Το αποψινό ντέρμπι του Απόλλωνα ήταν άλλο ένα παιχνίδι του ΑΠΟΕΛ της τρέχουσας σεζόν. Τυπικά. Είχε πάθος, κρατούσε μπάλα, δημιουργούσε ευκαιρίες, δέχτηκε γκολ στην πρώτη αξιόλογη επίθεση του αντιπάλου και έτρεχε να πάρει το αποτέλεσμα. Το έκανε, ισοφάρισε δηλαδή, μπορούσε με λίγη προσοχή να γυρίσει το ματς, μα δεν το έπραξε. Με αυτά και αυτά, τρίτο συνεχόμενο 1-1 και τέταρτη ισοπαλία στη σειρά.
Με φασούλι-φασούλι, όμως, γεμίζει μόνο το σακούλι των ομάδων που παλεύουν να σωθούν και όχι όσων θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό. Να μην το κουράζουμε. Ο ΑΠΟΕΛ της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου έχει ντέρμπι κάθε εβδομάδα ανεξαρτήτως ονόματος του αντιπάλου. Απλούστατα επειδή τα συμπτώματά του παρουσιάζονται σχεδόν σε κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως ομάδας που έχει απέναντί του:
Σκοράρει δύσκολα ακόμα και στα ματς που είναι εμφανώς καλύτερος από τον αντίπαλο (όπως ήταν σε μεγάλο διάστημα του αποψινού ντέρμπι) και πιάνεται «αδιάβαστος» στην άμυνα. Πότε μένει πίσω στο σκορ, πότε δεν αξιοποιεί το προβάδισμά του.
Επομένως, ναι, υπάρχει εμφανής βελτίωση σε σχέση με την αρχή της σεζόν, σε λειτουργία στον αγωνιστικό χώρο και σε φυσική κατάσταση, ο Σωφρόνης Αυγουστή μετέδωσε το πάθος που περνά και στην κερκίδα, αλλά αποδεδειγμένα αυτά δεν αρκούν. Το ζήτημα είναι αν η ομάδα της Λευκωσίας μπορεί να περάσει στο επόμενο στάδιο, για να μπορεί να κερδίζει τους ανταγωνιστές του και να γίνουν βάσιμες οι ελπίδες του για διεκδίκηση θέσης στο Κόνφερενς Λιγκ.
Η μπάλα είναι στα πόδια του Κύπριου προπονητή για να βελτιώσει τον ΑΠΟΕΛ, μα και, σε συνεργασία με τη διοίκηση, να την ενισχύσει τον Ιανουάριο.