O Γιώργος Μαζιάς αρθρογραφεί στην Goalnews Ελλάδος και στο Sentragoal.gr και αναφέρεται στα αποτελέσματα των ελληνικών ομάδων στο Γιουρόπα Λιγκ. Από την πένα του δεν ξεφεύγει στο… κάζο του Ολυμπιακού Πειραιώς και η ήττα από τον ΑΠΟΕΛ στο Φάληρο! Ακολουθεί αυτούσιο το σχόλιο…
Κοινότυπο, αλλά αποτυπώνει την εικόνα. Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά. Ο περίφημος νόμος του Μέρφι. Εφαρμόσθηκε σε δυο διαφορετικές γωνιές με δυο διαφορετικές προεκτάσεις, αλλά με την ίδια κατάληξη. Ολα πήγαν στραβά. Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός δεν άξιζαν την ήττα. Κάθε άλλο. Για νίκη ήταν, αλλά δεν τους βγήκε. Στο τέλος έχασαν και το ματς.
Στο Βίγο τύχη και διαιτητής γύρισαν την πλάτη στους «πράσινους». Στο Φάληρο, τύχη και ανικανότητα έπαιξαν τον ρόλο τους. Αποτέλεσμα αμφοτέρων; Μηδέν εις το πηλίκον. Αρνητική αύρα; Αρχίζεις να σκέφτεσαι περίεργα. Τι άλλο να κάνουν για να νικήσουν οι δυο «αιώνιοι»; Το φεγγάρι δεν είναι καλό. Δεν πρόκειται περί μεταφυσικής. Θα πει κανείς «ας έβαζαν τις ευκαιρίες και να κέρδιζαν».
Ο Παναθηναϊκός ήπιε ένα ακόμη πικρό ποτήρι. Ομοίως και ο Ολυμπιακός. Ο ΠΑΟ δεν έκανε κάτι στραβά. Είχε τα προβλήματά του, ενώ τη χρονιά την έχει ξεκινήσει καλά, διαβασμένα και βαδίζει σε καλό μονοπάτι. Στην Ευρώπη μια με τον Αγιαξ και μια τώρα δεν του βγήκε και μένει με το παράπονο. Αργεί ακόμη η μεγάλη ευρωπαϊκή επιστροφή, παρά την προσπάθεια.
Ο Ολυμπιακός έστρωσε άσχημα. Οπως στρώνεις, κοιμάσαι. Ηττα και από τον ΑΠΟΕΛ στο Φάληρο. Τρία 90λεπτα ευρωπαϊκά στον Πειραιά με μηδέν γκολ μπροστά. Βάλε και τη Λάρισα μέσα και δεν είναι στραβός ο γιαλός. Ο Ολυμπιακός αρμενίζε στραβά έστω κι αν έκανε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση. Αν ξεκινά σε κάθε ματς με γκολ στην πλάτη, τότε δεν γίνεται δουλειά. Πόσες ανατροπές να κάνει αυτή η κακοφτιαγμένη ομάδα (;). Αντίθετα, ο ΠΑΟΚ που φέτος μοιάζει καλοφτιαγμένος την έκανε τη δική του ανατροπή και πάει τρένο για την πρόκριση. Αξιος, ο πιο άξιος από όλους.
Για χθες τουλάχιστον είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Κράτησε τη σημαία ψηλά και πάει παρακάτω. Το πρωτάθλημα είναι ο στόχος, αν και εκεί έχει αρχίσει με σημαντικό χάντικαπ. Πατάει καλά όμως και υπόσχεται πολλά. Εκείνος που έχει τα μεγαλύτερα προβλήματα προφανώς και είναι ο Ολυμπιακός. Δεν του πάει τίποτα. Ετσι όπως εκτυλίσσεται το έργο, δεν φαίνεται να έχει καλό τέλος. Το να τα βάλεις με τον προπονητή είναι το μόνο εύκολο. Είτε αυτός λέγεται Μπέντο είτε Στραματσόνι για τις αλλαγές που έκαναν ή δεν έκαναν.
Το ζήτημα είναι να δεις και να λύσεις το πρόβλημα. Αν λύνεται. Για τον Παναθηναϊκό ίσως και να λύνεται. Για τον Ολυμπιακό μάλλον όχι. Πιο εύκολα τετραγωνίζεις τον κύκλο παρά αυτός ο Ολυμπιακός γίνεται ομάδα αξιόπιστη και αποτελεσματική. Κι αν χθες ο νόμος του Μέρφι μίλησε, δεν είναι πάντα αυτή η δικαιολογία. Η πραγματικότητα είναι ότι πρόκειται για ένα σύνολο με πολλές παθογένειες, κακοστημένο, με τεράστιες ελλείψεις και που θα παίζει τα πάντα σε μια ζαριά. Σε κάθε ματς, θα είναι μια μπιλιά.
Ξέρετε τι λέει το τραγούδι σε στίχους του αείμνηστου Αλκη Αλκαίου, μουσική Θάνου Μικρούτσικου και ερμηνεία του μυθικού και αξέχαστου Δημήτρη Μητροπάνου… «Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις, σε ένα παραμύθι εφιαλτικό, φωνή εντόμου τώρα είν’ η φωνή μου, φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου, με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό. Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή, τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο, συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί…». Και τα λοιπά και τα λοιπά…