ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΒΑΛΑΝΙΔΗ
Λίγες ήταν οι φορές που αγωνίστηκε ο ΑΠΟΕΛ με την ετικέτα του αουτσάιντερ σε αγώνα κυπριακής διοργάνωσης. Ο τελικός του 1995 ήταν μία από αυτές, γι’ αυτό και η κατάκτηση του κυπέλλου εις βάρος του Απόλλωνα με 4-2, θεωρήθηκε τότε ο πιο γλυκός τίτλος. Και ναι! Με τους νόμους της κοινής λογικής, μπορεί κανείς να πει ότι δίκαια, δεν ήταν εκ των φαβορί της κατάκτησης του κυπέλλου, εκείνη τη σεζόν.
Άρχισε με τον Γιάννη Μαντζουράκης στον πάγκο, με την ελπίδα ότι ο Έλληνας τεχνικός θα επαναλάμβανε ό,τι και την περίοδο 1989-90, να οδηγήσει δηλαδή την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μόνο που τη σεζόν 1994-95 δεν υπήρχε Γκόγκιτς και Σάμπουριτς. Αντίθετα, μοναδική καλή περίπτωση μετεγγραφής, ήταν του Αντώνη Αντωνίου από την ΑΕΛ. Πολύ λίγοι θυμούνται ότι πέρασε από τους γαλαζοκίτρινους το τρίο των ξένων, Λιούπισιτς, Μάρκοβιτς και Μομψίλοβιτς.
Μετά την πεντάρα από την Ομόνοια (2-5) και άλλα αποτυχημένα αποτελέσματα, ο «Μάντζο» αποτέλεσε παρελθόν. Τον δύσκολο ρόλο να βγάλει τον ΑΠΟΕΛ από το αδιέξοδο, ανέλαβε ο Βούλγαρος τεχνικός, Χρίστο Μπόνεφ. Αντιθέτως, ο Απόλλων είχε στο ρόστερ του, ποδοσφαιριστές που έγραψαν μερικές από τις λαμπρότερες σελίδες στην ιστορία του. Το τρίο των ξένων, μοναδικό. Σπόλιαριστς, Κριτσμάρεβιτς και Τσέποβιτς.
Το ιθαγενές δυναμικό, από τα καλύτερα και ραχοκοκαλιά της εθνικής, εκείνα τα χρόνια. Γιαγκουδάκης, Πίττας, Χριστοφή, Χαραλάμπους, Ιωσηφίδης, Σοφοκλέους, Τζούρας. Απέτυχε να υπερασπιστεί τον τίτλο του πρωταθλητή (1994), αλλά έφτασε στον τελικό κυπέλλου και απέναντι σε εκείνον το προβληματικό ΑΠΟΕΛ, ειδικά στο Τσίρειο, είχε τον πρώτο λόγο στα προγνωστικά.
Άλλο θεωρία και άλλο η πράξη
Στον τελικό της 27ης Μαΐου, όλα άρχισαν ιδανικά για τον Απόλλωνα. Το πέναλτι στο οποίο υπέπεσε ο Κώστα στον Τσέποβιτς, μετέτρεψε σε γκολ ο Σπόλιαριτς στο 6ο λεπτό. Είκοσι λεπτά αργότερα, όμως, το σουτ του Αριστοκλέους βρήκε «συμπαραστάτη» τον Πίττα, για να αλλάξει πορεία η μπάλα και να φέρει το ματς στα ίσα. Ο Αλέξης Αλεξάνδρου στο 35’ πήρε το «ριμπάουντ» στο σουτ του Κώστα από φάουλ και με το στήθος έδωσε προβάδισμα στον ΑΠΟΕΛ.
Εφτά λεπτά μετά την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου, ο Πίττας διόρθωσε το λάθος του, αφού με κεραυνό εκτός περιοχής, ισοφάρισε για τους Λεμεσιανούς. Οι ποδοσφαιριστές του Μπόνεφ, όμως, δεν πτοήθηκαν. Ο Σωτηρίου έδωσε εκ νέου προβάδισμα στο 70’ και τρία λεπτά αργότερα (73’) ο Αλεξάνδρου – και πάλι – το διεύρυνε. Τελικό σκορ, 4-2 για τους πρωτευουσιάνους.
ΣΚΟΡΕΡ: (26’ αυτογκόλ) Πίττας, (35’, 73’) Αλεξάνδρου, (70’) Σωτηρίου / (6’ πέναλτι) Σπόλιαριτς, (52’) Πίττας
ΑΠΟΕΛ: Πετρίδης – Αριστοτέλους, Κώστα, Μομτσίλοβιτς – Αριστοκλέους, Αντωνίου – Ιωάννου, Φασουλιώτης (70’ Πούνας), Χατζηλούκας (56’ Λιούμπισιτς) – Σωτηρίου, Αλεξάνδρου.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Μπόνεφ
ΑΠΟΛΛΩΝ: Χριστοφή – Χαραλάμπους (74’ Χατζηλοΐζου), Γιαγκουδάκης, Τζούρας – Ιωσηφίδης, Πίττας – Στ. Σοφοκλέους, Α. Σοφοκλέους (46’ Γερμανός), Σπόλιαριτς, – Κρισμάρεβιτς, Τσέποβιτς.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Κακουλλή.
ΜΙΚΡΑ-ΜΙΚΡΑ
(από την «Goal News», έκδοση 13/5/2010)
>> Για την επιλογή της έδρας του τελικού αποφάσισε… η θεά τύχη! Μακάρειο και Τσίρειο μπήκαν στην κληρωτίδα, με το μπαλάκι του σταδίου της Λεμεσού να κερδίζει τη μονομαχία.
>> Η αποστολή του ΑΠΟΕΛ είχε διανυκτερεύσει σε ξενοδοχείο της Λεμεσού, δύο ημέρες πριν από τον τελικό. Ο πρώτιστος στόχος του επικεφαλής του ποδοσφαιρικού τμήματος, Χριστόδουλου Συμεωνίδη, εκείνο το διήμερο, ήταν το οικογενειακό κλίμα και το ανέβασμα της ψυχολογίας της ομάδας.
>> Στα ύψη ήταν η αυτοπεποίθηση στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Απόλλωνα, με το άκουσμα ότι η κλήρωση έβγαλε Τσίρειο. Γεγονός το οποίο άφησε σε δεύτερη μοίρα την προ ημερών φυγή του Ζιβαντίνοβιτς από την τεχνική ηγεσία.
>> Όσοι έζησαν εκ των έσω την προετοιμασία του ΑΠΟΕΛ για τον τελικό, έχουν να λένε για τον γιατρό Κώστα Σχίζα, ότι ήταν ο πρώτος ο οποίος πίστεψε στο κύπελλο, λέγοντας το συνέχεια στο ξενοδοχείο και στο λεωφορείο.
>> Ένα αλλιώτικο ρεκόρ για τα δεδομένα εκείνης της εποχής, έκαναν την ημέρα του τελικού οι οργανωμένου οπαδοί του ΑΠΟΕΛ, οι οποίοι μετέβησαν από τη Λευκωσία στη Λεμεσό με πομπή την οποία αποτελούσαν περισσότερα από 20 λεωφορεία και εκατοντάδες αυτοκίνητα.
>> Πριν από την έναρξη του τελικού, ο τότε πρόεδρος της ΚΟΠ, Μάριος Λευκαρίτης, απένειμε στον ομόλογο του της Ανόρθωσης, Κίκη Κωνσταντίνου, το πρώτο πρωτάθλημα της «Κυρίας» μετά από 32 χρόνια, πρώτο στην προσφυγιά.
>> Προτού αρχίσει ο τελικός, αρκετοί παίκτες του Μπόνεφ ένοιωθαν και δήλωναν βέβαιοι ότι ο Σωτηρίου θα σκοράρει, στηρίζοντας την αισιοδοξία τους στο γεγονός ότι σε κάθε του επίσκεψη στο Τσίρειο, ο Κύπριος στράικερ έβλεπε… δίχτυα.
>> Τρελοί πανηγυρισμοί, με το σφύριγμα της λήξης, από τον κόσμο και την ομάδα των γαλαζοκίτρινων. Αρκετοί οπαδοί των νικητών εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο και δεν άφησαν φανέλα παίκτη που να μην τη διεκδικήσουν…