ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, στον ΑΠΟΕΛ συνήθιζαν να χαράσσουν μία ξεκάθαρη γραμμή για το πώς θα κινούνταν όσον αφορά στο «χτίσιμο» του συνόλου για την αμέσως επόμενη σεζόν. Η διοίκηση, βλέπετε, λάμβανε αποφάσεις για πάρα πολλά ζητήματα και ξέχωρα από τους όποιους αστερίσκους συνόδευαν κεφάλαια που άπτονταν του προγραμματισμού, υπήρχε πλάνο δράσης που περιελάμβανε συγκεκριμένες κινήσεις.
Φέτος, όμως, δύο περίπου μήνες πριν από το τέλος της σεζόν, τα… χέρια ήταν και παραμένουν δεμένα. Και όπως όλα δείχνουν, θα παραμείνουν για αρκετές ακόμα εβδομάδες. Η κατάσταση στον ΑΠΟΕΛ, δηλαδή, καμία σχέση δεν έχει με προηγούμενα χρόνια, με ό,τι αυτό κι αν συνεπάγεται. Η αναβολή της έκτακτης γενικής συνέλευσης και η αβεβαιότητα για το πότε θα διεξαχθεί λόγω των επιδημιολογικών δεδομένων στη χώρα, διατηρεί αυτομάτως εξαιρετικά ομιχλώδες το διοικητικό σκηνικό.
Ανεξαρτήτως των προθέσεων του Πρόδρομου Πετρίδη, αλλά και των ενεργειών του Θεόδωρου Κυριακίδη για τη δημιουργία συνδυασμού, τουλάχιστον μέσα στον επόμενο μήνα είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπει τελεία στο ζήτημα. Με βάση τα σημερινά δεδομένα, εκφράζεται η εκτίμηση πως μάλλον στο δεύτερο μισό του Μαΐου θα ξεκαθαρίσει το τοπίο, με την προϋπόθεση ότι τα επιδημιολογικά δεδομένα θα επιτρέψουν την παρουσία εκατοντάδων μετόχων σε κλειστή αίθουσα.
Το συγκεκριμένο σκέλος είναι βεβαίως το σημαντικότερο και επηρεάζει σε τεράστιο βαθμό αποφάσεις που πιθανόν να λαμβάνονταν με ορίζοντα τη σεζόν 2021-22. Ωστόσο, δεν είναι το μοναδικό. Ο ΑΠΟΕΛ, μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες ανελλιπούς παρουσίας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κινδυνεύει με μία μόνο λάθος «κίνηση» να μείνει εκτός. Σανίδα σωτηρίας θα αποτελέσει η κατάκτηση του κυπέλλου, ένα τρόπαιο που διεκδικούν άλλες τρεις ομάδες. Όπως αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, διαφορετικά είναι τα δεδομένα με ευρωπαϊκό εισιτήριο στο χέρι και διαφορετικά, χωρίς υποχρεώσεις το καλοκαίρι στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ.