Ρικάρντο Κουαρέσμα οι υπόλοιποι Πορτογάλοι που το έχουν καταφέρει: «Αρκεί να δεις αυτή τη λίστα για να καταλάβεις πως δεν είναι εύκολο. Είμαι πολύ χαρούμενος που ανήκω σ’ αυτή την ελίτ και με κάνει να νιώθω πολύ περήφανος που είμαι σ’ αυτό το μικρό γκρουπ παικτών που έχουν περισσότερες από 100 ευρωπαϊκές συμμετοχές. Δεν το είχα ως στόχο, το ομολογώ, γιατί δεν είχαιδέα πόσες συμμετοχές είχα, αλλά είναι ωραίο να ξέρεις ότι με τη δουλειά μου στο πέρασμα στο χρόνων ανταμείφθηκα με αυτό το ρεκόρ. Είμαι πολύ χαρούμενος και περήφανος που ανήκω σε αυτή τη λίστα».

Για την πρώτη του συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Τσέλσι: «Ήταν ένας πολύ δύσκολος όμιλος. Με μία ομάδα που γνώριζα πολύ καλά, μία Πορτογαλική και την Ατλέτικο Μαδρίτης. Εκείνη τη σεζόν, πήραμε ισοπαλία με την Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ (2-2). Ήταν η πρώτη φορά που επέστρεφα στο Λονδίνο και πήραμε την ισοπαλία, αλλά ο Μουρίνιο δεν ήταν πλέον εκεί».

Για τη δεύτερή του παρουσία σε ομίλους: «Η δεύτερή μας παρουσία στους ομίλους ήταν ακόμα μία εμπειρία. Είχαμε πιο ποιοτικούς κι έμπειρους παίκτες. Είχαμε μία πολύ δεμένη ομάδα και κάναμε μία εξωπραγματική πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Με την Πόρτο ήμασταν πολύ καλοί. Κατ’ ακρίβεια, όλη η πορεία ήταν σχεδόν πάντα καλή και είχαμε σημαντικά αποτελέσματα. Στο δεύτερο παιχνίδι με την Πόρτο, κερδίζαμε με 1-0, ισοφαριστήκαμε στο τέλος, αλλά στο τέλος πήραμε τη νίκη στις καθυστερήσεις».

Για την κλήρωση με τη Ρεάλ του Μουρίνιο στην προημιτελική φάση: «Ήταν μία αδύνατη αποστολή, αλλά ήταν και ιστορική στιγμή για την ομάδα και όλους τους παίκτες. Όταν είχαν έρθει εδώ, ήμουν με τον Μουρίνιο. Είχαν έρθει για προπόνηση στο γήπεδο, που ήταν κοντά από εκεί που μέναμε εμείς, και η συνάντησή μας τελείωσε με μια κουβέντα μας για το παιχνίδι».

Για την τρίτη παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ: «Ήταν η τρίτη φορά που είχαμε προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και είχαμε και πάλι έναν πολύ δύσκολο όμιλο με τις Μπαρτσελόνα, Παρί και Άγιαξ. Ήταν μία ακόμη σημαντική εμπειρία για την ομάδα, αλλά αυτή τη φορά χωρίς να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Έχω στο σπίτι μου τη φανέλα του Τσάβι. Είναι αυτά τα πράγματα που κρατάμε από το ποδόσφαιρο, μοναδικές στιγμές μοναδικές που θα μας θυμίζουν όσα ζήσαμε».

Για τη φετινή παρουσία του ΑΠΟΕΛ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ: «Πήραμε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα (σ.σ.σ: με τη Ντόρτμουντ), αλλά για ακόμα μία φορά είμαστε σ΄ ένα δύσκολο όμιλο και ακόμα και η πρόκριση στο Γιουρόπα Λιγκ θα είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί. Χάσαμε στα δύο πρώτα παιχνίδια, αλλά παίξαμε εξαιρετικά με την Ντόρτμουντ και πήραμε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, αντιλαμβανόμενοι και τη διαφορά μεγέθους που υπάρχουν ανάμεσα στους δύο συλλόγους».

Για την παρουσία του στην Κύπρο: «Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το γεγονός ότι είμαι εδώ και δέκα χρόνια στην Κύπρο. Πιθανότατα, είμαι ένας από τους παίκτες που βρίσκονται τα περισσότερα χρόνια σε μία ομάδα. Έχω διάφορα ρεκόρ στην Κύπρο και στην ομάδα μου (σ.σ.: είναι ο ξένος με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ). Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους, δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Είναι δέκα πολύ όμορφα χρόνια, ο σύλλογος έχει μεγαλώσει πολύ και ο κόσμος εδώ στην Κύπρο με σέβεται και μ’ αγαπά. Είναι ένα μέρος όπου αισθάνομαι καλά και πέρασα πολλά χρόνια εδώ. Είχα καλές στιγμές, κάποιες λιγότερο καλές, αλλά ευτυχώς οι καλές είναι τόσες πολλές και με κάνουν πολύ χαρούμενο. Είμαστε σε μία μικρή πόλη, στη μέση της Μεσογείου, η οποία ενώνει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή. Υπάρχει ένα μείγμα από διάφορες κουλτούρες, όπως από τους Άγγλους που ήταν εδώ, αλλά και από τις γύρω χώρες. Εδώ είναι ένα ήσυχο μέρος με καλό καιρό και όμορφες παραλίες. Εδώ στη Λευκωσία, δεν υπάρχουν παραλίες, επειδή βρισκόμαστε στο κέντρο του νησιού, αλλά η Κύπρος έχει όμορφες παραλίες και ένα φανταστικό κλίμα. Σχεδόν όλο το χρόνο είναι καλοκαίρι».

Για το συμβόλαιό του: «Δεν κάνω πλάνα. Κάθε χρόνο αφήνω το μέλλον στα χέρια του Θεού. Δεν θα είναι διαφορετικός αυτός ο χρόνος. Δουλεύω καθημερινά για να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για το σύλλογο και μετά βλέπουμε. Αυτή τη στιγμή, σκέφτομαι μόνο τους στόχους που έχουμε. Στο τέλος της σεζόν θα δούμε τι θα γίνει».

Για το Μάριο Σέρτζιο: «Θυμάμαι τα πάντα στον αποχαιρετισμό του Μάριο. Πέραμε αρκετά χρόνια εδώ και ήταν ένας παίκτης που άρεσε πολύ στον κόσμο. Κάναμε μία μικρή εκδήλωση που ήταν το λιγότερο που άξιζε, όχι μόνο ως ποδοσφαιριστής αλλά κυρίως γιατί είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος που βοήθησε πολύ το σύλλογο. Στην περίπτωσή μου δεν γνωρίζω τι θα γίνει, δεν θέλω καν να το σκέφτομαι. Είναι πολύ νωρίς για να πω αντίο».

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ