ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Εάν ο Γιώργος Μερκής δεν το πήρε χαμπάρι ή δεν το εμπέδωσε στα τόσα χρόνια που παίζει ποδόσφαιρο, δεν θα είναι καθόλου άσχημη ιδέα να του το εξηγήσει, επιτέλους, κάποιος με όσο γίνεται πιο απλά λόγια. Του στιλ, δηλαδή, «κάποιος να πει του Μερκή πως…». Για το καλό της ομάδας και πολύ περισσότερο του ιδίου, ένα και ένα κάνουν δύο. Αγκαλίτσες και τραβήγματα μέσα στην περιοχή, φίλε Γιώργο, δεν επιτρέπονται. Τελεία και παύλα.
Πρόκειται για πάρα πολύ καλό κεντρικό αμυντικό που απέδειξε πλειστάκις το ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει στον αγωνιστικό χώρο, αλλά με αυτό δεν σημαίνει πως τις κακές συνήθειές του, δεν πρέπει να τις «ξεριζώσει» ώστε να προχωρήσει, να βελτιωθεί. Στην προσπάθειά του να περιορίσει τον χώρο δράσης του αντιπάλου που περιφρουρεί, ιδιαιτέρως κατά την εκτέλεση στατικών φάσεων, σου δίνει την εντύπωση πως ξεχνά σε ποιο άθλημα συμμετέχει. Μάλλον σε τζούντο παραπέμπουν οι κινήσεις του. Παλεύει με τους αντιπάλους του και στις πλείστες των περιπτώσεων καταφέρνει να τους θέτει εκτός τροχιάς της μπάλας με τη χρήση κυρίως των χεριών του.
Στο προχθεσινό παιχνίδι με τη Γιανγκ Μπόις, δευτερόλεπτα (μάλιστα) μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο το 51ο λεπτό, έκανε τη «λατρεμένη» του κίνηση. Βλέποντας την μπάλα να παίρνει κατεύθυνση προς το μέρος του, πέρασε το δεξί χέρι μπροστά από τον Ζακάρια και την ίδια ώρα με το άλλο κατάφερε να τον γκρεμίσει στον αγωνιστικό χώρο. Ελάχιστοι συμπαίκτες διαμαρτυρήθηκαν προς τον διαιτητή, δείγμα προφανώς του ότι είχαν καταλάβει την παράβαση στην οποία είχε υποπέσει ο διεθνής στόπερ.
Κάπου εδώ, κατά την άποψή μου, μπαίνει και η ευθύνη του Τόμας Κρίστιανσεν. Δεν ξέρω τι θα κάνει στη συνέχεια για να μην βλέπουμε τέτοια μαρκαρίσματα (ιδιαίτερα) από τον δυναμικό αμυντικό. Αλλά, σίγουρα δεν ωφελούν δηλώσεις του τύπου (όπως είχαν αποδοθεί πάντοτε στις ιστοσελίδες) «στη φάση του πρώτου πέναλτι, βλέπουμε τα ίδια να γίνονται 20 φορές σε κάθε παιχνίδι». Δηλαδή, εάν κατάλαβα καλά, εάν η φάση γινόταν στην περιοχή της Γιανγκ Μπόις, την ίδια άποψη θα είχε ο Δανός προπονητής; Μάλλον όχι…
Δεν αντιλέγω: Ο Γερμανός διαιτητής, Τομπίας Βελτζ, που έχει τη φήμη του πεναλτάκια, κακώς έδειξε την εσχάτη των ποινών στο 82ο λεπτό σ’ ένα συνηθισμένο τζαρτζάρισμα του Μοράις με τον Μπαρτόνε. Το ίδιο, όμως, δεν μπορεί να ισχυριστεί κάποιος στη φάση του Μερκή. Ασφαλώς, δεν είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει τέτοια τάση στα μαρκαρίσματα. Γίνονται πολλά σε αγώνες.
Αλλά, όταν ο διαιτητής βάλει το σφυρί το στόμα και τιμωρήσει, κανένας παίκτης ή προπονητής δεν πρέπει να έχει παράπονο. Και για όσους επιμένουν να μην το καταλαβαίνουν, τους παραπέμπω στο λαϊκό απόφθεγμα «το γινάτι βγάζει μάτι». Δηλαδή το να επιμένεις σε κάτι αν και γνωρίζεις ότι έχεις λάθος, όχι μόνο δεν είναι σωστή τακτική, αλλά μπορεί να αποδειχθεί και καταστροφική.