ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Δίχως αμφιβολία η απόκτηση του Ρενάν Μπρεσάν αποτελεί μέχρι στιγμής την πιο αστραφτερή προσθήκη στον ΑΠΟΕΛ και εννοείται πως οι προσδοκίες που «γεννά» η έλευση του 27χρονου στο προπονητικό κέντρο «Αρχάγγελος» είναι τεράστιες.
Ακτινογραφώντας κανείς το τι έκανε ο Βραζιλιάνος δημιουργικός χαφ, ιδιαιτέρως στην ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ, αβίαστα καταλήγει στο συμπέρασμα πως εάν επιβεβαιώσει όλα όσα τον συνοδεύουν και προφανώς έριξαν μπόλικη χρυσόσκονη στο όνομά του, τότε στον ΑΠΟΕΛ αυξάνουν τις πιθανότητες να ξορκίσουν το φάντασμα του Ρικάρντο Φερνάντες!
Γιατί, από τότε που αποχώρησε ο Πορτογάλος από τον σύλλογο, ούτε λίγο ούτε πολύ καταγράφηκαν έξι αποτυχημένες κινήσεις στη θέση του επιτελικού μέσου. Και προφανώς, στον Θρύλο προσδοκούν πως ο Μπρεσάν (φουλάρει για να είναι το συντομότερο σε καλό επίπεδο ετοιμότητας) θα «δέσει» με το σύνολο και δώσει εν τέλει ένα τέλος στο εν λόγω ντόμινο. Καθρέφτης; Το γήπεδο, ασφαλώς. Εκεί που οι πάντες και τα πάντα κρίνονται.
Η ιστορία αρχίσει το καλοκαίρι του 2005,όταν ο Ρίκκι δηλαδή συμφωνούσε για να μετακομίσει στον ΑΠΟΕΛ. Στα δυόμισι περίπου χρόνια αποτέλεσε βασικό πιόνι στη σκακιέρα (64 ματς, 16 γκολ). Μοίραζε παιχνίδι, άνοιγε χώρους, δημιουργούσε και εν τέλει πρόσφερε θέαμα με τις περίτεχνες ενέργειές του, αποτελώντας τον «μαέστρο» της ορχήστρας. Η αποχώρησή του δημιούργησε αυτομάτως μια «τρύπα», την οποία κλήθηκε (αργοπορημένα) να κλείσει ο Μαρσίνιο.
Ο Βραζιλιάνος είχε αποκτηθεί τον Ιανουάριο του 2010 και η αλήθεια είναι πως μπήκε με χίλια στον σύλλογο. Τα χνώτα του ταίριαξαν με τους παίκτες που τον περιτριγύριζαν στη μεσοεπιθετική γραμμή, φτάνοντας εκείνη την περίοδο στο καλύτερο επίπεδο των εμφανίσεών του στην προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ.
Την επόμενη σεζόν (2011-12), αίφνης «χάθηκε στο πλήθος» και αποδεσμεύτηκε, με την ένδειξη «πρόβλημα» να αναβοσβήνει όμως ακόμη πιο έντονα. Γιατί, εάν έκανε κάποια πράγματα σωστά, όσοι ακολούθησαν ούτε τα μισά δεν κατάφεραν να πράξουν.
Επόμενος στη θέση του επιτελικού μέσου; Το καλοκαίρι του 2011 ανακοινώθηκε ο Τιζανί Μπελαΐντ. Πριν καλά-καλά αρχίσει να παίρνει παιχνίδια στα πόδια του, ο Τυνήσιος κούνησε μαντίλι τη μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Όλα κι όλα οκτώ ματς στα πόδια (πέτυχε ένα γκολ). Επόμενος; Ο Έλντερ Σόουζα. Είχε αποκτηθεί από τον Ολυμπιακό Λευκωσίας, αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του ποτέ δεν κατάφερε να κάνει τη μεγάλη διαφορά και εν τέλει τον πήρε το ποτάμι.
Τη θερινή μετεγγραφική περίοδο του 2012 είχε επιτευχθεί συμφωνία με τον Σελίμ Μπενασούρ. Αν και πέρασε από τραυματισμούς στις δύο σεζόν που αγωνίσθηκε και σε ορισμένα παιχνίδια συνέβαλε στην επιθετική ανάπτυξη, ποτέ δεν κέρδισε τον κόσμο της ομάδας καθώς η απόδοσή του έμοιαζε με καρδιογράφημα. Μια πάνω και μία κάτω, δηλαδή.
Επόμενος; Ο (πολυδιαφημισμένος) Τιάγο Γκόμες. Δύο σεζόν στον σύλλογο κατέγραψε μόλις 36 συμμετοχές (1 γκολ). Άλλη μια, δηλαδή, τρύπα στο νερό στη θέση του «δεκαριού». Εκτός από το γεγονός πως πέρασε από πολλούς τραυματισμούς, σε όσα παιχνίδια αγωνίσθηκε δεν κατάφερε να πείσει ότι πρόκειται για τον παίκτη που θα έκανε τη διαφορά και μοιραία είδε την πόρτα της εξόδου.
Για να την περάσει πριν από ένα χρόνο ο Σεμίρ Στίλιτς. Τριετές συμβόλαιο με πολύ καλές ετήσιες απολαβές (300.000 ευρώ) είχε υπογράψει ο Βόσνιος, με την υπόθεση μετεγγραφής του να γίνεται μάλιστα σίριαλ. Η ιστορία γνωστή. Δεν πρόσφερε τα αναμενόμενα και τώρα η διοίκηση «τρέχει» για να βρει τη χρυσή τομή της αποδέσμευσής του.