ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΜΑΥΡΟΥ
Αγώνας ζωής ή θανάτου είναι ο σημερινός για τον ΑΠΟΕΛ. Μετουσιώνοντας σε πρόκριση το σκορ του πρώτου αγώνα απέναντι στην Ομόνοια (1-1) αυτομάτως θα έχει ουσιαστική αξία το υπόλοιπο της σεζόν. Θα κυνηγήσει, βλέπετε, τις πιθανότητες που του αναλογούν ώστε να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω της κατάκτησης του κυπέλλου για πρώτη φορά μετά το 2015. Σε περίπτωση που η προσπάθεια μείνει ημιτελής, τότε από τη δεύτερη κιόλας εβδομάδας του Μάρτη θα αρχίσει η προεργασία για την επόμενη σεζόν, σε ένα αβέβαιο διοικητικό περιβάλλον…
Το αποτέλεσμα του αγώνα πριν από δύο εβδομάδες θέτει αυτομάτως πολλά ζητούμενα για τον ΑΠΟΕΛ. Το βασικότερο όλων; Επιβάλλεται να σκοράρει καθώς μένει εκτός ημιτελικής φάσης σε περίπτωση «λευκής» ισοπαλίας (0-0). Ξέχωρα από την καλή αμυντική συμπεριφορά, λοιπόν, καλείται να βρει τον δρόμο που οδηγεί στο πλεκτό του Φαμπιάνο και αναλόγως του χρονικού σημείου θα επιλεγεί ο τρόπος που θα συμπεριφερθεί αγωνιστικά. Εννοείται πως οι γαλαζοκίτρινοι έχουν μεγαλύτερη πίεση και άγχος σε σχέση με την αντίπαλο. Ωστόσο, πολλά μπορούν να ανατραπούν στην πορεία του 90λεπτου, φτάνει να υπερβάλουν άπαντες εαυτόν, υποχρεώνοντας τους πράσινους στην πρώτη τους ήττα μετά από 19 παιχνίδια σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Στόχος που, εάν επιτευχθεί, θα εκτοξεύσει την αυτοπεποίθηση και, πρωτίστως, θα ενισχύσει την αισιοδοξία ότι η τρέχουσα σεζόν δεν θα πάει -εν τέλει- στράφι.
Ο ΑΠΟΕΛ, υπενθυμίζουμε, εδώ και 19 συναπτά χρόνια συμμετέχει ανελλιπώς στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κάτι που δεν κατάφερε καμία άλλη κυπριακή ομάδα. Προέρχεται από διαδοχικές κατακτήσεις του πρωταθλήματος, αποτυπώνοντας την κυριαρχία του. Επομένως, πέρα από το οικονομικό που «καίει», η πρόκριση στους «4» του κυπέλλου και η κατάκτηση του τροπαίου θα παραπέμπουν σε βάλσαμο που θα επουλώσει τις πληγές του.