Συνέντευξη στο StudentLιfe Sports παραχώρησε ο Γκουστάβο Μαντούκα, ένας ποδοσφαιριστής που έλαμψε στα κυπριακά γήπεδα και έγραψε τη δική του ιστορία στον ΑΠΟΕΛ. (Μέρος τρίτο)
Και μια ερώτηση για το κυπριακό πρωτάθλημα τώρα, της Α’ Κατηγορίας. Θεωρείς πως είναι καλό το επίπεδο; Μπορείς να το συγκρίνεις με την εποχή που έπαιζες εσύ; «Την εποχή που ήρθα εγώ στην Κύπρο, το 2010, το επίπεδο ήταν καλύτερο. Ήταν πιο δυνατή η Ομόνοια, η Ανόρθωση, η ΑΕΛ, ίσως ο Απόλλων να είναι λίγο καλύτερος τώρα, η ΑΕΚ είναι καλύτερη τώρα. Αλλά ειδικά αυτές οι παραδοσιακές ομάδες που έχουν δύναμη ήταν πιο ανταγωνιστικές. Ακόμα και οι μικρότερες ομάδες, πριν την κρίση, ήταν πιο ανταγωνιστικές, είχαν καλούς παίκτες. Θυμάμαι πως πλήρωναν καλά και οι μικροί σύλλογοι, είχαν καλούς παίκτες από καλά πρωταθλήματα και θεωρώ πως τώρα, το πρωτάθλημα είναι πιο εύκολο σε σχέση με τότε. Αλλά και πάλι, υπάρχουν κάποιες ομάδες που πάνε πολύ καλά όπως η ΑΕΚ, που κάνουν πολύ καλή δουλειά. Τα τελευταία 2-3 χρόνια γίνονται όλο και καλύτεροι και αυτό διατηρεί το ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα».
Αυτό θα ρωτούσα, αν θεωρείς πως τώρα υπάρχει περισσότερος συναγωνισμός; «Δεν είναι περισσότερος ο συναγωνισμός επειδή όπως είπα και πριν, οι παραδοσιακές ομάδες, Ομόνοια και Ανόρθωση, ήταν πιο δυνατές αλλά τώρα η ΑΕΚ και ο Απόλλωνας διατηρούν ένα καλό επίπεδο συναγωνισμού με τον ΑΠΟΕΛ. Πιστεύω, όμως, πως τα πάντα είναι στο χέρι του ΑΠΟΕΛ γιατί ο ΑΠΟΕΛ έχει τους καλύτερους παίκτες, το καλύτερο ρόστερ και τις περισσότερες πιθανότητες για να κατακτήσει το πρωτάθλημα».
Τώρα, στον Οθέλλο, δουλεύεις και με νεαρούς Κύπριους ποδοσφαιριστές, σωστά; Ποια είναι η γνώμη σου για τους Κύπριους ποδοσφαιριστές, ειδικά τους νεαρούς; Πιστεύω πως υπάρχει ένα κενό ανάμεσα στις ακαδημίες και τις επαγγελματικές ομάδες. Πρώτα από όλα, όμως, ο στρατός καταστρέφει τα παιδιά. Είναι κρίμα το τι γίνεται εδώ επειδή όταν ένας ποδοσφαιριστής φτάσει στα 18 είναι το κρισιμότερο μέρος στην καριέρα του, είναι η στιγμή που φτάνει στο επαγγελματικό επίπεδο και πρέπει να πάει στο στρατό για 1.5 – 2 χρόνια. Είναι η στιγμή που μεγαλώνουν.
Και είναι και οι ακαδημίες που το επίπεδο τους είναι μίλια μακριά από αυτό στις καλές, ποδοσφαιρικά, χώρες και πρέπει να βελτιωθούν πάρα πολύ. Οι ποδοσφαιριστές έχουν τις ικανότητες, έχουν την ποιότητα αλλά δεν ξέρουν τα βασικά του ποδοσφαίρου. Έχουν ταλέντο, έχουν δυνατότητες αλλά πρέπει να τους διδάξουν».
Αν θα έδινες μια συμβουλή σε νεαρούς ποδοσφαιριστές για μια καριέρα μεγάλη, σαν την δική σου, ποια θα ήταν; «Είναι κάτι που δεν μου αρέσει στον τρόπο σκέψης των Κύπριων ποδοσφαιριστών. Είναι ο τρόπος που προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο. Εγώ έμαθα, όπως σου είπα και πριν, πως για να γίνεις κάποιος πρέπει να θυσιάσεις πράγματα, χρειάζεται να πονέσεις και μερικές φορές εδώ, δεν θέλουν να πονέσουν. Μένουν εκεί που νιώθουν ασφαλής.
Φτάνεις στο επίπεδο που είσαι σε μια μεγάλη ομάδα όπως π.χ. ο ΑΠΟΕΛ, φτάνεις στην πρώτη ομάδα του ΑΠΟΕΛ, της Ομόνοιας, της Ανόρθωσης ή του Απόλλωνα, οποιασδήποτε ομάδας και πιστεύεις πως αυτό είναι καλό. Δεν είναι! Για να φτάσεις σε ψηλό επίπεδο δεν είναι αρκετό. Γι’ αυτό αρκετοί φτάνουν ως εκεί αλλά δεν μένουν στις ομάδες. Μπορείς τώρα να δεις ένα καλό παράδειγμα ποδοσφαιριστών που έχουν δυνατό χαρακτήρα, που θυσιάζονται όπως ο Πιέρος Σωτηρίου, ο Αρτυματάς, ο Λαΐφης. Αυτοί είναι ποδοσφαιριστές που βλέπεις την διαφορά επειδή έχουν και την ποιότητα και στερήθηκαν πράγματα.
Δούλεψα με αυτά τα παιδιά από την μέρα που ήρθαν στον ΑΠΟΕΛ (για τους 2 πρώτους), από την πρώτη μέρα πάλευαν μέχρι να πιάσουν την ευκαιρία τους. Και την πήραν αλλά συνέχισαν να δουλεύουν σκληρά, να ακούνε, να είναι ταπεινοί. Κάποιες φορές, επειδή είναι μικρή χώρα, πάνε κάπου, όλοι τους ξέρουν όταν φτάσουν σε ένα επίπεδο και πιστεύουν πως είναι αρκετά καλοί. Τότε είναι που αρχίζει η πτώση.
Έτσι, χρειάζεται το πνεύμα του νικητή, να είσαι ταπεινός είναι το πιο σημαντικό στο ξεκίνημα της καριέρας σου και να μαθαίνεις. Εγώ έπαιζα μέχρι τα 35 και ακόμα και τότε μάθαινα. Κάθε παιχνίδι έκανα κριτική του εαυτού μου, άκουγα τον προπονητή τι είχε να μου πει και συζητούσα με κόσμο για την εμφάνιση μου και γι’ αυτό ίσως η καριέρα μου να πήγαινε όλο και καλύτερα. Κάποιες φορές φτάνεις σε ένα σημείο που πιστεύεις πως είσαι καλός, τότε αρχίζεις την πτώση».