ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΚΟΥΡΗ
Η Κύπρος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ελάχιστες χώρες του πλανήτη, στις οποίες για την ήττα φταίει (συνήθως) το… σύστημα. Στη νίκη, όμως, όλοι ξεχνάμε το σύστημα και αποθεώνουμε προπονητές και παίκτες (και προέδρους)! Το… άτιμο το σύστημα, το πλάνο δηλαδή του προπονητή, είναι συνήθως η εύκολη λύση για τις αποτυχίες και για έναν παράξενο λόγο, βρίσκεται σε μόνιμη βάση στα χείλη μεγάλης μερίδας των ποδοσφαιρόφιλών μας. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε άλλες χώρες. Πιθανότατα… Κάτι μου λέει, όμως, ότι στα μέρη μας, τον τελευταίο καιρό το ‘χουμε παρατραβήξει.
Τις προάλλες, η Ανόρθωση δέχθηκε την πρώτη της ήττα στο πρωτάθλημα από τον Απόλλωνα κι η πρώτη σοφή ερώτηση προς τον Κετσπάγια είχε να κάνει με το σύστημα, με το οποίο παρέταξε την ομάδα του στο Τσίρειο. Η απάντηση του Γεωργιανού έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον: «Αυτά είναι τα παραμύθια που λέτε εσείς, το ίδιο σύστημα έπαιξε και ο Απόλλων. Έπαιξε και αυτός για να μην χάσει;». Έλα ντε; Στη συνέχεια, βέβαια, ο Τιμούρ έσπευσε να διευκρινίσει ευγενικά: «Απλά δεν παρουσιαστήκαμε σε ένα ντέρμπι όπως έπρεπε να παρουσιαστούμε, αυτό ήταν. Κάποτε θα ερχόταν και η ήττα».
Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα άποψη για τα… συστήματα έχει και ο Τόμας Ντολ, ο τέως προπονητής του ΑΠΟΕΛ που πλήρωσε το μάρμαρο και για το σύστημα. Αμέσως μετά το πατατράκ από την εντός έδρας ήττα των γαλαζοκιτρίνων από τη Ντουντελάνζ, ο Γερμανός τεχνικός στήθηκε στον τοίχο για το… σύστημα και δεν άντεξε: «Δεν είναι το σύστημα που έφταιξε. Όλοι μιλάτε για συστήματα εδώ, αλλά είναι εντελώς λάθος αυτό. Συγγνώμη, αλλά δεν καταλαβαίνεις από ποδόσφαιρο όταν μιλάς συνέχεια για συστήματα»!
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Οι τρεις που έρχονται και οι τρεις που φεύγουν
Δεν είμαι σίγουρος αν όλοι αυτοί που ασχολούνται με τα… συστήματα μπορούν να τα «διαβάσουν» με ευκολία. Εγώ, πάντως, δυσκολεύομαι αφάνταστα, το ομολογώ και δεν βάζω ποτέ το χέρι μου στη φωτιά. Το μοναδικό σύστημα που αναγνωρίζω είναι το γνωστό «όλοι αμυνόμαστε κι όλοι συμμετέχουμε στην επίθεση»! Και μάλλον έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν φοβερές και τρομερές διαφορές αν μία ομάδα παίζει με τρεις ή με τέσσερις ή με παίκτες στην άμυνα. Μία στραβοκλοτσιά είναι αρκετή για να διαφοροποιηθούν τα πάντα, οπόταν καταλήγουμε στο συμπέρασμα του Κετσπάγια: «Παραμύθια»!
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Ο Λούκας έδωσε ευκαιρίες, αλλά άκρη δεν βρήκε
Έβλεπα προχθές τα τελευταία λεπτά του ματς στο Τσίρειο κι είναι αλήθεια ότι μπερδεύτηκα. Πολύ θα ήθελα να έχω μπροστά μου κάποιον από τους φανατικούς λάτρεις των συστημάτων, να μου εξηγήσει πώς το λένε το σύστημα με το οποίο έπαιζε ο ΑΠΟΕΛ στο τελευταίο τέταρτο. Με σέντερ φορ τον Μερκή και συμπαραστάτες στην επίθεση τους Πάβλοβιτς, Αλ Τάαμαρι, Μακρή, Εφραίμ, Ντε Βινσέντι, Μάτιτς και Ιωάννου πώς μπορείς να το κωδικοποιήσεις το σύστημα;
Και για να μην παρεξηγηθώ, αν ήμουν Χατζηλούκας θα έλεγα και στον Μπέλετς να πάει στην επίθεση μπας κι αλλάξει κάτι!