TOY ΣΙΜΟΥ ΠΑΦΙΤΗ
Λένε πως το μυστικό για να γίνεσαι ολοένα και καλύτερος είναι να μην είσαι ποτέ ικανοποιημένος με όσα κάνεις και να βάζεις πάντα ψηλότερους στόχους. Ο ΑΠΟΕΛ της τελευταίας δεκαετίας το εφαρμόζει στον απόλυτο βαθμό και η νοοτροπία αυτή αποτελεί ένα από τα «κλειδιά» της επιτυχίας των γαλαζοκιτρίνων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ΑΠΟΕΛ είναι ο κυρίαρχος του κυπριακού ποδοσφαίρου από το 2009 και έπειτα.
Η ομάδα της Λευκωσίας το βράδυ του Σαββάτου επικράτησε 1-0 της ΑΕΛ και πανηγύρισε το 14ο Σούπερ Καπ στην ιστορία της. Οι γαλαζοκίτρινοι από το 2009 μέχρι σήμερα έχουν κοσμήσει την τροπαιοθήκη τους με 15 (!) τρόπαια. Εννέα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και τέσσερις Ασπίδες της ΚΟΠ. Η εγχώρια κυριαρχία του ΑΠΟΕΛ έδωσε την ώθηση και για ευρωπαϊκή καταξίωση με οκτώ συμμετοχές σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης και ιστορικές πορείες σε Τσάμπιονς Λιγκ και Γιουρόπα Λιγκ.
Διαβάστε επίσης: O Mερκής του ΑΠΟΕΛ κυνηγά τον… Μερκή του Απόλλωνα
Μπορεί ο τίτλος του Σούπερ Καπ να μην έχει την αίγλη του παρελθόντος και οι ομάδες να μην «καίγονται» και πολύ να το κατακτήσουν, όμως δεν παύει από το να είναι ένας τίτλος. Ο ΑΠΟΕΛ τον κατέκτησε και ελάχιστα λεπτά μετά την απονομή τόσο ο πρόεδρος, Πρόδρομος Πετρίδης, όσο και ο προπονητής, Τόμας Ντολ, πρόταξαν στις δηλώσεις τους την ανάγκη βελτίωσης. Συνήθως στην Κύπρο κρίνουμε και κρινόμαστε από το αποτέλεσμα. Αντί αυτού στον ΑΠΟΕΛ κοιτάζοντας στον «καθρέφτη» παραδέχονται ότι η ομάδα που φτιάχτηκε το περασμένο καλοκαίρι δεν αποδίδει με βάση τις δυνατότητες των παικτών της και τα θέλω των ανθρώπων της.
Η απόδοση στα παιχνίδια με Ντουντελάνζ, Ένωση Νέων Παραλιμνίου και ΑΕΛ ήταν κατώτερη του μετρίου. Ο Τόμας Ντολ καλείται να βρει την «χρυσή» συνταγή για να μπορέσει να εκμεταλλευτεί το πλούσιο ποσοτικά και ποιοτικά ρόστερ του ΑΠΟΕΛ και να οδηγήσει την ομάδα στην επίτευξη των υψηλών στόχων σε Κύπρο και Ευρώπη. Η «μουρμούρα» στον ΑΠΟΕΛ δεν σταματά ακόμα και μετά την κατάκτηση ενός τροπαίου. Για να μην γυρίσουμε τον χρόνο πίσω και να θυμηθούμε τι άκουσε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον Ιανουάριο του 2012, όταν είχε ήδη οδηγήσει τους γαλαζοκίτρινους στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ (και αργότερα στα προημιτελικά) για το γεγονός ότι δεν απέκτησε επιθετικό.
Μήπως, όμως, αυτή η… μουρμούρα κάνει στο τέλος τη διαφορά;