Είναι κάποιες στιγμές που δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Τα έλεγε όλα ο βουρκωμένος Κίνγκσλεϊ Σαρφό, ο πεσμένος στον αγωνιστικό χώρο Χοσέ Ανχελ Κρέσπο, το κατεβασμένο κεφάλι του Βλάνταν Μιλόγεβιτς, το άδειο βλέμμα του Πρόδρομου Πετρίδη και οι παγωμένοι οπαδοί στην κερκίδα.
Την ίδια ώρα, χιλιάδες φίλοι της ομάδας που παρακολούθησαν από την τηλεόραση το πρόσφατο παιχνίδι κρατούσαν το κεφάλι. Αμίλητοι. Σχεδόν βαλσαμωμένοι. Ο,τι γράφει δεν ξεγράφει. Ο ΑΠΟΕΛ, έμεινε χωρίς τρόπαιο για τέταρτη διαδοχική σεζόν μετά από 60 χρόνια. Σκληρό, πάρα πολύ σκληρό για τον κάθε ΑΠΟΕΛίστα. Και γίνεται πολύ πιο δυσκολοχώνευτο, προσμετρώντας το γεγονός πως μετά το 2019, έφτασε για πρώτη φορά τόσο κοντά στη βρύση.
Τούτες τις μέρες είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκεφτεί οποιοσδήποτε καθαρά αφού η απογοήτευση και η πικρία είναι κάτι περισσότερο από έντονη. Ωστόσο, πρέπει τάχιστα η διοίκηση Πετρίδη να δει τη μεγάλη εικόνα και πιο συγκεκριμένα το μέλλον, δρώντας με βάση το βαρύ (κι ασήκωτο) χρέος. Μιας ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα τελευταία φορά το 2019, έχει να σηκώσει το τρόπαιο του κυπέλλου από το 2015 και έχει να συμμετάσχει σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης από τη σεζόν 2019-20.
Τα λόγια παρηγοριάς εννοείται πως μοιάζουν άδεια. Και όσο ακολουθείται η ίδια συνταγή τόσο πιο πολύ θα βουλιάζει. Τα κουκιά, πλέον, δεν είναι καν μετρημένα.