Ο ΑΠΟΕΛ δεν ήταν καλός με το Παραλίμνι και νίκησε (2-1). Δεν ήταν καλός με την Ομόνοια και κέρδισε (2-1). Ούτε απόψε ήταν κόντρα στη Δόξα και… πάτησε τη νάρκη (1-1). Με άλλα λόγια, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακή του μέρα.
Οι γαλαζοκίτρινοι μπορεί να έχουν έντονα παράπονα για τη διαιτησία, από εκεί και πέρα θα πρέπει παραλλήλως να μέμφονται τον εαυτό τους για την αρνητική τροπή του ματς με τους πράσινους της Κατωκοπιάς.
Άλλο ένα κακό μπάσιμο στο ματς, ίσως το χειρότερο της τρέχουσας σεζόν ή, τέλος πάντων, το χειρότερο εδώ και πάρα πολύ καιρό. Η σωτήριες παρεμβάσεις των Ντβάλι, Κρέσπο και Μπέλετς, καθώς και η αστοχία του Τρούγιτς, κράτησαν το μηδέν παθητικό και από το πουθενά ήρθε το προβάδισμα. Ή καλύτερα, από στατική φάση με άλλη μία ασίστ του Μπεν και τον Ντβάλι να σκοράρει.
Ε, αφού δεν αξιοποίησε την εναλλαγή συναισθημάτων που ακολούθησε έως το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, με το δοκάρι του Μακέντα και τις ευκαιρίες των Κοσταντίνοφ και Ντβάλι, επέστρεψε και πάλι «κοιμισμένος» από τα αποδυτήρια.
Λες και δεν πήρε τα μηνύματα από τις ευκαιρίες τις Δόξας στο πρώτο ημίχρονο, έχασε το προβάδισμα μόλις στο 48’ και μετά… έτρεχε να προλάβει. Δυστυχώς, είτε λόγω νευρικότητας, είτε λόγο καλής μέρας του Σισκόφσκι είτε ατυχίας (δοκάρι Μαρκίνιος 89’), δεν έφτασε στο νικητήριο τέρμα.
Σίγουρα ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς θα χρειαστεί να βρει το λάθος, ώστε η ομάδα του να μην εμφανίζεται τόσο κακή στην έναρξη του ματς ή του ημιχρόνου. Για να μη χάνει χρόνο και μετά να τρέχει να προλάβει.