ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Στην πρώτη του χρονιά (πέρσι) ήταν η αποκάλυψη. Οι εμφανίσεις του ήταν η μια καλύτερη από την άλλη, με αποτέλεσμα να ενδιαφερθούν γι’ αυτόν ομάδες του εξωτερικού (Τραπεζούντα), ενώ ήταν και στις επιλογές του προπονητή της εθνικής Νορβηγίας (κλήθηκε για το φιλικό με την Ισλανδία). Στον ΑΠΟΕΛ όλοι έτριβαν τα χέρια τους για την απόκτηση του Γκάγιας Ζαχίντ (περί ου και ο λόγος), αφού εκτός του ότι ήταν ένας παίκτης που έλειπε από το ρόστερ της ομάδας, ήταν και παίκτης που «έβλεπε» γήπεδο και μπορούσε είτε με κάθετες μπαλιές, είτε με ασίστ να ξεκλειδώσει τις αντίπαλες άμυνες.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Αλλαγές στον ορίζοντα
Φέτος, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και ο 24χρονος μέσος παραμένει σχεδόν μόνιμα σε «χαμηλές πτήσεις» παρά την εμπιστοσύνη που του δείχνει ο Τραμετσάνι και τον διατηρεί στην ενδεκάδα. Οι εμφανίσεις του σε πολλά παιχνίδια είναι απογοητευτικές (όπως και στο ντέρμπι με την Ομόνοια) με αποτέλεσμα να προκαλέσει τον εκνευρισμό τόσο της κερκίδας, αλλά και του προπονητή του που προχώρησε σε αντικατάστασή του (με τον Αλ Τάαμαρι). Επειδή ο Ζαχίντ είναι ποδοσφαιριστής που αποδεδειγμένα ξέρει πολλά καντάρια μπάλα, όλοι διερωτούνται τι μπορεί άραγε να συμβαίνει και ο Πακιστανός (με νορβηγική υπηκοότητα) μέσος δεν μπορεί να επανέβρει τον παλιό καλό του εαυτό.
Διαβάστε επίσης: Θυμίζει ΑΠΟΕΛ 2015, με μία όμως διαφορά…
Με δεδομένο πως ο Τόμας ντε Βινσέντι ξεπέρασε εδώ και αρκετές μέρες το πρόβλημα τραυματισμού που τον ταλαιπώρησε δεν αποκλείεται ο Τραμετσάνι να δώσει ανάσες στον Ζαχίντ. Ίσως να έχει να κάνει με κούραση, ίσως με καταπόνηση, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, το μόνο βέβαιο είναι πως όσο ο Ζαχίντ μένει στα ρηχά «βραχυκυκλώνεται» και η ομάδα όλη, αφού δεν περνούν οι μπαλιές για να δημιουργηθούν ευκαιρίες ή και προϋποθέσεις για να σκοράρει. Κι αυτό γιατί στον ΑΠΟΕΛ τη δουλειά αυτή μόνο ο Ζαχίντ και ο «Ντέβι» μπορούν να την κάνουν (άντε κατά συνθήκην και ο Σόουζα), όταν είναι στην καλή τους μέρα.