Το όνομα του Μανώλη Μπικάκη είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορία της Κύπρου και ήταν ο πρωταγωνιστής σε μια από τις μεγαλύτερες ηρωικές μάχες που δόθηκαν στη Λευκωσία κατά τη διάρκεια της 2ης βάρβαρης εισβολής της Τουρκίας. Ο 20χρόνος Κρητικός αλεξιπτωτιστής ήρθε στην Κύπρο μαζί με πολλούς Ελλαδίτες -με ένα από τα Noratlas- προκειμένου να υπερασπιστεί τα πάτρια εδάφη μας.
Βρέθηκε σε ένα ύψωμα άγνωστου για αυτόν σημείου, στην πρώτη γραμμή του πολέμου και σε δυσχερή θέση στον Άγιο Δομέτιο, αλλά δεν επέτρεψε στον φόβο να τον κυριεύσει. Πρόταξε τη λεβεντιά και το θράσος του έναντι στους βαριά οπλισμένους Τούρκους και κέρδισε μια από τις πιο σημαντικές και μεγάλες μάχες του 1974. Είχε στη διάθεση του ένα ΠΑΟ (Πυροβόλο Άνευ Οπισθοδρομήσεως) και 8 βλήματα απέναντι σε έναν ολόκληρο στρατό. Μαζί του ήταν ένας ακόμα καταδρομέας από τη Κρήτη, ενώ δίπλα τους έπεφταν σαν βροχή οι όλμοι, οι βόμβες και οι ριπές των βάρβαρων. Ξαφνικά, οι δρόμοι των δυο στρατιωτών χάθηκαν και αμφότεροι υπολόγιζαν την απώλεια του άλλου.
Ο δεύτερος στρατιώτης εγκατέλειψε το χάος και ανέφερε την απώλεια του Μπικάκη, ο οποίος παρέμεινε στον λόφο και συνέχισε να αντιστέκεται σθεναρά. Μια Ίλη τουρκικών αρμάτων Μ48 και μια πορεία πεζικού πλησίαζε προς το μέρος του και κατ’ επέκταση στην περιοχή που βρισκόταν ακόμα στα χέρια των ελληνοκύπριων. Περίμενε υπομονετικά και την κατάλληλη στιγμή εξαπέλυσε το πρώτο βλήμα. Άλλαξε θέση αφού έγινε αντιληπτός, ωστόσο η δεύτερη του βολή ήταν ακόμα πιο εύστοχη. Έκανε λαμαρίνες το τουρκικό άρμα και σκότωσε όλο το πλήρωμα του. Ακολούθησαν ακόμα τέσσερεις εύστοχες βολές σε βάρος των αρμάτων που είχαν σαν αποτέλεσμα να ανακοπεί η επέλαση τους προς τη Λευκωσία.
Όταν είδε τους τούρκους στρατιώτες να τρέχουν σε ένα κτήριο για να καλύψουν τα νώτα τους, όπλισε και πάλι το ΠΑΟ. Τα δύο τελευταία βλήματα χτύπησαν κέντρο και σκόρπισε τον πανικό και το θάνατο στους κατακτητές. Μέσα στο κατακαλόκαιρο ο Μανώλης Μπικάκης έμεινε τρεις μέρες μόνος του αναζητώντας τους άλλους καταδρομείς έχοντας μαζί του ένα πολυβόλο που βρήκε στο ύψωμα. Το παλικάρι από την Κρήτη κατάφερε και ενώθηκε με τη μονάδα του και μετά την εισβολή επέστρεψε στην Ελλάδα.
Παρά το ότι ο διοικητής του υπέβαλε αναφορά για να παρασημοφορηθεί, το ελληνικό κράτος ουδέποτε τον τίμησε. Οι στρατηγοί τον άφησαν να ξεχαστεί όπως ξεχάστηκε και η ηρωική του προσφορά στη Κύπρο. Ο Μανώλης Μπικάκης παντρεύτηκε και έκανε οικογένεια εργαζόμενος ως οικοδόμος στη Κρήτη. Δεν διεκδίκησε ούτε δάφνες, ούτε τιμές. Το 1994 βρήκε τραγικό θάνατο σε τροχαίο δυστύχημα στον δρόμο Κορίνθου – Πατρών και η ιστορία του έκλεισε με δύο παιδιά που έμειναν ορφανά και μια κηδεία όπως όλες οι υπόλοιπες.