Δικαίως το ΑΠΟΕΛ-Ομόνοια ή το Ομόνοια-ΑΠΟΕΛ, θεωρείται το σπουδαιότερο ντέρμπι του κυπριακού ποδοσφαίρου και ψες σημειώθηκε κάτι πρωτοφανές στα χρονικά των αναμετρήσεών τους, που χρονολογούνται από το 1953. Διακοπή παιχνιδιού λόγω πυκνής ομίχλης (στο 17’ και ενώ το σκορ ήταν 0-0 στο ΓΣΠ). Πόσο συχνά, όμως, άρχισε και δεν ολοκληρώθηκε η «μητέρα των μαχών» του κυπριακού ποδοσφαίρου; Ψάξαμε και βρήκαμε την απάντηση, σύμφωνα με την οποία η ψεσινή ήταν μόλις η δεύτερη στην ιστορία των παιχνιδιών ανάμεσα στους άσπονδους εχθρούς της Λευκωσίας.
Όσο για την πρώτη φορά; Πέρασαν περίπου δωδεκάμισι χρόνια. Ήταν 10 Μαΐου 2009, τελευταία αγωνιστική με τους γαλαζοκίτρινους εστεμμένους πρωταθλητές τότε και τους πράσινους δεύτερους. Αντί για ένα ιδανικό πέσιμο της αυλαίας, όμως, έγινε το χειρότερο για κλείσιμο σεζόν όταν στο 45’+8 διεκόπη οριστικά το ματς λόγω ρίψης αντικειμένων από οπαδούς και των δύο ομάδων, ενώ το σκορ ήταν 2-0 υπέρ του «τριφυλλιού». Τα επεισόδια επεκτάθηκαν και μετά το παιχνίδι, ακολούθησαν σκηνές απείρου κάλλους και το αποτέλεσμα ήταν άλλη μια μέρα ντροπής του κυπριακού ποδοσφαίρου με υπαιτιότητα των χουλιγκάνων.
Όπως ήταν λογικό, ο (τότε) διαιτητής του παιχνιδιού Πανίκος Ανδρονίκου θεώρησε υπαίτιους για τη διακοπή του ντέρμπι τόσο τον ΑΠΟΕΛ όσο και την Ομόνοια. Γεγονός που επέφερε τον μηδενισμό τους από τη Δικαστική Επιτροπή της ΚΟΠ.
Το δημοσίευμα του Φιλελεύθερου την 6 Μαΐου 2009, που περιγράφει όσα διαδραματίστηκαν την προηγούμενη μέρα:
