Πιστό και ευσυνείδητο στέλεχος της Ανόρθωσης υπήρξε για 14 χρόνια από τους κύριους στυλοβάτες της ομάδας. Ο Κώστας Κωνσταντίνου, ευρύτερα γνωστός στον φίλαθλο κόσμο ως Κώτσιος, άφησε τη δική του σφραγίδα ως ποδοσφαιριστής. Υπηρέτησε την Ανόρθωση με ανείπωτο πάθος και παραδειγματική αφοσίωση, προσέφερε υπηρεσίες αξιομίμητες και δίκαια συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές της μορφές.
Δεν ευτύχησε να κερδίσει τίτλους που θα μπορούσε υπό κανονικές συνθήκες στην ποδοσφαιρική του καριέρα, πλην του ιστορικού Κυπέλλου το 1975. Έζησε, όμως, ανεπανάληπτες χαρές και συγκινήσεις, κέρδισε τίτλους και διακρίσεις, από μια άλλη ιδιότητα. Εκείνη του εφόρου του ποδοσφαιρικού τμήματος της Ανόρθωσης μέσα στη «χρυσή» δεκαετία του 1990.
Η μορφή του είναι απόλυτα ταυτισμένη με τα πέτρινα χρόνια. Είναι συνυφασμένη με την τιτάνια και εργώδη προσπάθεια που κατεβλήθη για επιβίωση της Ανόρθωσης. Ανήκει στην υπερήφανη και ηρωική εκείνη γενιά, η οποία με υπερβάλλον σθένος, τεράστια θέληση, τυφλή αφοσίωση και αυταπάρνηση κράτησε ζωντανή την Ανόρθωση στην προσφυγιά, σ’ εκείνη την περίοδο των ισχνών αγελάδων.
Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο στις 11/2/1954. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 14 ετών στο ΘΟΪ Αγίου Λουκά, που συμμετείχε στο Αγροτικό πρωτάθλημα Αμμοχώστου. Στη συνέχεια μεταπήδησε στον Νέο Αιώνα Τρικώμου, με τον οποίο πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος Γ’ κατηγορίας, έχοντας ως προπονητή τον Μαυρίκιο Άσπρου.
Το 1973 μετεγγράφηκε στην Ανόρθωση. Με προπονητή τον Δημήτρη Ζάγκυλο αγωνίστηκε στη δεύτερη ομάδα, στη θέση του σέντερ φορ, όπως και στις προηγούμενες ομάδες του. Σε σύντομο χρονικό διάστημα κέντρισε το ενδιαφέρον του προπονητή Στέφανου Πετρίτση, ο οποίος τον προώθησε στην πρώτη ομάδα.
Το ντεμπούτο του, ως κεντρικός κυνηγός, πραγματοποιήθηκε αρχές του 1974. Μετά την προσφυγιά άλλαξε θέση. Ο προπονητής του, Αντώνης Καράς τον μετέθεσε από κεντρικό κυνηγό σε κεντρικό αμυντικό, μια θέση στην οποία παρέμεινε έως το τέλος της καριέρας του.
Δυνατός, μαχητής και έμπλεος πάθους, αποτέλεσε μαζί με τον Στέφανο ένα ιδεώδες αμυντικό δίδυμο. Από τους κορυφαίους παίκτες στο ψηλό παιχνίδι, διέθετε εξαιρετικό άλμα και κεφαλιά. Με πολύ καλή αντίληψη της φάσης και θαυμάσιες θετικές επεμβάσεις ενέπνεε σιγουριά και ασφάλει στην ομάδα.
Η παρουσία του Κωνσταντίνου, ειδικότερα στα πρώτα δύσκολα χρόνια μετά τον εκτοπισμό όταν η Ανόρθωση στηριζόταν περισσότερο στην αμυντική της γραμμής, υπήρξε πληθωρική. Με το περιπαθές παιχνίδι του, την αψεγάδιαστη συμπεριφορά και στάση του, αποτελούσε ένα από τα ινδάλματα του κόσμου της Ανόρθωσης. Με το ήθος και το χαρακτήρα του κέρδισε, παράλληλα, την καθολική εκτίμηση του φίλαθλου κόσμο της Κύπρου.
Αγωνίστηκε τόσο στην Εθνική Ανδρών Κύπρου όσο και στην Εθνική Ελπίδων. Το 1986 ανέλαβε την αρχηγία της Ανόρθωσης, διατηρώντας το περιβραχιόνιο έως το 1988, έτος κατά το οποίο αποχώρησε από την ενεργό δράση.
Τους τίτλους που δεν είχε την τύχη να πανηγυρίσει ως ποδοσφαιριστής έμελλε να τους κερδίσει στη συνέχεια ως αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος. Και ήταν πάρα πολλοί. Από το 1993 έως το 2003, ως έφορος της ομάδας, γεύθηκε τη χαρά της κατάκτησης 5 πρωταθλημάτων, 3 κυπέλλων, 3 ασπίδων και πολλών άλλων διακρίσεων, παίρνοντας ως ένα σημείο, όσα του χρωστούσε η μοίρα όσο ο ίδιος ήταν ποδοσφαιριστής…
Γέννηση: 11 Φεβρουαρίου 1954, Αμμόχωστος
Θέση: Αμυντικός
Καριέρα: 1974-1988
Συμμετοχές: 357
Τέρματα: 14
ΤΡΟΠΑΙΑ:
Κύπελλο (1): 1975