ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Είναι γνωστό τι λένε για τους προπονητές και τα μαγικά ραβδιά. Στην περίπτωση όμως του Βίκτωρα Κλωναρίδη, μπορεί και να πιστέψουμε πως ο Σάββας Πουρσαϊτίδης έκανε… μάγια. Ο Ελλαδίτης επιθετικός έχει ανεβάσει και σταθεροποιήσει την απόδοσή του, από την ημέρα της πρόσληψης του συμπατριώτη του στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ.
Στα αρχικά στάδια του πρωταθλήματος έγινε δέκτης κριτικής τόσο από οπαδούς της ομάδας του όσο και από μερίδα του Τύπου (και από εμάς). Η απόδοσή του ήταν πότε του ύψους πότε του βάθους και πολλές φορές απαρατήρητη.
Κάτι πήγε να κάνει με την έλευση του Μικ Μακάρθι στη θέση του Μαρίνου Ουζουνίδη, ωστόσο στη συνέχεια η απόδοσή του είχε κάθετη πτώση. Αξιομνημόνευτη δε ήταν η αντίδρασή του στο παιχνίδι με τη Δόξα, όταν ξέσπασε κατά του Ιρλανδού προπονητή επειδή τον έβαλε στο 67’ και τον έβγαλε λίγο πριν από το τέλος.
Εκείνο ήταν όμως και το κύκνειο άσμα του Μακάρθι στον πάγκο του ΑΠΟΕΛ. Είναι προφανές πως ο Πουρσαϊτίδης βρήκε το κουμπί του Κλωναρίδη, ο οποίος ένα δίμηνο αργότερα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πολύτιμους ποδοσφαιριστές των γαλαζοκιτρίνων.
Τα εφτά γκολ και οι τέσσερις ασίστ του σε όλες τις διοργανώσεις αποτελούν μόνο ένα δείγμα της προσφοράς του. Για όσους βλέπουν, όμως, διακρίνουν τον πρώην απαρατήρητο εξτρέμ να παρουσιάζεται παθιασμένος, με πολύ περισσότερα αποθέματα φυσικών και ψυχικών δυνάμεων.
Η συμβολή του στην πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου είναι μεγάλη, με highlight το γκολ στο πρώτο ματς με την Ομόνοια, ενώ ασφαλώς και συνέβαλε στην απομάκρυνση από τη θερμή ζώνη. Εξ ου και είναι λογικό να συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές στους οποίους ποντάρει πολλά ο Πουρσαϊτίδης για την κατάκτηση του δεύτερου τη τάξει τίτλου του κυπριακού ποδοσφαίρου.