Σύμφωνοι, ο ΑΠΟΕΛ είχε να διαχειριστεί πολλά και σημαντικά προβλήματα τραυματισμών. Ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είπε ότι περίμενε μέχρι και την τελευταία στιγμή για να γνωρίζει ποιοι ποδοσφαιριστές θα είναι διαθέσιμοι. Ελαφρυντικά για την κακή απόδοση στο μεγαλύτερο διάστημα του επαναληπτικού προημιτελικού αγώνα κυπέλλου με την Ομόνοια, υπάρχουν. Δικαιολογίες για τον αποκλεισμό, όχι!
Κακά τα ψέματα, οι γαλαζοκίτρινοι με εξαίρεση το διάστημα 69’-75’, όταν απείλησαν τέσσερις φορές την εστία του Φαμπιάνο, ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι επιθετικά. Το γεγονός πως η προηγούμενη τελική προσπάθεια του ΑΠΟΕΛ- και μοναδική μέχρι εκείνο το σημείο του αγώνα- καταγράφηκε στο 3’ με το διαγώνιο σουτ του Μακέντα να μην ανησυχεί καν τον τερματοφύλακα της Ομόνοιας.
Προφανώς και οι απουσίες ποδοσφαιριστών (κυρίως του Μπεν) επηρέασαν τη δημιουργικότητα του ΑΠΟΕΛ. Άλλο τόσο η έλλειψη ρυθμού παικτών (όπως οι Σαρφό και Κβιλιτάια), οι οποίοι μπορούσαν να αλλάξουν τον ρυθμό του αγώνα. Όμως, επουδενί δεν μπορούν να κρύψουν κάτω από το χαλί τα δύο εύκολα γκολ που δέχθηκε η ομάδα του Βλάνταν Μιλόγεβιτς. Στο πρώτο τέρμα, ο Ανσαριφάρντ σκόραρε με κεφαλιά νικώντας κατά κράτος τον Τσεπάκ στον «αέρα» σε μπαλιά 30 μέτρων, ενώ ο Μπέλετς είδε όρθιος τη μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του. Στη φάση του πέναλτι, στις καθυστερήσεις, ο Ντβάλι λειτούργησε αψυχολόγητα σε ένα χρονικό σημείο που ήταν αδύνατο να προκύψει αντίδραση και άφησε εκτεθειμένη την ομάδα του.
Ο ΑΠΟΕΛ έβαλε τα χέρια του κι έβγαλε τα μάτια του σ’ ένα ματς που παρά τις ελλείψεις και τις αδυναμίες που παρουσίασε, δεν υστέρησε από τον αντίπαλο σε απόδοση, παρά μόνο σε συγκέντρωση και αποφασιστικότητα. Πλήρωσε ακριβά τα λάθη του και το γεγονός πως δεν έκανε γκολ μία από τις ευκαιρίες που δημιούργησε στο διάστημα της υπεροχής του.