ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Στην καταγραφή των στατιστικών στοιχείων που έγινε από το τεχνικό τιμ του ΑΠΟΕΛ πριν από το παιχνίδι με την ΑΕΛ, «φώναζε» πως ο περιορισμός της δραστηριότητας του Άλεξ ντα Σίλβα αποτελούσε αδήριτη ανάγκη.
Ο Βραζιλιάνος επιτελικός μέσος έχει μέσο όρο 60 πάσες ανά παιχνίδι και αποτελεί μακράν τον πιο ενεργητικό παίκτη της ομάδας της Λεμεσού στο δεύτερο μισό του χώρου δράσης. Προχθές, λοιπόν, ο Ντα Σίλβα περιορίστηκε στις 30 πάσες, κάτι που προφανώς δεικνύει τον αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισής του. Εξάλλου, δεν έγινε απειλητικός. Μάλλον, η επιλογή του διδύμου Νούνο Μοράις-Κώστα Αρτυματά από τον Πάολο Τραμετσάνι να αποσκοπούσε στη μείωση της δραστηριότητας του ποιοτικού Βραζιλιάνου.
Επιτεύχθηκε ο εν λόγω στόχος, όμως οι πρωταθλητές από την άλλη δεν βρήκαν την απαιτούμενη χημεία μεσοεπιθετικά, με τον Λούκας Σόουζα (είχε ρόλο συνδετικού κρίκου μεταξύ μεσαίας και επιθετικής γραμμής) κυρίως να μένει σε ρηχά επίπεδα απόδοσης.