ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Όταν βρίσκεσαι στον προθάλαμο των χρυσοφόρων ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, εκείνο που μετρά και έχει τεράστια σημασία είναι ν’ ανιχνεύσεις τον τρόπο για να βάλεις στη τσέπη το ιδανικό αποτέλεσμα. Να πάρεις ανά χείρας το κλειδί του θησαυροφυλακίου, απομένοντας να ακουστεί το «κλικ» του ξεκλειδώματος.
Και ναι, ο ΑΠΟΕΛ βγήκε γι’ άλλη μια φορά στη σύγχρονη ιστορία του μάγκας και ας μην πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση. Αλήθεια, ποιος νοιάζεται γι’ αυτό; Χωρίς να εντυπωσιάσει προχθές στο ΓΣΠ, πήρε το ζητούμενο απέναντι στη Σλάβια χάρη στο ονειρικό ξεκίνημά του. Επιβλήθηκε με 2-0 των πρωταθλητών Τσεχίας, θέτοντας τις βάσεις ενόψει της επαναληπτικής αναμέτρησης (ερχόμενη Τετάρτη) στην Πράγα για την πρόκριση στα γκρουπ της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης για τέταρτη φορά στην ιστορία του και δεύτερη με τον Γιώργο Δώνη στον πάγκο!
Οι γαλαζοκίτρινοι μπήκαν σαν αφηνιασμένο άλογο και με τη συμπλήρωση του δεκαλέπτου είχαν προλάβει να στείλουν δις την μπάλα στο αντίπαλο πλεκτό, μετά από ισάριθμες ασίστ του (αναγεννημένου ως επιτελικού μέσου) Λορένζο Εμπεσίλιο. Δεν ξέρουμε εάν κοιμήθηκαν οι ποδοσφαιριστές του Γιάροσλαβ Σιλχάβι όπως έγραψε για παράδειγμα ο τσέχικος Τύπος ή εάν συνέβηκε κάτι άλλο. Εκείνο που ξέρουμε είναι πως οι πρωταθλητές μας χτύπησαν σαν κόμπρα. Ήταν ουσιαστικοί και με την ώθηση που πήραν από τους χιλιάδες ΑΠΟΕΛίστες στην εξέδρα, «δάγκωσαν» δύο φορές τους (απρόσεχτους) Τσέχους που ακόμη ψάχνονται για να βρουν το λάθος. Πρώτα με τον Ιγκόρ ντε Καμάργκο και στη συνέχεια με την ονειρική λόμπα του Στάθη Αλωνεύτη. Σαν να ήθελαν οι γαλαζοκίτρινοι να βροντοφωνάξουν στη Σλάβια πως εδώ είναι ΓΣΠ, εδώ είναι το σπίτι μας και η πόρτα είναι διπλοκλειδωμένη. «Δύσκολα περνά ομάδα από εδώ», είχε πει ο Γιώργος Εφραίμ, μετά το τέλος του ματς, κάτι που δεικνύει τη δυναμική του Θρύλου στο στάδιο της πρωτεύουσας.
Μια δυναμική ικανή να ισοπεδώσει τον κάθε αντίπαλο. Η ομάδα του Δώνη αποτύπωσε στον αγωνιστικό χώρο τη στόφα του ικανού συνόλου, που το συνοδεύει η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων σε τέτοια σημαντικά και δύσκολα παιχνίδια. Έδωσε αρχικώς δύο γερά «χαστούκια» στην αντίπαλο και στη συνέχεια προσπάθησε να αμυνθεί αποτελεσματικά. Μπορεί να προέκυψαν τα ρήγματα, ιδιαιτέρως από τον άξονα, αλλά όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί ο Μπόι Βάτερμαν για να κατεβάσει τα ρολά της εστίας του, διατηρώντας ανέπαφη την εστία του!
Το σημαντικό είναι το γεγονός πως πλέον ό,τι καλό κάνει ο ΑΠΟΕΛ, το κάνει ομαδικά, κάτι που πιστώνεται στον Γιώργο Δώνη. Και αυτό είναι ο κινητήριος μοχλός. Και το κάνει (πλέον) με υπομονή κι ας ζορίζεται κατά διαστήματα, όπως προχθές. Κάπου εδώ είναι και η ειδοποιός διαφορά από την (χύμα) ομάδα που βλέπαμε με τον Μπέιν. Τα λάθη του ενός τα καλύπτει άλλος. Όλοι μάχονται στο γήπεδο. Μιλάνε μεταξύ τους για να λύσουν ό,τι προκύπτει. Κάτι που έλαμψε με τη Σλάβια.