Ο ΑΠΟΕΛ, δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως έως τώρα κινήθηκε άοσμα, άχρωμα και άγευστα. Ούτε να ισχυριστεί κανείς πως δεν διαθέτει καλό ρόστερ, γεμάτο λύσεις και μπόλικη ποιότητα, ικανό να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου.
Αυτό που τον επηρεάζει ωστόσο από την αρχή της τρέχουσας σεζόν, δεν είναι άλλο οι συχνοί τραυματισμοί. Σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές μπήκαν έστω μία φορά στο ιατρικό δελτίο. Το θέμα είναι πως οι περισσότεροι απαρτίζουν τον βασικό κορμό. Άλλοι έμειναν εκτός επιλογών για μεγάλο διάστημα και άλλοι πιο μικρό.
Είναι δεδομένο πως όταν αλλάζεις παίκτες και μάλιστα πολλούς από το ένα παιχνίδι στο άλλο, η ομοιογένεια είναι κάτι δύσκολο και για πολλούς στοίχημα που σπάνια κερδίζεται. Η μάχη που δίνει ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς, δεν χωρεί αμφιβολία πως είναι τεράστια. Ιδιαίτερα στην παρούσα φάση, όπου τα ντέρμπι είναι συνεχόμενα. Παρά το γεγονός πως δεν θέλει να το προβάλλει ως δικαιολογία, ομολογουμένως πρόκειται για παράγοντα που αλλοιώνει εν πολλοίς την αγωνιστική φιλοσοφία που θέλει να διέπει την ομάδα σε συγκεκριμένα 90λεπτα.
Εάν στο εν λόγω σκέλος, προσθέσουμε το ντεφορμάρισμα παικτών που αποτελούν «κλειδιά» στη φετινή σεζόν, όπως είναι οι Μαρκίνιος, Σαρφό και Κβιλιτάια, τότε αυτομάτως το καμπανάκι του κινδύνου ηχεί πιο δυνατά.
Από τη στιγμή που η ηρεμία δεν ήλθε μέσω των αποτελεσμάτων στο ξεκίνημα της β΄φάσης, τουλάχιστον τώρα, μπορούν οι πρωτοπόροι να βρουν τρόπο να την «αγοράσουν» με τον χρόνο, τον οποίο έχουν στη διάθεσή τους ένεκα της διακοπής του πρωταθλήματος. Αυτό είχε ανάγκη ο ΑΠΟΕΛ, μετά τις μέτριες εμφανίσεις και τις δύο σερί ισοπαλίες ώστε να αντιδράσει στο ντέρμπι κορυφής με αντίπαλο την ΑΕΚ που διεξάγεται στο πλαίσιο της 3ης αγωνιστικής των πλέι οφ.