Ο Διονύσης Χιώτης μετά την ανακοίνωση του ότι θα «κρεμάσει τα γάντια», μέσω γραπτής του δήλωσης έστειλε τις ευχαριστίες του σε όλους όσους τον βοήθησαν στην καριέρα του, αναφέροντας μεταξύ άλλων τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ.
Η δήλωση: «Η στιγμή έφτασε… Όπως θα έχετε πληροφορηθεί στιγμή να κρεμάσω τα γάντια έφτασε. Σταματώ ότι ωραιότερο έχω, μετά την οικογένεια μου. Σταματώ γεμάτος όμορφες στιγμές, μεγάλες διακρίσεις, πολλούς φίλους, μα πάνω από όλα γεμάτος συναισθήματα. Με αυτή την ανακοίνωση θα ήθελα να ευχαριστήσω κάποιους ανθρώπους που έπαιξαν σημαντικό ρολό στη καριέρα μου. Καταρχάς θέλω να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη αν ξεχάσω κάποιους. Πρώτα από όλα να ευχαριστήσω τις ομάδες που μου έδωσαν την ευκαιρία να κάνω αυτό που αγαπώ. Να παίξω ποδόσφαιρο.
Να ευχαριστήσω όλους τους προπονητές που συνεργάστηκα σε όλη την καριέρα μου. Ειδικά όμως τους πρώτους μου προπονητές στην ομάδα της Δάφνης Δαφνίου Διονύση Κουρή και Γιώργο Μακρή. Τον αείμνηστο Γιάννη Καραγιάννη, που μαζί με τον Γιώργο Σκουρτή με πήγαν στην Ερασιτεχνική ομάδα της ΑΕΚ. Τον Ντούσαν Μπάγεβιτς που με έκανε επαγγελματία στην μεγάλη ομάδα της ΑΕΚ, τον Φερνάντο Σάντος που ήταν ο προπονητής που με καθιέρωσε ως βασικό στην ΑΕΚ Πάνω από όλους όμως, τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς που ήταν ο Άνθρωπος ο όποιος μαζί με τον Φώτη Στρακόσια, με ανέστησαν ποδοσφαιρικά στον ΑΠΟΕΛ και επίσης, επειδή μαζί του έζησα την μεγαλύτερη στιγμή της καριέρας μου. Να αγωνιστώ μέχρι την προημιτελική φάση του Champions League.
Να ευχαριστήσω όλους τους προπονητές τερματοφυλάκων που είχα. Στέλιο Σεραφίδη, Λάκη Στεργιούδα, Αντώνη Μήνου, Γιόβαν Μιχαήλοβιτς, Σλόμπονταν Σούιτσα, Φώτη Στρακόσια, Γκόραν Τσούμιτς, Παναγιώτη Μαλιαρίτση, Γιόζεφ Βάντσικ, Θανάση Κοή. Όλους τους συμπαίκτες μου όλα αυτά τα χρόνια, γνώρισα πάρα πολλούς ανθρώπους και έκανα πολλούς φίλους. Χωρίς αυτούς δεν θα είχα κάνει τίποτα. Να τους ζητήσω και μια συγγνώμη αν κάποια στιγμή φέρθηκα σε κάποιον άσχημα.
Όλους τους προέδρους και διοικητικούς παράγοντες των ομάδων. Τους γιατρούς, φυσιοθεραπευτές, εξωτερικούς συνεργάτες, φροντιστές, υπάλληλους. Τις αθλητικές εταιρίες τις οποίες μου παρείχαν τα «εργαλεία μου», ειδικά όμως την Adidas και τον Γιώργο Μισίτζη για την συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια. Ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στο Κέντρο Αποκατάστασης ΛΑΕΡΤΕΙΟΝ και ειδικά τον Λευτέρη Παυλίδη, που ήταν η αίτια να μπορώ να αγωνίζομαι μέχρι τώρα σε υψηλό επίπεδο. Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον φίλαθλο κόσμο, ιδιαίτερα της ΑΕΚ και του ΑΠΟΕΛ, τις ομάδες που αγωνίστηκα για 19 χρόνια συνολικά, για την αγάπη που μου έδωσαν όλα αυτά τα χρόνια και τους την ανταποδίδω.
Για το τέλος άφησα τα πιο σημαντικά. Τον Θεό πρώτα γιατί μου έδειχνε με τον τρόπο που μόνο Εκείνος ξέρει το σωστό για την καριέρα μου και που με αξίωσε να ζήσω όλα αυτά. Τέλος ότι και να πω για την οικογένεια μου, τη σύζυγο μου Ελένη, τα παιδιά μου Παναγιώτη και Γιώργο, τους γονείς μου και τον αδελφό μου, θα είναι λίγο μπροστά σε αυτό που είχα και έχω δίπλα μου. Αυτά που περάσαμε και ζήσαμε μαζί στα 28 χρόνια καριέρας δεν μπορούν να περιγράφουν με λέξεις. Σας ευχαριστώ.
Υ.Γ. Η πρόκληση για μια νέα καριέρα ξεκίνησε… DC22 Goalkeeper Academy».