ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Ο Νούνο Μοράις είναι εδώ και καιρό, χρόνια θα έλεγα, ο «ζωντανός θρύλος» του ΑΠΟΕΛ. Ο άνθρωπος που κατάφερε και ξεπέρασε κι αυτόν ακόμα τον ένα, τον μοναδικό, τον ανεπανάληπτο Γιάννο Ιωάννου κι αυτό μόνο όσοι έζησαν και τους δυο μπορούν να αντιληφθούν τι πραγματικά πάει να πει και σημαίνει. Τα όσα κατάφερε, τα όσα πέτυχε, αλλά και τα όσα πέρασε ο Νούνο στον ΑΠΟΕΛ δεν θα τα ξανακαταφέρει κανείς άλλος! Το υπογράφω. Τουλάχιστον στις επόμενες δυο γενιές…
Ασφαλώς και δεν χρειαζόταν η προχθεσινή του παρέμβαση στα όσα ανάρτησε ο Γκουστάβο Μαντούκα, για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του αθλητή και του ανθρώπου Μοράις. Μια μεγάλη μερίδα ισχυρίστηκε και ισχυρίζεται πως ήταν άκομψος και λανθασμένος ο τρόπος που επέλεξε ο Νούνο να αδειάσει τον πρώην συμπαίκτη και φίλο του. Λανθασμένη, όμως και αχρείαστη ήταν και η δημόσια παρέμβαση του Βραζιλιάνου, που δεν του έπεφτε λόγος και μάλιστα δημόσια ως προς το επόμενο βήμα του Πορτογάλου στους γαλαζοκίτρινους. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο γιατί αποτελεί κι αυτός μέρος της ιστορίας και κομμάτι του ΑΠΟΕΛ και δεν χρειαζόταν να ρίξει κι άλλο «λάδι στη φωτιά» σ’ ένα θέμα που ούτως ή άλλως είχε ιδιαίτερες ευαισθησίες.
Ο ίδιος ο Μοράις εδώ και καιρό συνειδητά επέλεξε να μην μιλήσει και ν’ αφήσει τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους. Τα σχόλια όλον αυτό τον καιρό έδιναν και έπαιρναν, με τη συντριπτική πλειονότητα να τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του άλλοτε «captain» της ομάδας. Κάποιοι, μάλιστα, ήταν ιδιαίτερα έντονοι και καυστικοί στα σχόλια και τις τοποθετήσεις τους κι αυτό δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το κριτήριο και τη διαίσθηση του κόσμου, που έζησε τον Νούνο Μοράις ως ποδοσφαιριστή και ως άνθρωπο. Και είναι κι αυτό άλλη μια απόδειξη και επιβεβαίωση σ’ αυτό που συνήθως λέμε, πως το κριτήριο του κόσμου είναι αλάνθαστο.
Ο Βραζιλιάνος έγραψε τη δική του ιστορία στον ΑΠΟΕΛ, αγαπήθηκε και λατρεύτηκε κι αυτός όσο λίγοι λεγεωνάριοι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στην ομάδα και αποτελεί κι αυτός αναπόσταστο κομμάτι της πιο χρυσής σελίδας της ομάδας, με την παρουσία της στα προημιτελικά του Champions League. Ήταν κι αυτός ένας λόγος παραπάνω για να μην κάνει παρέμβαση, που ειρήσθω εν παρόδω δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει και σηκώνει «σκόνη». Όσο κι αν κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει πρόθεση, όσο κι αν όσοι τον γνωρίζουν καλά, γνωρίζουν την αγάπη που έχει στον Μοράις, στο τέλος της ημέρας παρασύρθηκε από το συναίσθημα και (έστω και άθελά του) υπέπεσε σε φάουλ…
