Καμία δικαιολογία! Ποια Ευρώπη, ποιο ταξίδι στο Λονδίνο, ποια Γουέστ Χαμ και ποια κούραση; Το 0-4 από τον Άρη είναι βαρύ κι ασήκωτο για την ΑΕΚ και δεν μπορεί να ειπωθεί ή να γραφτεί κάτι που να εκληφθεί ως ελαφρυντικό για τον Χοσέ Λουίς Όλτρα και τους ποδοσφαιριστές του.
Τα «δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη», του πρωταθλήματος και του Κόνφερενς Λιγκ, θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν ως επιχείρημα σε μια φυσιολογική ήττα. Σε στυλ «ήρθαμε, παίξαμε, παλέψαμε και χάσαμε στις λεπτομέρειες, έπαιξε ρόλο και η Ευρώπη». Σε διασυρμό και μάλιστα με τέτοια εμφάνιση δεν στέκουν.
Συγγνώμη. Είδε κανείς παίκτες που γυάλιζε το μάτι τους; Είδε κανείς παίκτες με νοοτροπία πρωταθλητή; Είδε κανείς ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την ήττα; Αν τους είδατε πουθενά πέστε και σε μας πού ήταν κρυμμένοι!
Πουθενά! Μόνο παίκτες που δέχτηκαν τη μοίρα τους είδαμε και δεν μπορούσαν παρά να γίνουν έρμαιο στις ορέξεις των πράσινων της Λεμεσού.
Μήπως όμως είναι η πρώτη φορά; Ε, όχι δεν είναι. Να μην ξεχνιόμαστε, 0-4 ήταν και η ήττα-αποκλεισμός στο κύπελλο από τη Νέα Σαλαμίνα. Με τη διαφορά ότι τότε θεωρήθηκε η εξαίρεση του κανόνα, που ήθελε τους κιτρινοπράσινους να καλπάζουν τότε στο πρωτάθλημα.
Κάτι που δεν ισχύει πλέον, από τη στιγμή που στα τελευταία έξι ματς πρωταθλήματος νίκησαν μόνο στο ένα. Σήμερα όμως ήταν η… κορυφή του παγόβουνου, που φανέρωσε ότι το αγωνιστικό ντεφορμάρισμα των Λαρνακέων είναι πολύ πιο σοβαρό από ό,τι φαινόταν έως τώρα.
Η Ευρώπη όμως τελείωσε, ακολουθεί διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων και μετά παιχνίδι που εξελίχθηκε σε μονόδρομο. Η ΑΕΚ θα υποδεχτεί τον πρωτοπόρο ΑΠΟΕΛ και χρειάζεται τη νίκη για να μειώσει στο πλην ένα. Σε περίπτωση ήττας δε, η προσπάθεια για το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της θα απομακρυνθεί πάρα πολύ επικίνδυνα.
Η ομάδα της Λάρνακας λοιπόν έχει δύο εβδομάδες για να ηρεμίσει, να αποφορτιστεί από την κόπωση, να ξεπεράσει το ηχηρό χαστούκι και να αποφασίσει αν θέλει το πρωτάθλημα, για να επιστρέψει πιο πεισμωμένη από ποτέ και να το διεκδικήσει μέχρι τελευταίας ικμάδας των δυνάμεών της. Διότι τα πρωταθλήματα έτσι κερδίζονται και όχι με… ανεβασμένα τα χέρια.