Οκτώ αγωνιστικές πριν από το φινάλε των πλέι οφ και την ανάδειξη του πρωταθλητή, ο ΑΠΟΕΛ είχε και εξακολουθεί να έχει τον πρώτο λόγο. Η διαφορά των τεσσάρων βαθμών που τον χωρίζει από τις ΑΕΚ και Άρη, αναμφίβολα αποτελεί μαξιλαράκι ασφαλείας, χωρίς με σημαίνει ασφαλώς πως προεξοφλεί οτιδήποτε. Το παράδοξο της όλης υπόθεσης είναι ότι σε ότι αφορά την παραγωγικότητά τους, οι πρωτευουσιάνοι υστερούν και μάλιστα σημαντικά σε σχέση με τις ομάδες που έχουν ως στόχο την κατάκτηση του τροπαίου.
Αφήνοντας εκτός τον Απόλλων και την Ομόνοια που ήταν εξ΄αρχής εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος, ο ΑΠΟΕΛ έχει τη χειρότερη επίθεση στο πρώτο γκρουπ. Ο Άρης πέτυχε 52 τέρματα, προσπερνώντας στη 2η στροφή των πλέι οφ την Πάφος FC (50), την ίδια ώρα που η ΑΕΚ έστειλε την μπάλα 46 φορές στο αντίπαλο πλεκτό, έναντι 41 του ΑΠΟΕΛ.
Η μεγάλη διαφορά της ομάδας του Βλάνταν Μιλόγεβιτς έναντι αυτών που τον κυνηγούν, πηγάζει από την ανασταλτική λειτουργία. Μετρά 15 παιχνίδια απαραβίαστης εστίας, διαθέτοντας αυτομάτως την καλύτερη άμυνα με 14 γκολ παθητικό. Μέσος όρος 0,5 γκολ ανά ματς. Ακολουθούν Άρης, Πάφος FC με 22 και ΑΕΚ με 24.
Μπορεί η επίθεση να κόβει εισιτήρια, αλλά η άμυνα δίνει τίτλους. Παρά το γεγονός πως οι γαλαζοκίτρινοι δεν κερδίζουν το χειροκρότημα για τις επιθετικές επιδόσεις τους, αμυντικά καταγράφουν –γενικώς- αξιέπαινη συνέπεια, η οποία κάνει (έως τώρα) τη διαφορά.