Από πολύ νωρίς άρχισαν τα βάσανα (και) φέτος για τον ΑΠΟΕΛ. Πριν καλά-καλά συμπληρωθούν 270 αγωνιστικά λεπτά, μπαίνει ήδη σε ένα καυτό 7ήμερο από τις πολλές άκρως σημαντικές αγωνιστικές που θα ακολουθήσουν. Δεν είναι κλισέ, αλλά πραγματικότητα. Αν δεν τεθεί τάχιστα στις ράγες, μπορεί να ζήσει τα χειρότερα. Ο ΑΠΟΕΛ διακυβεύει πολλά τη Δευτέρα απέναντι στην ΠΑΕΕΚ παίζοντας μάλιστα με την πλάτη στον τοίχο και ενώ αύριο, έχει τον αγώνα στο ΓΣΠ με τη Νέα Σαλαμίνα για το κύπελλο (19:00). Δεν χάθηκε (ακόμα) τίποτα, αλλά είναι σημαντικό να βγει από τα «σπλάχνα», ξεκάθαρη βούληση ότι θα ξαναγίνει το σύνολο που πρέπει, πριν είναι αργά.
Μόνο οι νίκες, στην παρούσα φάση, μπορούν να βγάλουν τον ΑΠΟΕΛ από την αγωνιστική κρίση που έχει περιέλθει. Μετά από 87 χρόνια δεν μάζεψε ούτε βαθμό στις πρώτες τρεις στροφές του πρωταθλήματος, παραμένει καθηλωμένος στον πυθμένα. βλέπει τη διαφορά από την κορυφή να διευρύνεται (-9) και κυρίως, «φωνάζει» ότι για να γίνει ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως, χρειάζεται μπόλικη δουλειά. Κάτι που προφανώς δεν έγινε στον επιθυμητό βαθμό για ένα ολόκληρο δίμηνο (Ιούλιος-Αύγουστος).
Πώς αντιδρά η διοίκηση Πρόδρομου Πετρίδη; Παρά την κατήφεια και την απογοήτευση, προσπαθεί να διατηρήσει την ψυχραιμία της. Βλέπει την πολλή δουλειά που «ρίχνουν» καθημερινώς στις προπονήσεις ο Σωφρόνης Αυγουστή και οι συνεργάτες του, καταγράφει τη βελτίωση στη μεσοεπιθετική λειτουργία, ελπίζοντας ότι σταδιακά η ομάδα θα βρει τον δρόμο της. Οι παράγοντες στον ΑΠΟΕΛ, αντιλαμβάνονται ότι απαιτείται αρκετή δουλειά, θα δώσουν χρόνο στο νέο προπονητικό τιμ, ελπίζοντας ότι το σύνολο θα επανέλθει άμεσα, δεν θα χαθεί η επαφή από τις πρώτες θέσεις, προσπαθώντας τον Ιανουάριο να κλείσουν τις «τρύπες», ιδιαίτερα στην οπισθοφυλακή.
Γιατί είναι οφθαλμοφανές πως οι ακραίοι αμυντικοί δεν ανταποκρίνονται μέχρι στιγμής στις απαιτήσεις, την ίδια ώρα που ο Ντανίλο αδυνατεί να παίξει τον ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ μεσαίας και επιθετικής γραμμής. Οι επιθετικοί δεν «ταΐζονται» με τελικές πάσες και μοιραία, η ομάδα βαδίζει και παραπατά. «Όποιος δεν μπορεί, ο δρόμος είναι ανοιχτός», λένε στην ομάδα, θέλοντας να βλέπουν παίκτες που θα είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να πέσουν στη φωτιά και να δώσουν τα πάντα.