ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Μετά τον αποκλεισμό από την Ανόρθωση, χάθηκαν και οι όποιες ελπίδες είχαν απομείνει για να κλείσει ο ΑΠΟΕΛ τη χρονιά με χαμόγελο. Θα του έδινε το δικαίωμα αυτό μια πρόκριση στον τελικό κυπέλλου, πόσο μάλλον η κατάκτηση του τροπαίου. Έχοντας στην τσέπη το εισιτήριο για την παραμονή στην Α΄ Κατηγορία, προπονητικό τιμ και παίκτες καλούνται να ανασυνταχθούν. Πολύ απλά διότι η χρονιά δεν έχει ακόμα τελειώσει. Οι γαλαζοκίτρινοι έχουν μπροστά τους άλλα έξι παιχνίδια μέχρι να τελειώσει το φετινό… μαρτύριο. Γιατί περί μαρτυρίου πρόκειται.
Είναι λογικό να υπάρχει κατήφεια και απογοήτευση στις τάξεις της ομάδας. Να μην υπάρχει ψυχολογία και γενικώς τα πράγματα από τις 21 Απριλίου και μετά να δείχνουν εξαιρετικά δύσκολα σε όλους πλέον τους τομείς. Όμως, ο ΑΠΟΕΛ καλείται να επανέλθει για το γόητρο και την ιστορία του. Το σημερινό ματς με την Πάφος FC στο ΓΣΠ τού δίνει μια ευκαιρία να το κάνει.
Προφανώς και δεν θα ρεφάρει τίποτα εάν κερδίσει. Είναι όμως ένα αποτέλεσμα που ο ΑΠΟΕΛ το έχει ανάγκη. Όχι μόνο για βαθμολογικούς λόγους και δη την κατάληψη της πρώτης θέσης στο δεύτερο γκρουπ. Αγνοεί τη νίκη εδώ και 24 ολόκληρες μέρες. Από τις 10 Απριλίου, όταν κέρδισε εντός έδρας το Παραλίμνι (1-0), δέχθηκε δύο ήττες από την Ανόρθωση στο κύπελλο (0-1, 1-3), ενδιάμεσα έχασε από τον Ερμή (0-2) και, πριν από τη διακοπή για το Πάσχα, εξήλθε ισόπαλος με τον Εθνικό (1-1).
Ο ΑΠΟΕΛ, λοιπόν, απέναντι στην πρωτοπόρο ομάδα του β΄γκρουπ καλείται να κερδίσει, να βγάλει μια αντίδραση, μια αποφασιστικότητα, λίγη ψυχή. Η αλήθεια είναι πως πάνε παιχνίδια που έχουν να δουν οι φίλοι της ομάδας αν μη τι άλλο ένταση και περίσσιο πάθος. Προφανώς το καλοκαίρι πρέπει να αλλάξουν πολλά και εννοείται ότι από το κλείσιμο της φετινής σεζόν, αυτή η αλλαγή επιβάλλεται να αρχίσει να δρομολογείται. Ανεξαρτήτων της οικονομικής «τρύπας» και των αποτελεσμάτων της Γενικής Συνέλευσης της Εταιρείας ΑΠΟΕΛ.