Στον ΑΠΟΕΛ προσπαθούν να ηρεμήσουν, διατηρώντας πρωτίστως την ψυχραιμία τους. Δεν είναι και λίγο πράγμα, βλέπετε, να χάνουν δύο απανωτές ευκαιρίες ώστε να αναρριχηθούν στην κορυφή (ΑΕΚ 1-1, Απόλλων 2-3) και στο… καπάκι, να μην κερδίζουν ούτε στο τρίτο διαδοχικό ματς (Ανόρθωση 1-1), μεταφέροντας μπόλικο άγχος και πίεση στο φινάλε του πρωταθλήματος για την εξασφάλιση της προνομιούχας δεύτερης θέσης.
Οι μαζεμένες απουσίες παικτών σε συνδυασμό με την ανετοιμότητα άλλων, κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει μία καλή δικαιολογία. Στην ομάδα της Λευκωσίας ωστόσο, δεν έμαθαν να τις επικαλούνται για να σκεπάσουν ανεπιτυχή αποτελέσματα. Και πολύ περισσότερο, την αδυναμία να εκμεταλλευτούν τον παράγοντα έδρα κατά το τελευταίο τρίμηνο (πρωτάθλημα). Ενδεικτικό είναι το στατιστικό στοιχείο που λέει ότι από τους 21 βαθμούς που διακυβεύονταν στα 7 πιο πρόσφατα παιχνίδια στο ΓΣΠ, πίστωσαν στο ταμείο μόλις 10 (2-4-1). Ανεξαρτήτως εμφανίσεων και δημιουργίας ευκαιριών, αυτό που μετρά στο ποδόσφαιρο είναι το αποτέλεσμα. Και αυτό δεν ήλθε σε σημαντικότατα παιχνίδια ώστε να γίνει η ολική ανατροπή.
Στην τέταρτη και τελευταία ευκαιρία θα τελειώσουν, άραγε, τη δουλειά; Την Κυριακή απέναντι στην Πάφος FC, το μόνο σίγουρο είναι πως περιθώριο λάθους δεν υπάρχει. Η… μπάλα είναι στα πόδια των ποδοσφαιριστών του Σωφρόνη Αυγουστή προκειμένου να καταβάλουν την αντίσταση της ουραγού και μοναδικής βαθμολογικά αδιάφορης ομάδας στο α΄ γκρουπ, σφραγίζοντας εισιτήριο για το νέο Τσάμπιονς Λιγκ. Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, θα επισκιάσει σε σημαντικό βαθμό τη μεγάλη ομολογουμένως προσπάθεια που έγινε ώστε ο ΑΠΟΕΛ να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο (το λιγότερο του Κόνφερενς Λιγκ). Καμία απολύτως δικαιολογία δεν υπάρχει, όσο και αν η επικείμενη αντίπαλος έδειξε τις φετινές αρετές της. Το τεράστιο στοίχημα για τους γαλαζοκίτρινους είναι να «σώσουν» τη σεζόν με το… χρυσό χαρτάκι της πρώτης τη τάξει διοργάνωσης της ΟΥΕΦΑ και ήρεμα, νηφάλια να γίνουν οι οποιεσδήποτε προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ.