Πώς θα εξελιχθεί, άραγε, η καριέρα του; Την απάντηση θα δώσει αποκλειστικά και μόνο ο Γιάννης Σατσιάς μέσα από τη δουλειά και τις εμφανίσεις του. Θα φανεί φέτος, θα φανεί του χρόνου (και ίσως του παραχρόνου); Ωστόσο, ένα είναι το σίγουρο: Ο νεαρός μέσος… τρύπωσε πριν από τρία έτη στην ανδρική ομάδα και κατάφερε να «κουμπώσει» σε άκρως απαιτητικό σύνολο. Έκανε, δηλαδή, τα πρώτα και δυσκολότερα βήματα, θέτοντας τις βάσεις για την καθιέρωση του πρώτου ΑΠΟΕΛίστα μετά από σειρά ετών.
Ο Σατσιάς, γεννημένος τον Δεκέμβριο του 2002, μοιάζει σαν την πηγή που εναγωνίως αναζητούσε ο φίλος των πρωτευουσιάνων για να κοντοσταθεί και να ξεδιψάσει.
Γιατί, πέραν πάσης αμφιβολίας, η ξηρασία ετών στην ανάδειξη παικτών από τα τμήματα υποδομής, όχι μόνο προκαλούσε έντονο προβληματισμό, αλλά αφαιρούσε -χρόνο με τον χρόνο- όλο και περισσότερο το δέσιμο των φίλων της ομάδας με ένα «δικό» τους παιδί. Έναν παίκτη, δηλαδή, που αποτελούσε καθαρά… προϊόν των τμημάτων υποδομής και στο πάθος, τη δύναμη, την αποφασιστικότητα που θα έβγαζε εντός των γραμμών, αυτομάτως θα ταυτίζονταν πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον.
Ο πατέρας του, Μαρίνος, πάνε χρόνια που κρέμασε τα παπούτσια. Ο Μάριος Ηλία, το ίδιο. Οι Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης και Νεκτάριος Αλεξάνδρου, επίσης. Με την αποχώρηση της γαλαζοκίτρινης «παλιάς φρουράς» των Κυπρίων, των ποδοσφαιριστών γέννημα-θρέμμα, λοιπόν, καταγραφόταν σοβαρή έλλειψη της ταύτισης του κόσμου με έναν ΑΠΟΕΛίστα.
Γιατί, ιδιαίτερα στις εποχές μας με την ανεξέλεγκτη κάθοδο ξένων, η επιρροή ενός παίκτη που ανέβηκε σκαλί-σκαλί τα τμήματα των ακαδημίας, αποκτά πολύ μεγαλύτερη σημασία και σπουδαιότητα. Είναι πάντα διπλή επιτυχία και χαρά να βλέπει ο κάθε φίλαθλος νεαρούς να εξελίσσονται και να αποτελούν ισότιμα μέλη στην πρώτη ομάδα.
Στο πρόσφατο ματς με τον Ολυμπιακό, σε κάθε ενέργεια του Γιάννη Σατσιά είτε αυτή ήταν σωστή είτε λανθασμένη, οι ΑΠΟΕΛίστες χειροκροτούσαν τον νεαρό. Και όταν σκόραρε, οι πανηγυρισμοί παρέπεμπαν σε δύο και όχι ένα γκολ! Κάτι που λέει, προφανώς, πολλά.