ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Πάντοτε τα ντέρμπι ΑΠΟΕΛ – Ομόνοια αποτελούν αφορμή για να «ξυπνήσουν» μνήμες από το παρελθόν. Ιστορίες που προκαλούν συγκίνηση, ανατριχίλα και ενίοτε ντροπή λόγω χουλιγκανισμού και επεισοδίων που στιγμάτισαν πάρα πολλά άτομα.
Το ενδιαφέρον για το φετινό πρώτο «αιώνιο» ντέρμπι βρίσκεται στο… πάτωμα. Τόσο χαμηλά. Το κακάσχημο αγωνιστικό πρόσωπο που παρουσιάζουν αμφότεροι οι «μισητοί» αντίπαλοι σε συνδυασμό με την απουσία των οργανωμένων και μεγάλης μερίδας κόσμου που εναντιώθηκαν στην κάρτα οπαδού, αποτελούν σοβαρά αίτια για να μειωθεί το ενδιαφέρον σε τεράστιο βαθμό. Κατάντια και ξεπεσμός…
Δεν είναι αυτό το θέμα μας, όμως, αφού με την αφορμή του σημερινού ντέρμπι στο ΓΣΠ (19:00), ξεψαχνίσαμε παλιά αρχεία του «Φιλελεύθερου» για να βρούμε ιστορίες που έμειναν χαραγμένες στο μυαλό χιλιάδων ατόμων. Μία από αυτές, σε ένα ντέρμπι ΑΠΟΕΛ-Ομόνοια το 1959, το οποίο διεκόπη λόγω επεισοδίων, ενώ οι πράσινοι διαμαρτυρήθηκαν για τη διαιτησία και εξέδωσαν και ανακοίνωση στην οποία γινόταν αναφορά για ζημιές που προκαλούσαν οι οπαδοί στο σύλλογο με τις πράξεις τους.
Αναλυτικά:
«Ευέξαπτοι» οπαδοί της Ομόνοιας Λευκωσίας προκάλεσαν διακοπή του αγώνα της ομάδας τους με τον ΑΠΟΕΛ στις 5 Μαρτίου 1959. Σε ρεπορτάζ του Ντίνου Κωνσταντίνου στον «Φ» αναφέρεται ότι «η άμυνα του ΑΠΟΕΛ ήτο συμπαγής και αδιαπέραστος και απέκρουσε τις μανιώδεις επιθέσεις της Ομόνοιας, της οποίας το παιχνίδι ήτο ισάξιον».
Ο αγώνας διακόπηκε στο 8ο λεπτό του β’ ημιχρόνου, όταν ο Αναστασιάδης έστειλε για δεύτερη φορά την μπάλα στα δίχτυα της Ομόνοιας. Με ανακοίνωσή του το διοικητικό συμβούλιο της Ομόνοιας υποδείκνυε ότι «πρέπει να γίνη εις όλους μας αντιληπτόν ότι η κυπριακή διαιτησία παρουσιάζει πολλά αδύνατα σημεία, τα οποία χρήζουν θεραπείας, εντούτοις πρέπει να παραδεχθώμεν ότι η μπουκάλα όχι μόνον δεν είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος, αλλά ως μέσον αποδοκιμασίας είναι από τα πλέον βάρβαρα».
Καταδικάζοντας τα επεισόδια, προσέθεσε ότι «διαπιστώνει ότι τοιούτου είδους εκδηλώσεις των οπαδών προξενούν ζημίαν εις το σωματείον και εάν ούτοι νομίζουν ότι δεν μπορούν να παρακολουθούν με ψυχραιμίαν και αυτοσυγκράτησιν τας συναντήσεις, είναι απείρως προτιμότερον και δι’ αυτούς και διά το σωματείον να απέχουν των συναντήσεων».
Σ.σ.: Όπως αντιλαμβάνεστε, μπορεί να υπήρξαν όμορφες εποχές και μερική αδελφοποίηση ανάμεσα σε ΑΠΟΕΛίστες και Ομονοιάτες στο παρελθόν, όμως, τα όσα περιγράφονται πιο πάνω, δεν διαφέρουν κατά πολύ από εικόνες του πρόσφατου παρελθόντος.
* H φωτογραφία που επιλέξαμε είναι νεότερη της ημερομηνίας διεξαγωγής του πιο πάνω αγώνα κατά είκοσι χρόνια, αφού στάθηκε αδύνατο να βρούμε φωτογραφία από το 1959.