Σχεδόν σε καθημερινή βάση γίνεται «παρέλαση» στον Τύπο για ποδοσφαιριστές, που αγωνίζονται στο κυπριακό πρωτάθλημα και ενδιαφέρουν ομάδες εκτός συνόρων και κυρίως της Ελλάδας. Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης είναι ότι οι παίκτες του ΑΠΟΕΛ, της ομάδας δηλαδή που είχε την πρωτοκαθεδρία τα προηγούμενα χρόνια (και) στις πωλήσεις παικτών στο εξωτερικό, λάμπουν διά της απουσίας τους!
Με ψυχρή ματιά, όμως, πρόκειται για απολύτως λογική εξέλιξη, απόρροια της φθίνουσας πορείας στην τρέχουσα σεζόν. Με κακές, κάκιστες εμφανίσεις από τον Αύγουστο έως τον Φεβρουάριο, με συμμετοχή στο β’ γκρουπ και προ του φάσματος να μείνει για πρώτη φορά εκτός Ευρώπης από το 2001.
Είναι δε και οξύμωρο ότι ο παίκτης που κάνει τη διαφορά, Γκάγιας Ζαχίντ, μένει ελεύθερος με τη λήξη της τρέχουσας σεζόν. Από εκεί και πέρα, μετά τον Φεβρουάριο που άρχισε να στρώνει κάπως η κατάσταση, με σαφώς πιο θετικά αποτελέσματα και καλύτερη απόδοση, άρχισαν κάποιοι ποδοσφαιριστές να ανεβαίνουν.
Όχι όμως σε βαθμό που να προσελκύσουν το ενδιαφέρον συλλόγων του εξωτερικού. Εδώ που τα λέμε, δεν αγωνίστηκε με την Εθνική Κύπρου παίκτης του ΑΠΟΕΛ σε κανένα από τα τρία ματς με Σλοβακία, Κροατία και Σλοβενία…
Όπως και να έχει, κινδυνεύει να σπάσει η παράδοση των τελευταίων χρόνων, που θέλει τους γαλαζοκίτρινους να βάζουν γερά έσοδα στο ταμείο τους από μετεγγραφές ποδοσφαιριστών. Μόνο από το 2016 και μετά, μπορούμε να θυμίσουμε τις πιο ηχηρές περιπτώσεις:
Τόμας ντε Βινσέντι (Αλ Σαμπάμπ, 1.800.000 ευρώ), Καρλάο (Τορίνο 500.000 ευρώ), Πιέρος Σωτηρίου (Κοπεγχάγη (2.500.000 ευρώ), Λορέντζο Εμπεσίλιο (Ερυθρός Αστέρας, 650.000 ευρώ), Ρόλαντ Σάλαΐ (Φράιμπουργκ, 4.500.000 ευρώ), Λούκας Σόουζα (Τσανγκσούν Γιατάι, 1.000.000 ευρώ), Νικόλας Ιωάννου (Νότιγχαμ Φόρεστ, 500.000 ευρώ), Μούσαλ Αλ Τάαμαρι (Λέουβεν, €1.100.000).