ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Τόνοι μελάνι έχουν χυθεί για να αναλύσουν το ποιος είναι ο Νούνο Μοράις και ποια η προσφορά του στον ΑΠΟΕΛ. Αρκετοί, όμως, εξακολουθούν να έχουν την εντύπωση πως παρά το γεγονός πως είναι καλός παίκτης, έχει ριχτεί μπόλικη χρυσόσκονη στο όνομά του.
Ως συνήθως, η απάντηση για τη λανθασμένη εκτίμησή τους δίνεται στα παιχνίδια στα οποία δεν αγωνίζεται. Στα πλείστα εξ αυτών, όπως για παράδειγμα με τον Εθνικό Άχνας, ο ΑΠΟΕΛ είναι μια διαφορετική ομάδα.
Ο βαθμός συνοχής στον νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής είναι σε χαμηλό επίπεδο, κάτι που επηρεάζει και την αποτελεσματικότητα στη σύμπτυξη του συνόλου. Ασφαλώς, το γεγονός πως έγινε εξάρτηση της ομάδας ο Πορτογάλος δεν είναι στοιχείο που βγάζει υγεία.
Αυτό αποτελεί μέγα κεφάλαιο και αναμφιβόλως θέτει προ των ευθυνών εκείνους τους παίκτες που παίρνουν εντολές για να καλύψουν το κενό του. Το προχθεσινό παιχνίδι, αξίζει να σημειωθεί, ήταν το πρώτο στις υποχρεώσεις σε Κύπρο και Ευρώπη που δεν αγωνίστηκε ο Μοράις.