Αντιδρούν κάποιοι στις τάξεις των οπαδών του ΑΠΟΕΛ, στο άκουσμα του ενδιαφέροντος για συνεργασία με τον Μάκη Παπαϊωάννου. Μάλλον, θα περίμεναν ότι η ομάδα τους θα πάει να φέρει κάποιον τεχνικό διευθυντή από την Ιταλία ή την Ισπανία ή τη Βραζιλία.
Προφανώς, δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν είναι πια όπως τον είχαν συνηθίσει. Έχει περάσει σε μια νέα εποχή, που τα ονόματα εντυπωσιασμού δεν προσφέρονται και πλέον ό,τι γίνεται, για να έχει πιθανότητες επιτυχίας θα προϋποθέτει «γήινες» λύσεις. Με τη μύτη ψηλά δεν γίνεται δουλειά.
Ο Σάββας Πουρσαϊτίδης θα κληθεί να φέρει σε πέρας τον πιο δύσκολο μετεγγραφικό σχεδιασμό των γαλαζοκιτρίνων, τουλάχιστον των τελευταίων 15 χρόνων. Δεν είναι δυνατόν να θέλει να δουλέψει εις βάρος του. Αν λοιπόν ο Ελλαδίτης κρίνει, από την εμπειρία που είχε δουλεύοντας ως συνεργάτης του Παπαϊωάννου στη Νέα Σαλαμίνα πως είναι ο άνθρωπός του, κάτι θα ξέρει.
Άλλωστε, τα «φρου-φρου κι αρώματα» είναι ανάμεσα στους λόγους που οδήγησαν μια ομάδα με τόσες επιτυχίες στο χείλος του γκρεμού. Κανείς δεν ξέρει αν ο Πουρσαϊτίδης θα πετύχει στη δύσκολη αποστολή του, είτε με τον Παπαϊωάννου πλάι του είτε με κάποιον άλλον στο πόστο του τεχνικού διευθυντή. Συνταγή ή συμβόλαιο επιτυχίας δεν έχει κανείς.
Σίγουρα, όμως, είναι τόσο κρίσιμη η επόμενη σεζόν για τον ΑΠΟΕΛ, που θα είναι καλό να στηριχτούν όσο γίνεται οι αποφάσεις που θα παρθούν για τον τρόπο εργασίας ενόψει της επόμενης σεζόν. Γκρίνια και μουρμούρα δεν βοήθησαν ποτέ, ούτε τώρα θα το κάνουν.