ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Δεν ξέρω αν ο Γιώργος Κωστή θα αντέξει έναν μήνα ή έναν χρόνο ή… μία δεκαετία στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ. Ούτε αν θα πετύχει ή το αντίθετο. Άλλωστε, με τους προπονητές ταιριάζει απολύτως το «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις». Εκείνο που μπορώ να αντιληφθώ είναι ότι ο Ελλαδίτης δεν θα ήταν επιλογή πρώτου τεχνικού στην εποχή του πολύ πρόσφατου γαλαζοκίτρινου παρελθόντος.
Όχι! Ούτε ο Κωστή ούτε κάποιος άλλος πρωτάρης σε πάγκο μεγάλης ομάδας θα μπορούσε να ταιριάξει σε μια σειρά ονομάτων όπως οι: 1) Γιώργος Δώνης με τις επιτυχίες του στο ελληνικό ποδόσφαιρο (κύπελλο και όμιλος ΟΥΕΦΑ με τη Λάρισα, τελικός κυπέλλου με τον Ατρόμητο, προϋπηρεσία στον ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη. 2) Τόρστεν Φινκ με εμπειρία στην Μπουντεσλίγκα και τίτλους με τη Βασιλεία. 3) Ντομίνγκος Πασιένσια με συμμετοχή στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ με την Μπράγκα. 4) Τιμούρ Κετσπάγια με τις περγαμηνές της Ανόρθωσης. 5) Τόμας Κρίστιανσεν, ο κορυφαίος προπονητής της διετίας 2014-16 στην Κύπρο με την ΑΕΚ. 6) Μάριο Μπέιν με επιτυχημένη παρουσία στη Φέγενορντ και τίτλο με την Γκενγκ. 7) Γιώργος Δώνης (ξανά) με νταμπλ και συμμετοχή σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ στην προηγούμενη θητεία του, μα και τίτλους με την Αλ-Χιλάλ.
Να ήταν όμως μόνο τα ονόματα των προπονητών; Όχι, δεν θα ταίριαζε ο Κωστή σε εποχές που ο σχεδιασμός περιελάμβανε ποδοσφαιριστές της περιωπής Τζον Άρνε Ρίισε ή Φερνάντο Καβενάγκι ή Ράφικ Τζιμπούρ. Ούτε σε περιόδους που το κλείσιμο της μετεγγραφικής περιόδου έβρισκε τους γαλαζοκίτρινους να πληρώνουν αδρά για να αποκτήσουν τον Ρόλαντ Σάλαϊ και τον Γκάγιας Ζαχίντ.
Αντιθέτως, η σειρά των εξελίξεων δημιούργησε χώρο και για τον Κωστή. Πρώτα ήρθε η αντικατάσταση του Γιώργου Δώνη το τελευταίο δίμηνο της περασμένης σεζόν από τον δίχως περγαμηνές Μπρούνο Μπαλταζάρ. Η κατάκτηση του τίτλου διατήρησε τον Πορτογάλο στον Αρχάγγελο, όμως τα ευρωπαϊκά χαστούκια και η κάκιστη εικόνα της ομάδας οδήγησε σε αυτό που σύσσωμη η φίλαθλη κοινή γνώμη υποψιαζόταν…
Παραλλήλως, ο μετεγγραφικός σχεδιασμός δεν προκάλεσε ποτέ ντελίριο ενθουσιασμού, ενώ το μαξιλαράκι των εσόδων συμμετοχής σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης δεν υπάρχει πια. Έτσι εκεί που το τέλος (όχι πολύ παλαιότερων) Αυγούστων περιελάμβανε μετεγγραφές… αεροδρομίου, φέτος τα «κερασάκια στην τούρτα» ήταν οι άσημοι και δανεικοί Νόμπερτ Μπάλονγκ και Μπαουτίστα Κασίνι (χωρίς να σημαίνει κάτι για την αγωνιστική αξία τους, η οποία θα αποδειχτεί στο γήπεδο).
Είναι ηλίου φαεινότερο, λοιπόν, το συμμάζεμα της διοίκησής του και το κομβικό σημείο στο οποίο βρίσκεται ο σύλλογος της Λευκωσίας. Ο ΑΠΟΕΛ αλλάζει λοιπόν και εισέρχεται σε εποχή που το ένα ρίσκο (Μπρούνο Μπαλταζάρ) ακολουθεί το άλλο (Γιώργος Κωστή). «Κι αν σου κάτσει», όπως έλεγε εκείνη η παλιά διαφήμιση…