ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Μία πορεία κυπριακής ομάδας στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ ολοκληρώθηκε με σκυμμένα κεφάλια, όπως φαίνεται στην πιο κάτω εικόνα που συνοδεύει το άρθρο, που τραβήχτηκε αμέσως μετά το τέλος του προψεσινού παιχνιδιού στο Ζανκτ Γιάκομπ-Παρκ. Έχω την αίσθηση ότι αντικατοπτρίζει γενικά τα συναισθήματα όχι μόνο των ποδοσφαιριστών του ΑΠΟΕΛ, μα και όλης της «οικογένειάς» του (παράγοντες, προσωπικό, τεχνικό τιμ, οπαδούς) για τις διπλές αναμετρήσεις με τη Βασιλεία.
Όχι διότι ήρθε ο αποκλεισμός από τη φάση των «16». Αλίμονο, αν ήταν αυτό το ζήτημα. Είναι που όλοι ξέρουν και αντιλαμβάνονται πως ένας παλιός, καλός ΑΠΟΕΛ, θα χτυπούσε με αξιώσεις την πρόκριση. Όχι, όμως, αυτός που πελαγοδρομεί εδώ και μήνες, υποφέροντας από τις εσωτερικές παθογένειές του.
Γιατί ναι, η Βασιλεία δεν είναι ομάδα του χεριού του, ούτε θα έπρεπε κάποιος να είχε την απαίτηση από τους γαλαζοκίτρινους για «οπωσδήποτε πρόκριση». Είναι ομάδα υψηλότερου επιπέδου από το κυπριακό ποδόσφαιρο, διαθέτει ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και θα ήταν το φαβορί σε κάθε περίπτωση. Έως εκεί! Τίποτα πρωτόγνωρο για τον Ευρωπαίο ΑΠΟΕΛ, τίποτα που να μην το είχε βρει ξανά στον δρόμο του και τίποτα φοβερό και τρομερό.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: «Αγκομαχεί» επιθετικά, «μαύρος» Φεβρουάριος
Ωστόσο, για να την κοιτούσε στα μάτια θα έπρεπε ως απαραίτητη προϋπόθεση να ήταν σε πολύ καλή κατάσταση και να έκανε τα βασικά για φάση νοκ άουτ ευρωπαϊκής διοργάνωσης: Άμυνα από ατσάλι, υπομονή, ψυχραιμία, ψυχολογία, εμπειρία και σίγουρα, γνώση για το πώς επιτίθεται ή αντεπιτίθεται. Όσα δεν έκαναν δηλαδή οι πρωταθλητές Κύπρου στο πρώτο ματς και έδωσαν την ευκαιρία σε μία καλή ομάδα, όπως είναι η Βασιλεία, να έχει εύκολο βράδυ στο ΓΣΠ (0-3). Εκεί όπου δεινοπάθησαν στο παρελθόν ομάδες μεγαλύτερης εμβέλειας στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα.
Διαβάστε επίσης: Ουζουνίδης: Τα ξαναείπε «και ο νοών νοείτω»
Προψές ήρθε η ρεβάνς και φανερώθηκαν ξανά οι δημιουργικές (κυρίως) αδυναμίες. Έστω και αν έμοιαζε για τις δύο ομάδες τυπική διαδικασία το ματς, έστω και με πειραματική σύνθεση από τον Μαρίνο Ουζουνίδη (ο τέταρτος προπονητής στη σεζόν, για να μην ξεχνιόμαστε). Είναι χαρακτηριστικό ότι για να δούμε τον τερματοφύλακα των Ελβετών, Τζόρτζε Νίκολιτς, έπρεπε να έρθει το χαμένο πέναλτι του Τομάς ντε Βινσέντι (74’) και δέκα λεπτά αργότερα το μοναδικό γαλαζοκίτρινο σουτ στον στόχο από τον Ντράγκαν Μιχαΐλοβιτς.
Εν κατακλείδι, αυτός ο ΑΠΟΕΛ αποδείχτηκε λίγος, πολύ λίγος για τη Βασιλεία και αυτό είναι που μένει στο τέλος. Όσοι από τους οπαδούς του βρέθηκαν στην ελβετική πόλη, βεβαίως, απαίτησαν το πρωτάθλημα, έχοντας κατά νου και το μεθαυριανό κομβικής σημασίας αιώνιο «ντέρμπι» με την Ομόνοια. Στο μυαλό της συντριπτικής πλειονότητάς τους, όμως, η αμφιβολία για το εάν μπορεί να επαναλάβει ότι τα προηγούμενα εφτά χρόνια είναι μεγαλύτερη από ποτέ· και όχι άδικα!
