Ας μην το κουράζουμε: Ο ΑΠΟΕΛ, έδειξε κατά την τρέχουσα σεζόν τα καλά και τα άσχημα στοιχεία του παιχνιδιού του. Δεν αντιλέγει κανείς πως έχει συγκεκριμένες παθογένειες, τις οποίες κάποιες φορές καταπολέμησε και κάποιες άλλες, έβγαλε τα μάτια του. Όπως κόντρα στην Ομόνοια. Αλλά δεν μπορεί ένα σύνολο που ήταν σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή και μετά την «αιώνια» αντίπαλο, βρέθηκε στο -3, να καταστράφηκε αίφνης το σύμπαν.
Προφανώς τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Αλλά στο σημείο που βρίσκεται η σεζόν, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ζήσει με το σοκ που τον βρήκε, φανερώνοντας πως ήταν και παραμένει δυνατή ομάδα. Να κάνει ό,τι είναι να κάνει γρήγορα, γιατί άλλο ένα σοβαρό «λάθος», δύσκολα μπορεί να διορθωθεί από εδώ και πέρα. Τα περιθώρια στένεψαν επικίνδυνα.
Και το παιχνίδι με την Πάφος FC, δεν είναι απλά τελικός. Είναι η στιγμή που η ομάδα, οι ποδοσφαιριστές, όλοι, καλούνται να φωνάξουν ότι τίποτα δεν τελείωσε. Όχι με λόγια, αλλά με πράξεις στον αγωνιστικό χώρο. Η νίκη δεν είναι απλά κρίσιμη. Είναι ζωτικής σημασίας. Σε ένα πρωτάθλημα που όλα αλλάζουν από αγωνιστική σε αγωνιστική, που όλες οι έδρες έχουν «σπάσει», δεν μπορείς να αφήσεις έναν τίτλο επειδή πήγαν σχεδόν τα πάντα λάθος σε μία σειρά 90λέπτων.
«Στα τελευταία 7-8 παιχνίδια τα έχουμε με την γκαντεμιά μας και την αστοχία μας. Παίζουμε κατά κύριο λόγο καλύτερα από τον αντίπαλο… Δυστυχώς δεν έρχονται τα αποτελέσματα. Θα έρθουν από εδώ και πέρα, θα το δείτε! Είμαι σίγουρος για τη δουλειά που γίνεται», ήταν το πρόσφατο σχόλιο του Πρόδρομου Πετρίδη.
Ο,τι και να γίνει, ό,τι κι αν αποφασιστεί, ο ΑΠΟΕΛ οφείλει να βρει τρόπο να μείνει συγκεντρωμένος και να παίξει το ποδόσφαιρο που δεδομένα μπορεί στα παιχνίδια που απομένουν. Μία νίκη και μάλιστα σε έδρα που πληγώθηκαν αρκετές ομάδες, όπως είναι το «Στέλιος Κυριακίδης», μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για δυναμικό φινάλε (ΑΕΚ εντός, Απόλλων εκτός, Άρης εντός), με στόχο τη διασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου και ασφαλώς, τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.